Kıvılcım

Kaza

Yazar'dan
Alp,Alihan ve Neva biraz lafladıktan sonra Neva işlerini halletmek için kendi odasına geçmişti. Burayı düzene koymak biraz zamanını alsa da değmişti. Kapısı çalınca başını dosyalardan kaldırdı. "Buyrun?" Diye seslendi. "Gökçe Hanım size kahve getirmiştim." Dedi Ecrin sakince. Bu kızı çok sevmişti Neva. 3 yıl önceki kendisi gibiydi. "Çok teşekkür ederim Ecrin. Sen de otursana biraz.Sohbet edelim." Dedi Neva. "Ben rahatsız etmeyeyim sizi." Dedi Ecrin. "Ne rahatsızlığı otur lütfen." Dedi Neva. "Nasılsın bakalım?Nasıl gidiyor stajyerlik?Zorlanıyor musun?" Diye sordu Neva kahvesinden bir yudum alırken. "Yani tabii zorlanıyorum ama ilk zamanlarıma göre daha rahatım sanırım." Gülümsedi Neva. "Yavaş yavaş açılacaksın. Fakültede teorik bilgiyi alıyoruz.Uygulamaya dair pek bir şey öğrenemiyoruz maalesef. İşte stajı da uygulama kısmının okulu gibi düşünebilirsin. Ben de senin gibiydim." Dedi Neva. Bu cümleyi kurduğunda bir an için kendisini 50 yaşında zannetti. "Ama siz daha çok gençsiniz. Çok başarılısınız. Ben sizin yanınızdan geçemem." Dedi Ecrin başını eğip. Neva kendi koltuğundan kalkıp Ecrin'in karşısındaki koltuğa geçip elini tuttu. "Sakın öyle düşünme. Benim stajyerken yaptığım hataları anlatsam sana, bu kadın nasıl hukuk fakültesini bitirdi derdin. Bu işin yolu kendine güvenmekten geçiyor. Bir de nasılsa o bu dosyayı incelemiştir benim bakmama gerek yok demeyeceksin. Her zaman garantici olacaksın. Bak 10 günde ne kadar çok açık yakaladım. Sen şahitsin." Dedi Neva güven vermeye çalışarak. "Yani ben ileride sizin gibi bir avukat olabilir miyim?" "Olmaman için hiçbir sebep yok ki. Hem eğer çok istersen ruhsatını aldıktan sonra yurt dışına da göndeririz seni. Yüksek lisansını da yaparsın." Ecrin havalara uçmuştu. "Gökçe Hanım siz mükemmel bir insansınız gerçekten çok teşekkür ederim." "Ne demek canım." "Ben sizi daha fazla tutmayayım. Benden bir isteğiniz var mı?" "Yok canım teşekkür ederim." Dedi Neva da kalkıp masasına oturdu tekrar. 2 saat daha çalıştıktan sonra bildirim sesi geldiğinde açtı ekranını.
"Agalar💕-1 mesaj"
Gruba girdi.
Asiye: kızçeler yemek?
Elif: Kurt gibi açım seni bile yerim yenge
Neva: bana uyar
Elif: kız Ceylin?
Ceylin: Yenge kocanı ikna edersen gelirim. 8000 tane iş yükledi yine.
Neva: Hangi yengen?
Ceylin: Asiye olan
Asiye: tamam hallederim sen hazırlan
Güldü Neva hallerine. Annesi ve babasının soğukluğunun aksine, sıcacık bir ailesi olmuştu. Annesi ve babası aklına geldiğinde kalbi sıkışır gibi olmuştu. Evlendiğinden beri bir kez olsun aramamışlardı. Bir kez olsun Neva'yla görüşmeye çalışmamışlardı. Hazırlanıp çıktılar.Asiye ise Gökhan ile konuşmuş, Gökhan Ceylin'in arkasından "O dosyalar yarın masamda olacak." Diye sesleniyordu. Ceylin ise uzaktan bir öpücük attı abisine. Kıkırdadılar.
