Kıvılcım

Fena&Felaket

Herkese merhabaa... Öncelikle bölümü geç attığım için özür dilerim. Fazla yoğundum. Hiçbir şey yazamamıştım.

Herkese sevdikleriyle birlikte mutlu, sağlıklı, başarılı, bereketli bir yıl olsun❤️

1 yıl sonra
Neva'dan
Son birkaç dakikadır evin içinde deli gibi Yiğit Efe'yi arıyordum.

Benim babası kılıklı oğlum, Yağız Ege'yi kucağımda uyutmaya çalışırken kıskanmış ve bir yere saklanmıştı.

Yağız Ege'm...Yiğit Efe'mden sonra hayatımıza giren güzel bebeğim.

Yağız Ege 1 yaşına yeni girmiş, genel itibariyle mutlu, gülücük saçan bir bebekti. Yiğit Efe bebekliğinde ne kadar huysuzsa Yağız Ege o kadar mülayimdi...

Fakat minik oğlumun da babası gibi dayanamayıp yaygara kopardığı iki durum vardı: Açlık ve uyku...

Tip olarak ise Yiğit Efe büyüdükçe iyice babasına benzese de, Yağız Ege tam olarak Alihan'la benim karışımım oldu.

Yiğit Efe'yi bulamadıkça kalbim korkuyla daha hızlı çarpıyordu.

"Nerede bu çocuk!" Diye korkuyla söylendim.

"Hanımım daha çok küçük. Buralardadır buluruz şimdi."

Artık Alihan'ı aramak için telefonu elime almıştım ki kapı çalınca Nazan Hanım'ın kapıyı açmasıyla akülü arabasının içinde Yiğit Efe'yi görmem bir oldu.

Koşarak Yiğit Efe'yi kucağıma alıp sımsıkı sarıldım. Gözyaşlarımı tutamamıştım. O an tüm sinirlerim boşalmıştı sanki.

"Annecim neredesin sen? Ne kadar korktum sen biliyor musun?" Dedim sesimi elimden geldiğince sakin tutmaya çalışarak.

Bana ne der gibi omuzlarını silkince şaşkınlıkla ağzım açıldı.

"Nerede buldunuz?" Diye sordum kapının önünde bekleyen adama.

"Akülü arabasıyla kaçmaya çalıştı hanımağam. Duru'yu da almış. Asiye Hanımıma teslim ettim Duru'yu da."

Şaşkınlıkla bir ona bir de Yiğit Efe'ye baktım. Diyecek bir şey bulamamıştım çünkü.

Kibarca teşekkür edip kapıyı kapattıktan sonra Yiğit Efe'yi kucağımdan indirmeden konuştum.

"Anneye bir açıklama yapmayacak mısın?"

"Yapmıcam. Beni niye öyle uyutmuyon?"

"Annecim. Seni de istersen öyle uyutayım diyorum. Ben bebek değilim diyorsun ama bana."

"Ben basen bebek olurum. Basen olmam. Sen de bana basen bebekim diyon." Diye bir de üste çıkmaya çalıştı küçük ergen.

"Aşkım sen benim için hep bebeksin ki."

"Şuş anne şuan konuşmak istemiyom." Diye bana bir de carladı.

Ciddileşip indirdim kucağımdan.

"Peki madem. Baban gelince ona yapacaksın nasılsa açıklamanı. Ama iki gün çizgi film yok küçük bey."

"Şen bana kayışamassın."

"Yiğit Efe." Diyerek uyarı niteliğinde bir ses tonuyla seslendim. Biraz kendine getirmem gerekiyordu.

"Annenle konuştuğunu unutuyorsun oğlum." Dedim sesimi yumuşatarak.

Hemen gözleri doldu. Bu haline içim gitti. Daha çok küçük, üç yaşında bebek sayılabilecek bir kıvamdaydı ama hemen yelkenleri suya indirirsem bunu alışkanlık haline getirmesinden korkuyordum.