ដែនស្នេហ៍សាតាន🌷 រដូវកាលទី៣

Ep-71 " ពួកយើងផ្សំដំណេកទៅ..."

រឿង #ដែនស្នេហ៍សាតាន🌷 #រដូវកាលទី៣

#ភាគ៥៧C
#មង្គលការក្រាលឈាម ( ត )

  " អូនមិនសល់អ្នកណាទេហុឹក ពូកុំចាកចេញពីអូនបានទេ? " នាងអង្វរគេហើយ ដូចការប៉ងទុករបស់គេហើយដែលឲ្យនាងរស់នៅគ្មានសល់អ្នកណាក្នុងជីវិត ហេតុអីគេមិនព្រមទទួលយកនាងបន្ត?
  " ឡាស្ទីន..." យ៉ុនហ្គី ក្រសោបសក់នាងឱបអឹបនឹងទ្រូង ស្រូបដង្ហើមដែលនាងឪបគេរួចចាប់ទាញភរិយាចេញពីរាងកាយ គេស្រាប់តែឆួលច្រមុះ រលីងរលោងពេលស្តាប់នាងរៀបរាប់ជាហូរហែរ គេស្រលាញ់នាង ថ្នមនាង មិនដែលវាយធ្វើបាបទេ សុខចិត្តខឹងដើរចេញក៏មិនលើកដៃវាយនាងឡើយ ព្រោះគេធ្វើមិនបានទេ។
" ខ្ញុំឈប់ស្រលាញ់នាងហើយ..." គេនិយាយកហុក ការពិត គេស្រលាញ់នាង ចង់រស់នៅជាមួយនាង ធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបំពេញបំណងនិងតម្រូវការរបស់នាង ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថានាងធ្វើខុសគេមិនខឹង គេមិនរករឿងធ្វើបាបនាងឯណា?
ពេលនាងឈឺចាប់នាងក៏យំ ហេតុអីគេចាំបាច់លាក់លៀមគ្រប់យ៉ាងតែម្នាក់ឯង? ទោះគេរឹងមាំយ៉ាងណាក៏នាងគួរយល់ចិត្តគេឲ្យបានច្រើនជាងនេះ គេក៏ជាមនុស្សមានបេះដូងចេះឈឺចាប់ចេះកើតទុក្ខដែរ។
  " ពូយ៉ុន...ពូយ៉ុន... អ្ហឹកៗ "
  " ថយចេញទៅ ខ្ញុំចង់នៅម្នាក់ឯង..."
  " អូនដឹងអ្ហឹកៗ ពូឈឺចាប់.... ពូចង់បានអ្នកលួងលោមប៉ុន្តែពូដេញអូនចេញអ្ហឹកៗ អូនមិនទៅទេ... អូនចង់នៅជាមួយពូ..." នាងល្អិតបោះជំហានដើរទៅរកនាយកម្លោះដែលអង្គុយយំនៅចុងពូក នាងលូកបាតដៃតូចៗក្តោបមុខគេក្រសោបឪបលួងលោម ឲ្យគេមានភាពកក់ក្តៅយ៉ាងណាគេមាននាងដែលនៅក្បែរគេរាល់ថ្ងៃ។ គេមានប្រពន្ធឆ្កួតម្នាក់នេះនៅកំដរគេគ្រប់ពេល។

យ៉ុនហ្គី ផ្អឹបមុខនឹងចង្កេះនាងយំខ្លាំងៗដោយការឈឺចាប់ គេឪបនាងយ៉ាងណែនមិនចង់ឲ្យនាងរបូតពីដៃឡើយ បាននៅជាមួយនាងគេមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយជាងមុនទោះនាងជាថ្នាំពុលសម្រាប់គេ ប៉ុន្តែនាងក៏ជាអ្នកបន្សាបថ្នាំពុលដ៏ល្អដូចគ្នា។
  " ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យនាងយំ ហើយនាងនឹងឈឺចាប់... "
" អូននឹងឱបក្រសោបពូហុឹក អូនជឿជាក់ថាពូនឹងព្រមលើកលែងទោសឲ្យអូនអ្ហឹកៗ អូនរង់ចាំថ្ងៃនោះ... " ឡាស្ទីនយំឪបគេយ៉ាងណែន ទោះក្តីស្រឡាញ់ពេលនេះឈឺចាប់តែមិនអីទេ នាងនឹងទ្រាំឲ្យបាន ដូចពាក្យគេថា ក្រោយមេឃភ្លៀង គង់ស្រឡះ ត្រូវហើយនាងរង់ចាំថ្ងៃល្អនោះមកដល់។

ម្រាមដៃតូចៗ លើកជូតទឹកភ្នែកពីថ្ពាល់យ៉ុនហ្គី ថ្នមៗរួចបន្ទន់ជង្គង់នៅពីមុខគេ ឪនទៅថើបស្នាមរបួសត្រង់ភ្នែកយ៉ុនហ្គីថើរៗ គេក្តាប់ដៃនាងជាប់ច្របាច់ខ្លាំងៗទៅតាមអារម្មណ៍ដែលចុកចាប់ ឡាស្ទីនមិនហ៊ានស្រែកយំបានត្រឹមសម្រក់ទឹកភ្នែកតក់ៗ ឱបក្រសោបខ្នងគេជាប់ជាមួយទឹកភ្នែក។

" អ្ហឹកៗ "
" ឈឺទេ? " យ៉ុនហ្គី លូកដៃទាញរាងតូចមកលើពូក ចាប់ដៃនាងថ្នមៗសួរនាំជាមួយទឹកមុខស្មើរៗ ស្រីតូចងក់ក្បាលតិចៗប្រាប់ថាឈឺ គេលូកដៃចូលក្នុងរ៉ូបខ្លីរបស់នាងរួចចាប់សម្រាតខោក្នុងនាងចេញកៀសឲ្យធ្លាក់ទើត្រឹមកជើង។
  " ពូយ៉ុន...អ្ហាស៎..." ស្រីតូច ឡើងស្លើភ្នែកពេលគេស៊ូកម្រាមដៃសស្គុសចូលក្នុងភាពទន់ភ្លន់នាងតូចដោយឪនខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងទាំងសម្លេងស្អកៗ។
  " ស្រាដែលនាងផឹកចុងក្រោយគេ មានថ្នាំនៅក្នុងដប..."
  " អ្ហាស៎...ហ្អឹក... ពូធ្វើបែបនេះធ្វើអីអ្ហឹកៗ " ស្រីតូចរើបម្រះ ស្របពេលយ៉ុនហ្គីអូសនាងទៅកណ្តាលពូក ទាញក្រវាត់ក- យកទៅចងដៃនាងតូចជាប្រពន្ធជាប់ថែមទាំងចងភ្ជាប់ទៅបង្គោលក្បាលគ្រែទៀត។
" ពួកយើងផ្សំដំណេកទៅ..." 
_______
ឡាចវឺតៗ ស្អែកដល់ភាគសំខាន់ហើយ