Kızlar dışarıda keyifle yemeklerini yerken Alp ise dolu gözlerle Alihan'ın yanına geri çıkmıştı. Kapıyı çalmayı bekleyemeden daldı içeri. Alihan kaşlarını çatmıştı. Sonra gelenin Alp olduğunu ve iyi olmadığını fark etti. Alp ne oluyor oğlum?İyi misin?" Diye ayaklandı Alihan. Alp titrek bir nefes aldı. "Annemle babam...Trafik kazası geçirmişler. İkisi de ölmüş..." dedi. Alihan Alp'i kendisine çekip sarıldı. Oturdular koltuğa. "Neva'ya nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum." Alihan bir nefes verdi. "Ben de olurum yanında.Çok yıkılacak." "O belli etmese de babama düşkündü aslında.Kırgındı sadece babama." "Başın sağolsun Alp." Alp başını salladı sadece. Alihan telefonunu alıp mesajlardan Ceylin'i buldu.
Alihan: Kimseye bir şey çaktırma. Yemekten dönünce bana haber ver.
Ceylin: tamam abi
1 saat sonra geri dönmüşlerdi.
Ceylin: Abi şirketteyiz.
Alihan cevap vermeden aramalar bölümüne girdi. "Neva'm❤️" yazısına bastı. "Aşkım?Şirkette misin?" Diye sordu Neva'ya haberi yokmuş gibi. "Şimdi geldik canım." "Tamam yavrum bir yanına uğrayacağız Alp'le." "Tamam aşkım bekliyorum." Kapattı Alihan telefonu. "Hadi gel yanına gidelim." Dedi Alihan Alp'e. Alp ayağa kalkıp gönülsüzce yürüdü. Her ne kadar kırgın da olsa kızgın da olsa bir anne babası vardı. Ve onlar artık yoktu. Ölüm,bir anlıktı.Gökçe'sinin yanına gidene dek bu dönüp durdu zihninde. Neva'nın odasına girdiler. Gülümseyerek "Hoşgeldiniz" dedi ama kelimenin sonuna doğru Alp'i görünce gülümsemesi solmuştu. "Bir şey olmuş.." diye mırıldandı. "Gel güzelim oturalım şöyle." Diyerek geniş koltuğa oturttu Neva'yı. Bir yanına Alp, bir yanına da Alihan oturdu.Alihan ellerini avcunun içine aldı. "Ne olduğunu söylemeyecek misiniz artık?" Dedi Neva sabırsızlıkla. "Güzelim, Gökçe'm." Dedi Alp Neva'nın yüzünü avuçlarının arasına alıp. Derin bir nefes aldı. Çok zordu bu cümleyi kurmak. Annemiz,babamız yok artık demeye kimin dili varabilirdi ki? Neva'nın beklentiyle bakan gözlerine dayanamadı daha fazla. "Annemiz ve babamız...Bugün bir trafik kazası geçirmişler." Neva hiddetle ayağa kalktı. "Ne?Nasıllar?Hemen İstanbul'a gitmemiz lazım." Diye kendi kendine söyleniyordu. Alihan belinden tutup onu koltuğa oturttu yine. Alp devam etti. "Gökçe'm,başımız sağolsun güzelim." Neva göz yaşlarını tutamadı. "N-nasıl?Annem ve babam yok mu artık?" Diye mırıldandı hıçkırıklarının arasında. Alihan onu kolları arasına aldı hemen. Sarıp sarmaladı karısını. Bir elini de saçlarına geçirip okşadı saçlarını. Göğsünde ağlıyordu Alihan'ın.Alp de uzanıp öpücükler kondurdu Neva'nın saçlarına. Neva tek kelime edemiyordu. Sadece iç çekişleri ve hıçkırıkları dolduruyordu odayı. Alihan da tek kelime etmeden sımsıkı sarılıyordu sadece Yalnız değilsin,ben buradayım