LEVİRAT (BXB)

14- Çabalamak

Keyifli okumalar <33

✮

Sabah dışarıdan gelen horoz sesleriyle uyandığımda gözlerimi aralayıp yataktan doğruldum. Gözlerimi ovuşturup esnedikten sonra ellerimi indirip yatağa koydum. Aniden hissettiğim bedenle kolumu ateşe değmişim gibi çekip bir hışımla sağıma döndüm. Onur yorgana sıkıca sarılmış mışıl mışıl uyuyordu. Başta hayal gördüğümü düşünsem de kolumu cimcikleyip gerçek olduğunu anladım. Dün uyumadan önce hissettiğim yorganın açılması bu yüzden miydi yani? 

Olayın şokunu üstümden attıktan sonra derin bir nefes alıp yataktan kalktım. Yavaş adımlarla dolaba ilerleyip kıyafetlerimi çıkardım. Onurun sırtı bana dönük olduğu için -her ne kadar uyandı mı diye sürekli kontrol etsem de- üstümü değiştirdim. Ardından yine yavaş adımlarla odadan çıkıp kendimi salona attım. Onurun odaya gelmesini gelse bile yatakta yatmasını beklemiyordum. Bir ters davranıp bir ılımlı davranması kafamı karıştırıyordu. Onur tam olarak ne düşünüyordu gerçekten anlayamıyordum.

"Günaydın kuzum." Birgül abla salona girip yanıma geldiğinde düşüncelerimden sıyrılıp burukça gülümsedim.

"Günaydın abla." Stresten parmaklarımla oynamaya başladığımda Birgül abla beni baştan aşağıya süzdü.

"Hazırsınız dimi ?" Kaşlarımı kaldırıp Birgül ablaya baktım. Bir yere mi gidecektik?

"Ne için hazır mıyız?" Birgül ablaya merakla bakmaya başladım.

"Çarşıya gideceğiz dedik ya dün, unuttun mu yoksa?" Aklıma gelen şeyle doğru diye iç geçirip yanağımın içini dişledim o sırada esneyerek odadan çıkan Onurla saniyelik de olsa göz göze geldik.

"Yengem çabuk hazırlan da hemen gidip dönelim." Birgül abla Onura bakıp konuşmaya devam ettiğinde Onur sadece kafasını salladı ardından hızlıca dışarıya çıkıp kapıyı arkasından kapattı. O çıktıktan sonra Birgül abla da beni salonda tek bırakıp odasına girdi. Çok geçmeden de Narini alıp tekrardan salona geldi ve mindere oturup kızını sevmeye başladı. 

Bende Birgül abla geldikten sonra salondan çıkıp odaya girdim ardından hızlıca yatağı topladım. Kirlileri ise sepette topladıktan sonra dışarı çıkarıp çeşmenin yanına bıraktım. Tam o sırada ise lavabodan çıkan Onurla göz teması kurmamaya çalışarak hızlıca mutfağa girdim. Tekrardan terslenirim diye korkuyor, olabildiğince Onurdan uzak durmaya çalışıyordum. Her ne kadar ılımlı davranmak istesem de karşılık alamadığım için daha fazla üstelemeyecektim. İstemiyorsa zorlamanın bir anlamı yoktu.

"Off off." Biraz bekledikten sonra mutfaktan çıkıp bende lavaboya girdim. Neyse ki Onur ortalıklarda gözükmüyordu.

İşlerimi hızlıca hallettikten sonra geri eve girip Birgül ablaya baktım. Göremediğimde ise üstelemeyip yavaş adımlarla odaya girdim. 

Kapıyı arkamdan kapatır kapatmaz önüme döndüğümde Onuru üstsüz görüp kafamı  aniden arkaya çevirdim. Bunca ay odaya bile gelmeyen adamın şimdi bu odada üstünü değiştireceğini pek tabi tahmin edememiştim.

