TAMAMLANDI
Ben : ilk olarak merhabalar efendim nasılsınız iyi misiniz ?
Sağlığınız, sıhatiniz yerinde mi ?
Benim yerimde vallaha sormanıza hiç ama hiç gerek yok .
Ne kadar sıhhat ne bilmesem de .
Öküz : kimsiniz ?
Ben: o kadar şey söyledim insan bi...
5 dakika da dolduruyorsunuz yorum sınırını az yavaş ben daha bölümü düzeltemedim şxşeşdşwşdşdş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Baran ve Mia
Editler için tekrar teşekürler gördükçe çok mutlu oluyorum
60
Enes'den..
Başımm iki ellerimin arasında soğuk hastahane koltuklarında oturuyordum , uykusuz geçen 4 gündü günümün ardından hiç bir şekilde buradan ayrılmamıştım. Bazen sadece bir saatlik uygulama dalıyordum fark etmeden sandalyenin üstünde.
Küçük kız Kardeşim vurulmuştu, ona bir şey olacak diye kalbim korkuyla çarpıyordu her saniye saatler gibi geliyordu bana. Yoğun bakım ünitesine baktım, saçları yastığın üzerine dağılmış kolunda hep takılı olan serumu vardı yüzü o kadar soylgundu ki bu görüntü canımı yakıyordu.
" iyi olacak." Dedi Mia'nın teyzesi Yeşim abla. Onun haberini ilk gününden ona vermiştim ve duyar duymaz benimle beraber ilk uçakla buraya gelmişti, Mia'nın taşındığı bile bilmiyordum Mia ona söylememişti hayatında birisi olduğunu da bu onu çok fazla inciti ilk duyduğunda. Sessizce onu beklerken kendini bir çok kez suçlarken görmüştüm.
"Olur tabi benim inatcı kardeşim o." Dedim gururlu bir halde ona çevirdim gözlerimi kapalı gözleri hala açılmamıştı.
"Komadan çıkacak inatçıdır o hem sıkılır hemen , güzelik uykusunu fazla abartı sadece." Dedi Yeşim abla. Gözlerimin içi yanarken kafamı eğip saçlarımı karıştırdım sertçe.
Daha çok küçükken Mia ile tanışmıştım, ilk önce ailelerimiz tanışmış sonrasında biz, kim derdi gıcık aldığım kızı bu kadar çok seveceğimi. Küçüken zar zor konuşan çekingen bir çocuktum, Mia ise tam aksimdi her zaman güler bir her yere hep koşarak zıplayarak giderdi. Annesinin babasının tepesinden ayrılmazdı asla onun aksine ben asla babamla oyunlar oynamamıştım en çok da bundan kıskanıp gıcık almıştım ondan çünkü mutluydu her şeye sahipti onu sevmemem için çocuk aklımla bana yeten sebepler di. Babam ikimize silah tutkusunu enjekte ederken ben nefret ederdim ama Mia hep merakla dinlemişti bazen tutup silahlar hakkında yorum yapardı giderek babamın en sevdiği çocuk haline geliyordu e o zamanlar korkuyordum ya babam beni istemeyip benim yerime onu alırsa diye.
Kim derdi bütün ailem o olacağını.
Ona ilk ısındığım zaman yanlışlıkla babamın en değerli vazosunu kırdığım andı babam sesi duyup yanımıza geldiğinde beni yanında görmesiyle bana bağırıp çağırmıştı küçük kalbim kırılmıştı ama Mia buna daha fazla izin vermeyip önüme geçip küçük ellerini beline koyup yeşil koca gözleriyle babama sinirle bakıp kafa tutmuştu.
Üstüne vazoyu kendisinin itiğini söylemişti, asla unutmayacağım bir anımızdı bu.