demek istiyordu. Neva biraz kendini toparladığında ayrıldı Alihan'ın göğsünden. Gözleri kıpkırmızıydı. İki adamın da içi gitti Neva Gökçe'yi böyle görünce.Biri onu başının üstünde tutan kocası diğeri ise abisiydi. "Şimdi ne yapacağız?" Diye sordu Neva. "Önce bunu babaannem ve halamlara söylememiz lazım. En zoru da bu. Sonra hazırlanıp akşam İstanbul'a gidip cenaze işlemlerini halledeceğiz.Cenazeyi halledip döneriz.40 mevlüdünü falan burada okuturuz." Dedi Alp. Neva başını salladı.Hep birlikte Demirhan konağına gittiklerinde herkes bir tersliğin olduğunu anlamış, merakla Neva ve Alp'e bakıyorlardı. Neva'nın dili varmamıştı. Alp başladı tekrar. Babaannesine döndü. "Sultanım.Sana bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum." "E söyle hadi oğul. Merakta koyma bizi." "Annem ve babam.Bir kaza geçirmişler, rahmetli olmuşlar." Yaşlı kadın ve halaları duyduklarıyla şok geçirdiler önce. Sonra Havin Hanım fenalaşınca Alihan tuttu hemen kadını. Emine Hanım annesini fark edince ilaçlarını getirdi hemen. Neva da babaannesiyle ilgileniyordu. Bir de ona bir şey olmasına dayanamazdı. Yaşlı kadın biraz kendine geldiğinde "İstanbul'a mı gideceksiniz?" Diye sordu.Alp başını salladı. Tüm konak mahvolmuş vaziyetteydi. Babaannesini yaşından dolayı İstanbul'a götüremezlerdi. Yolu kaldırmazdı yaşlı kadın. Halaları da annelerini bırakamamışlardı. Amcaları ise çoktan İstanbul'a yola çıkmışlardı bile. "Uçağı hazırlattım. Biz de hazırlanalım.Sonra yola çıkabiliriz." Dedi Alihan. Neva başını salladı usulca. Tek kelime edecek hali yoktu. Üç beş parça bir şey attı valizine. Ne koyduğuyla dahi ilgilenemiyordu. Hızlıca havalimanına gittiler. "Alihan Bey uçağınız hazır." Dedi bir adam. Alihan başıyla onayladı.Uçağa bindiklerinde Neva Alihan'ın yanına, Alp de karşısına oturdu. Hostesten 3 tane su istedi Alihan.Sular gelince birini açıp karısına doğru uzattı. Bembeyaz olmuştu genç kadın. Gözleri kıpkırmızıydı. "Aşkım,güzelim.Hadi iç şunu birazcık." Neva bir yudum alıp çekildi. Alihan'ı da üzmek istemiyordu da elinden bir şey gelmiyordu işte. Uçak havalandığında en sonunda Neva aklındaki soruyu dillendirmişti. "Alihan?" "Söyle birtanem" "Ben babama çok ağır konuştum. Sence beni affeder mi?" "Baban sana küsememiştir bile yavrum ne affı?Düşünme şöyle şeyler gözünü seveyim." Dedi Alihan. "Neva'm o nasıl söz?Babam sana kırılır mı hiç?" Neva onlara güvenmek istiyordu. Başını salladı usulca. Yaklaşık 1,5 saat sonra İstanbul'a inmişlerdi. Bu şehirde geçmişti çocukluğu,gençliği. Ama şuan ona o kadar yabancı geliyordu ki. Annesi babası da gitmişti artık. Ona İstanbul'la ilgili her şey uzaktı,hiçbir bağı yoktu artık.

Eveet bu bölümün de sonuna geldik☺️Vote ve yorumlarınızı esirgemezseniz çok mutlu olurum❤️