"Bir şey mi alacaktın?" Kafam yerde parmaklarımla oynarken başımı sağa sola salladım.

"Yok ondan gelmedim bilmiyordum odada olduğunu kusura bakma." Kafamı çevirip Onura baktığımda üstünü giyindiğini görüp rahat bir nefes verdim.

"Sorun değil." Gömleğinin düğmelerini ilikleyip yakalarını düzelttiğinde boğazımı temizledim.

"Salonda bekliyoruz biz." Cevabını bile beklemeden odadan çıktığımda kendimi salona attım. Narinle Birgül ablayı gördüğümde ise derin bir nefes verdim. "Neredeydin abla?"

"Narini emzireyim dedim kuzum yolda istemesin şimdi." Kafamı sallayıp yanına oturduğumda Narinle oynamaya başladım. O sırada salona Onurun girmesiyle Narin aniden parmağıyla amcasını göstermeye başladı.

"Bu bu..." Onura bakıp güldüğünde Onurda ona bakıp güldü. Ardından yanımıza gelip yeğenini kucakladı.

"Gezmeye mi gidiyorsun sen?" Narin Onura bakıp gülmeye devam ettiğinde bu hallerine gülümseyip kapıya yürüdüm. Çok geçmeden Birgül abla ile Onur da geldiğinde beraber dışarıya çıkıp arabanın önüne vardık.

"Kuzum öne geç sen, Narin var ya arkada daha rahat ederim ben." Birgül abla kapıyı açıp arka koltuğa oturduğunda boğazımı temizleyip arabanın önünden dolandım. Ardından ön kapıyı açıp koltuğa yerleştim. Onurda bindiğinde arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

"Kızım benim kurban olurum sana." Narinle Birgül abla arkada eğlenirken kafamı eğip parmaklarımla oynamaya başladım. Ne zaman üzülsem ya da bir şeylerden kaçmak istesem bunu yapıyordum. Annelik duygusu defalarca kursağımda kalmıştı. Sürekli sızlayıp kendini belli eden yaralarımdan biriydi. Bunu da böyle zamanlarda daha çok hissediyordum..

"İyi misin?" Onurun sorusuyla düşüncelerimden sıyrılıp soluma döndüm. Benimle konuşmayan yüzüme bile bakmayan Onur muydu bu? Ne değişmişti de birden beni düşünür olmuştu?

"İyiyim." diye geçiştirip şaşkınlığımı gizleyerek kafamı cama çevirdim. Onuru zamanında arkadaşım olarak görmüş derdimi anlatmıştım. O da beni hevesle dinlemiş destek olmuştu. Böyle bir insanın bana aniden terslenip düşman kesilmesini beklemiyordum. Onur son zamanlarda beni fazlasıyla hayal kırıklığına uğratmış, kalbimi kırmıştı. Yaşadığı şeyler çok zordu anlayabiliyordum ama onun on mislini bende yaşamıştım. Buna rağmen kalkıp da bir kere olsun tersleyip kırmamıştım onu. Belki bencillikti bu ama ben bunları hak ettiğimi düşünmüyordum.

"Hazar geldik kuzum." Birgül ablanın seslenmesiyle kafamı sallayıp soluma bir saniye bile bakmadan arabadan indim. Ben çabalayıp emek gösterdiysem Onurda gösterecekti. Onu asla tersleyip kırmazdım evet ama hatasını da fark edip kendini affettirmeye çalışarak düzeltmesi gerekiyordu. Çünkü hem benim onun arkadaşlığına hem de onun benim arkadaşlığıma ihtiyacı vardı. Onur ne kadar kabul etmek istemese de birbirimize ihtiyacımız vardı. En azından eskilerin hatırına arkadaşlığımız bunu fazlasıyla hak ediyordu...

                    Devam Edecek

Müpheme bölüm bekleyenler varsa bir saat sonra atıyorumm :)

Ben çok tıkanıyorum yazarken ya acilen düzelmem lazım...