Yıldızlara Bakalım

39 (ACI HİS)

BÖLÜM 39:
'ACI HİS'

Fazıl Say - İnsan İnsan, Muhyiddin Abdal - Güvenç Dağüstün, Cem Adrian

Bazı ihtimaller aklın algılayamayacağı kadar imkansız gelirdi insana. O ihtimali düşünürken utanırdınız, yakıştıramazdınız. Bunu düşünmem, buna ihtimal vermem beni kötü biri yapar mı diye sorardınız. Bu ihtimali düşündüğüm için, sorguladığım için pişman olacak mıyım diye merak ederdiniz. Şu an o haldeydim. İhtimal verdiğim şeyler fazla dehşet vericiydi ve içimde bir utanma vardı. Şu an, şu saniye acaba dediğim ne varsa utanıyordum. Aynı zamanda da içim içimi yiyordu.

'Yazgı,' dedi kolundan çekiştirdiğim abim, 'neler oluyor, ne düşünüyorsun sen?'

'Abi gel,' dedim onu evden uzaklaştırırken, 'anlatacağım.'

'Neden çıktık öyle evden, niye sormadık hiçbir şey?'

Duygularımı kontrol etmeye çalışıyordum ama bunu yapmak zordu.

'Abi,' dedim evden biraz uzaklaşmışken, 'dur iki dakika, kendime geleyim.'

Ellerimle yüzümü sıvazlarken üst üste yutkunuyordum.

'Yazgı bak kafayı yiyeceğim. Söyle, aklındaki ne?'

'Abi,' dedim sesimi alçaltarak, 'o gece Behsat amca seferdeydi. Zühre abla verdiği ifadede Nilperi evden çıkarken komşuda olduğunu, kendisine bizde kalacağını söylediğini söylemişti. Gece erken saatte yattım, sabah haber geldi dedi. Nilperi'nin eve hiç gelmediğini söyledi. Sense Nilperi ceket giyiyordu diyorsun.'

'Polislere de söyledim.' dedi büyüttüğü gözleriyle, 'Kalacaksa bile bana öyle bir şey söylemedi Yazgı. Eve bırak beni dedi, ben de sokağa bıraktım. Ve ceket giyiyordu, eminim. Ben sorgudayken ne giydiğini düşünemeyecek haldeydim, aklım başımdan gitmişti zaten ama hapiste o akşamı defalarca düşündüm. Eminim, az önce gördüğümüz ceketi giyiyordu.'

'O zaman eve geldi.' dedim elim boğazıma giderken.

'Eve geldiyse Zühre abla neden gelmedi dedi? Acaba Zihni hırsızlık yapmak için falan eve girdi de Nilperi onu yakalayınca...'

'Öyle olsa Zühre abla duyardı.' diyerek kestim sözünü. 'Kaç metre ev sanki, odalar da yan yana. Zaten evde öldürüldüyse bir iz olurdu abi.'

Abimin bakışları birkaç saniye içerisinde koyulaşırken dişlerini sıktığını çenesinin gerginliğinden anladım.

'Tabii birileri izleri temizlemediyse.'

Söylediği şey aklımdaki ihtimalleri beslerken gözlerimi kapatıp derin nefeslerle sakinleşmeye çalıştım.

'Ne yapacağız?' dedim kafam karmakarışık halde. 'Nasıl çözeceğiz biz bunu abi?'

'Ne gerekiyorsa onu yapacağız.' deyip taş gibi sıkılı yumruklarıyla eve doğru yöneldiğinde panikle önüne geçtim.

'Saçmalama abi, ne yapacaksın sanki? Bir şey varsa bile böyle berbat edersin.'

'Ne yapacağız o zaman Yazgı!' derken o da çaresizdi.

'Gökmen'i arayacağız.' dedim başımı sallayarak. 'Ancak bu şekilde anlayabiliriz abi. Başka türlü çözemeyeceğiz.'

Abim itiraz etmedi, haklı olduğumu bildiği için başını salladı. Titreyen ellerimle telefonumu çıkarıp Gökmen'i aradım.

'Efendim güzelliğim.' diyerek açtı telefonu, sesi neşeli çıkıyordu.