Komutanım =texting=

15

Normal şartlarda  her gün 3 bölüm paylaşmayı hedefliyordum ama gel gör ki  kurt olduğu için benden hemen paylaşıyorum evet.

15

Elimdeki kalemi çevirirken aklım ortada dönen muhabbete değil tam aksine üsteğmendeydi. Gideli 2 hafta olmuştu ve hala dönememişti, belirli bir zaman söylemediği için endişe etmiyordum ama hala gelmemesi  boşluktaymış gibi hisetiriyordu bana.

Onunla konuşup atışmaya alışmıştım, sinirlensem de eğleniyordum.  Ezgi ilk abisinden bahsederken sert birisi demişti doğrusu yazarken gözüm korka korka yazdım ama ilk  konuşmalarımızdan sonra aslında öyle olmadığını fark ettim. Eğlenceliydi karşısındaki kişiye çok çabuk uyum sağlıyordu.

Onu hiç görmemiştim, Ezgi çok fazla abisinden bahsetmezdi sadece biz konuşmaya başladığımızdan beri fazla bahsetmeye başlamıştı bir ara fotoğrafını göstermek istese de görmek istememiştim. Sonuçta o benim daha adımı bile bilmiyordu ben ondan izinsiz fotoğrafına bakmak ne bilim istemedim. Bu benim gibi birisi için çok tuhaftı bir halt varsa merakımdan en ince detayına kadar kurcalarken  bu sefer bunu istememiştim.

" Mia! "  Ezgi'nin yüksek sesiyle kendime gelip ona baktığımda kaşlarımı çatmış bana bakıyordu "iyi misin?" Diye sordu.

Kafa sallayıp önümdeki içecekten bir yudum aldım.

" Mia sen bu aralar fazla dalgınsın bir şey mi var canım?" Beyza yılanının söze atlamasıyla göz devirmek istesem de tutum kendimi.

Şu kızı bir türlü sevemedim ya.

Güzel kız hakkını yiyemem ama beni ondan iten bir sürü haraketi vardı.

" mükemmelliğin dışında hiç bir şeyim yok canım." Dedim yapmacık bir gülüşle, Ezgi'nin şu kızda ne bulduğunu hiç anlamıyorum.

" sen hala atanamadın mı?" Diye sordu Beyza bildiği bir soruyu inadıma sorarken, sakin olmak için derin bir nefes aldım.

" sence atanmış olsam burada mı olurum Beyza? bence  biraz beynini kullanmaya çalışırsan anlarsın?!" Dedim sinirle. Diğer bütün öğretmenler gibi bende atanmayı bekliyordum ama tabiki atanamıyordum, Ezgi çok korkuyordu başka şehire giderim diye açıkcası bende korkuyordum burada kurulu bir düzenim vardı her şeyden önce bir sürü anım vardı.

Anne ve babamla...

" aman canım boşver ne uğraşacaksın küçük veletlerle?" Dedi Beyza iğrenir bir ifadeyle, ters ters ona bakarken tam ağzımı açıp laf sokacaken Ezgi kolumu tutup durdu beni.

"  tatlı mı yesek?" Diye sordu ortamdaki muhabbeti dağıtmak için.

Beyza yılanına baktım, kimlerle muhatap oluyorum ya.

Çantamı sandalyenin üstünden alıp ayağa kalktım.

" Enesin yanına gideceğim  size afiyet olsun." İkisine veda edip arabama bindim, restorana sürmeye başladığımda  aklım hala düşüncelerle boğuşuyordu.

Sinirimi  bozuyordum kendi kendime.

" Karadeniz'e gemilerin mi battı?" Dedi Enes kapıya yaslanmış arabadan inmemi beklerken.

"  benim değil ama senin batmış?" Dedim alayla, göz devirip homurdandı.

" hatırlatma şunu."Dedi söylenerek.

" Ece ile  ayrılmışsınız ne oldu Enes?" Diye sordum  yanına vardığımda , derin bir nefes alıp sinirle  kafasını iki yana salladı.

" ben bu kadınları anlamıyorum." Dedi sinirle önden yürürken, peşine  takıldım.