Kıvılcım

Evimiz

Yazar'dan
Birkaç gün sonra Alihan hastaneden çıkmış, Neva ve Yiğit Efe de Alihan'ın hastaneden çıkmasıyla kendi evlerine dönmüşlerdi.

Neva, Alihan'ın yataklarına uzanmasına yardım etti.

"Aslanım uyanık mı?" Diye sordu Alihan.

"Ceylin ilgileniyordu aşkım. Bakarım şimdi."

"Uyanıksa getirir misin oğlumu? Çok özledim."

"Tamam ama kucağına almak falan yok bak dikişlerin var."

"Tamam yavrum ona da tamam."

Yanağına bir öpücük kondurdu Neva.

Alihan'ın üstünü de ince bir pikeyle örttükten sonra oğlunun odasına gitti. Halasının kucağında, koca gözleriyle odasındaki oyuncakları dikkatle süzüyordu.

"Yenge, hoşgeldiniz." Dedi Ceylin.

"Hoşbulduk canım. Ne zaman uyandı?"

"Valla sen uyuttun çıktın, o zamandan yarım saat öncesine kadar uyudu. Sütünü de içti. Gayet keyifli." Dedi gülümseyerek Yiğit Efe'yi seyrederken.

"Sen halanı üzmedin mi aşkım? Uslu uslu halanla vakit mi geçirdin bebeğim? Aferin benim aşkıma." Diye annesinin sesini duyunca gülücüklerini saçtı Yiğit Efe.

Bebeği Ceylin'in kucağından aldı.

"Yenge sana bir şey soracağım." Dedi Ceylin çekingenlikle.

"Sor canım."

"Anne olmak nasıl bir şey?"

Neva gülümsedi.

"Bunu anlatmak çok uzun Ceylin'im. Ama kısaca özetlersem, onun karnında olduğunu öğrendiğin andan itibaren onu her şeyden korumak istiyorsun. Kucağına aldığında sanki soyutlanıyorsun her şeyden. Sana duyduğu sevgisiyle ruhuna dokunuyor, için kıpır kıpır oluyor. Bir gülümsemesini görmek için her şeyi yapabilecek hale geliyorsun. Kısacası, annelik insanı sevgiden delirten, ama bir o kadar da değiştiren bir şey."

Ceylin gülümsedi.

"Sendeki değişimi görmemek için kör olmak lazım zaten yengem. Evlenirken ben çalışacağım diye yeri göğü inleten kadın, bebeği olunca sesini çıkarmıyor." Diyerek güldü. Neva da gülümsedi.

"Ama Ceylin, ben bu tatlılığı bırakıp nasıl giderim? Evet hamileyken de biraz bakar çalışırım diyordum ama şuan bir saat bile bırakınca vicdan yapıyorum. İşe nasıl gideyim? Hem her anında yanında olmak istiyorum. İlk emeklemesi, ilk adımları, ilk kelimesi... Hepsinde yanında olmak istiyorum."

"Haklısın yengem. Bu tatlılık bırakılır mı yaa?" Diyerek Neva'nın kucağındaki bebeğin tombul bacaklarını ısırıyormuş gibi yapınca kıkırdadı Yiğit Efe.

Ceylin de Neva da güldü.

"İşte bak böyle bir şey. Onun bir gülüşüyle içim kıpır kıpır oluyor. Canım abin Yiğit Efe'yi bekliyordu. Ona götüreyim. Yoksa birazdan kalkıp kendi gelecek deli adam."

Ceylin gülümseyerek başını salladı. Neva kucağında Yiğit Efe'yle odadan çıkarken sırf sataşmak için gülümseyerek arkasını döndü.

"Hem Ceylin...Anneliği merak ediyorsan yapın kuzum siz de bir tane..."

"Ya yenge ya! Dua et kucağında Yiğit Efe var. Yoksa ben sana yapacağımı biliyorum!"

"A-aa...Hem yengeye hem görümceye şiddet.. Ne kadar ayıp Ceylin Demirhan..."

Ceylin ise dil çıkarmıştı yengesine.

Odadan kucağında oğluyla çıkıp kendi odalarına girdi Neva.