Komutanım =texting=

70

800 yorum.

Nasılsınız ?

İyisiniz iyi...

70

Uyku ve uyanıklık arasında gidip gelirken burnuma gelen kahve kokusuyla dudak büzdüm gülümseyerek. Gözlerimi açtığımda burnumun ucuna tutulan kahve bardağını gördüm hemen ardından Atay'ı gülümseyerek bana bakıyordu.

" günaydın bir tanem. " dedim gülümseyerek yatakta oturur pozisyona gelirken elindeki kupayı alıp bir yudum aldım.

" günaydın." Dedi gülümseyerek, içeride gelen yüksek seslerle kaşlarım çatıldı. "Kim geldi?" Dedim bir yudum daha alırken kahveden. Atay yataktan inip bana baktı.

" sence?"

"Hayalet timi ha?"

" kahvaltı hazırlıyorlar ama Yankı amca bütün mutfağı bir birine kattı, Aslan amcamda sinirlenip kafasına tavayla vurmaya çalışıyor." Dedi Atay artık onlara alıştığı için tuhafına gitmiyordu.

"Klasik Yankı sen ne zaman uyandın?" Dedim esnerken .

" bir saat önce kahvaltıya bekliyoruz seni." Yanağıma öpücük bırakıp odadan çıktığında iç çektim.

Baran gideli 2 yıl olmuştu , bu iki yıl bana ölüm gibi gelmişti zar zor toparlanmıştım Atay olmasaydı asla toparlanamazdım bu süreçte herkesten çok Atay yanımdaydı.  İlk başlarda yalnız yatamıyordum Atay benle beraber yatıyordu beni yalnız bırakmamak için bir yıl boyunca beraber yatmıştık Baran'la olan odamızda artık toparlandığım için kendi odasına geçmişti bu ikimiz için de çok zor geçmişti. Hala atalatabildiğimi bile düşünmüyordum her aklıma gelişinde kalbim özlemle kavruluyor gözlerim benden habersiz bir şekilde doluyordu.

İlk başlarda kabul edememiştim delirdiğim hissetmiştim, kendimi kaybetmiştim her gün ağlıyordum onu düşünmediğim tek bir saniyem yoktu . Beni gelinlikle görmek isterken gelinliğin üstümde görmeden bana ölüm haberini vermişti. Şehit haberini, teyzem ilk hafta yanımıza geldiğinde bana seni uyarmıştım yanlız kalacağını demişti pişman olacağımı söylemişti ta en başında ama şu an bile pişman değildim hiç bir zaman pişman olmayacaktım.

Ben Baran'ı çok seviyorum, hala seviyorum onu asla unutamam ve onunla geçirdiğim hiç bir an için pişman değildim ona minnettardım  bana yaşarken cenneti yaşatığı için. Şimdi ise o toprağın altında bense buradaydım.

O gittikten sonra acıdan öleceğimi sanmıştım ama Atay elimden tutmuştu benim onun elinden tutmam gerekirken o benim elimden tutmuştu ve Allah şahidim di ki o olmasaydı ya delilirirdim ya da ölürdüm. O benim iyikimdi... hayalet timi asla bizi yalnız bırakamamıtşı Aslan ilk başlarda bizimle kalıyordu hata ikimizi yalnız bırakmamak için hayalet timi her gün geliyordu bize hoş hala öyleydi tek fark Aslan bizimle kalmayı bırakmıştı . Hiç bir zaman bizi yalnız bırakamamışlardı...

Zehra teyze , oğlunun haberini aldığında 1 hafta boyunca sakinleştiricilerle  ayakta durmuştu.  Ezgi hayatla bağlantısını kesmişti ama onu Furkan elinden tutup ayağa kaldırmıştı, o olmasaydı Ezgi hala anlatamamış olacaktı.

Herkes bir şekilde hayatına devam ediyordu ama ben edemiyordum ,tıkılıp kaldım o güne çıkamıyorum onun sesini son kez duyuşuma son anına rağmen asla korkmayıp tam aksine bunun uğruna şehit olduğu için gururla sözlerini sarf edişini. Asla unutamamıştım ,unutacağımı da düşünmüyordum.

Gözlerimi silip burnumu çekerek kupayı kenara bıraktım ayağa kalkarken dolabımın önüne geçip siyah bisiklet yaka kolsuz cropumu giydim altıma siyah eşorfmanımı giyip  terliklerimi giydim ilk yüzümü yıkayıp kendimi biraz toparladım hemen ardından telefonumu alıp mutfağa geçtiğimde gördüğüm görüntüyle göz devirdim.