ដែនស្នេហ៍សាតាន🌷 រដូវកាលទី៣

Ep-41

មកហើយណព្វចិត្ត😘
រឿង #ដែនស្នេហ៍សាតាន🌷 #រដូវកាលទី៣
  #ភាគ៤៨A

#វគ្គ៥ជនសើុបការសម្ងាត់ (ត)

    យ៉ុនហ្គី ថើបថ្ងាស់នាងមួយខ្សឺតឪបនាងយ៉ាងណែន រួចប្រញាប់លើកបីរាងស្តើងភ្លាមៗដោយងាកទៅរកម៉ៃគ៍ និងវេល។

" វេលឯងចាត់ការវាផង ហើយចាំដោះស្រាយនិងម្ចាស់សណ្ណាគារផង "
" បាទចៅហ្វាយ! "
" ចាំខ្ញុំជូនចៅហ្វាយនិងអ្នកនាងទៅមន្ទីរពេទ្យ..." ម៉ៃគ៍ទទួលកាំភ្លើងពីដៃយ៉ុនហ្គី រួចនាំគេចេញទៅ ទុកឲ្យវេល នៅដោះស្រាយរឿងនៅទីនេះ។

" មានរបួសដែរទេ? ពួកវាធ្វើអីនាងខ្លះ? ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យអស់មកកុំលាក់..." ឡើងដល់លើឡាន គេយកនាងតូចមកដាក់លើភ្លៅហើយសួរនាំដោយដៃអង្អែលថ្ពាល់នាងត្រង់កន្លែងដែលវីលៀមទះមុននេះថ្នមៗ។

" អ្ហឹកៗអូនខ្លាចណាស់ហុឹក! ពួកគេឃុំអូននៅបន្ទប់ងងឹត ពួកគេគំរាមអូនថានឹងបញ្ចូនអូនទៅម៉ាល់តា ពួកគេអាក្រក់ណាស់ហ្អឹកហ្អឹក "
  " អស់អីហើយ! ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ! ខ្ញុំគួរតែនៅជាមួយនាងមិនគួរឲ្យនាងនៅម្នាក់ឯងឡើយ វាជាកំហុសខ្ញុំ! កុំយំណា៎ បន្តិចទៀតដល់មន្ទីរពេទ្យហើយ..." គេលួងលោមនាងយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ក្រសោបកាយនាងក្នុងទ្រូងគេឪបយ៉ាងណែន ផ្តល់ភាពកក់ក្តៅឲ្យនាងតាមអ្វីដែលអាចធ្វើបាន ហើយមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏មកដល់គ្លីនិកជេសុី។

" ដុកទ័រជេស...! ដុកទ័រជេស! " ម៉ៃគ៍ ហៅសព្វនាមម្ចាស់គ្លីនិកយ៉ាងឮៗ ជេសុីក៏ប្រញាប់ដើរចេញទៅមើលយ៉ាងលឿន ព្រោះគេទូរស័ព្ទប្រាប់នាងតាមផ្លូវបានខ្លះៗហើយ។

" នាំនាងមកត្រង់នេះមក..." ជេសុីនិយាយរួច ម៉ៃគ៍ បើកទ្វារឡានឲ្យយ៉ុនហ្គី បីឡាស្ទីន ទៅដាក់នៅលើគ្រែព្យាបាល គេអង្គុយកាន់ដៃនាងជាប់ស្របពេលជេសុីលាងរបួសឲ្យស្រីតូចថ្នមៗ នាងយំអណ្តឺតអណ្តក ក្តាប់ដៃដែលកាន់ដៃយ៉ុនហ្គីយ៉ាងណែន ទម្រាំតែលាងរបួស រួចរាល់ម៉ោង១០យប់ទៅហើយ។

" ឃ្លានទេ? ចាំខ្ញុំនាំនាងទៅញាំរបស់ឆ្ងាញ់ៗ" យ៉ុនហ្គី អង្អែលខ្នងនាងស្រាលៗសួរដោយឪបចង្កេះនាងតូចនៅលើភ្លៅគេ ស្របពេលឡានបើកទៅមុខបន្ត។
  " អូនងងុយណាស់! "
" ញាំហើយចាំខ្ញុំនាំនាងទៅគេងណា៎! គេងទាំងពោះទទេមិនល្អទេញាំអីពីរបីម៉ាត់សិនទៅក្មេងឆ្លាត..."
" ពូថ្ងៃនេះទន់ភ្លន់ណាស់! ឡើងគួរស្រលាញ់ម៉ងខិខិ..."
" គួរឲ្យស្រលាញ់ចឹងសុំមួយមក..."
" មនុស្សចាស់រោគចិត្ត... ហ្អឹម..." នាងតូចបើកភ្នែកធំៗ ពេលគេថើបបបូរមាត់នាងខ្សឺតៗនៅមុខម៉ៃគ៍ ថ្ពាល់នាងឡើងក្រហមងាំង ដៃលើកគក់ទ្រូងគេដឹប យ៉ុនហ្គី ញញឹមចុងមាត់លូកដៃអង្អែលគល់ភ្លៅនាងលេងចុះឡើងៗបន្លំរុករានចំណុចស្រើបស្រាលនាងល្អិតដល់នាងនៅលែងសុខ។

" អ្ហឹស...ពូ-ពូយ៉ុន.."
" បាទ..."
" ដកដៃចេញ..."
" មិនដក! "
" ពូ...." នាងខាំមាត់តិចៗចាប់ទាញដៃគេឲ្យដកចេញពីគល់ភ្លៅនាង គេមិនព្រមនៅលូកចូលកាន់តែជ្រៅថែមទៀត។
" អ្ហឹកៗ ពូកុំលូក..."
" យំធ្វើអី? ត្រឹមតែលូកដៃ មិនបានលូកអីផ្សេងចូលឯណា? "
" ម-មនុស្សឆ្កួតគឺពូហុឹក..." ស្រីក្រមុំក្តាប់ដៃផង ខ្ញាំអាវគេផង ដកដង្ហើមលែងស្រួលចិត្តហើយ ព្រោះគេរុករាននាងមិនឈប់ មិនយល់កាលទេសៈពេលនេះនាងកំពុងតែឈឺឡើយ។

" អ្ហាស៎... ពូចង់បានអីទើបឈប់លូក? "
" ចង់ឃើញនាងរង្គើលើខ្លួនខ្ញុំ..."
" តែពេលនេះអូនមិនស្រួលខ្លួន ចាំពេលក្រោយទៅ...."
" ពេលក្រោយនឹងគិតការ យឺតមួយថ្ងៃគុណ២..."
" ឡប់សតិហុឹកៗ "
" ជេទៀត? គុណនឹង៣..."
" អ្ហឹកៗ ពូយ៉ុនឆ្កួត..."
" ក្មេងឆ្កួត..." យ៉ុនហ្គីសើចហិះៗ ដកដៃចេញពីភ្លៅនាងរួចយកដៃម្ខាងជូតទឹកភ្នែកឲ្យនាងថ្នមៗពីថ្ពាល់ហើយថើបមួយខ្សឺត។
________ 

ស្វីតម៉េះពូ