LEVİRAT (BXB)

26- Yaslan Bana

Keyifli okumalar <33

"Yorulursan yaslan bana sarılıp uyuyalım gün batımında..."

✮

Yemeği yedikten sonra çayları da içip odalara çekildik. Onur üstünü değiştirip yatağa geçtiğinde bende pijamalarımı üstüme geçirip Onurun yanına yatağa oturdum. Sofra da konuştuğumuz konu yüzünden içim içime sığmıyordu. Düşüncesi bile çok güzeldi..

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım. "Onur yapabilecek miyim? Ya boşu boşuna uğraşırsak." Onur elini elime atıp sıkıca tutuğunda iç çektim.

"Yavrum neden yapamayasın ki? Her gün düzenli bir şekilde çalışıp hazırlanacaksın hem bende yardım edeceğim sana." Onurun dedikleri çok güzel geliyordu ancak bunun perde arkası da vardı. Ben kazansam bile Onurun ailesi laf yapacaktı onlar ikna olsa bu sefer burayı bırakıp gitmek zor olacaktı.

"Bilmiyorum Onur korkuyorum biraz." Onur yanıma yaklaşıp avuç içini yanağıma sabitledi.

"Neden korkuyorsun bir tanem?" İç çekip bakışlarımı kucağımda ki ellerime çevirdim.

"Ne bileyim zor işte üniversiteyi kazansam bile laf söz olacak. Onu da geç başka bir şehre gitmemiz gerecek bu da başka bir düzen demek. Bende isterim ama zor işte." Onur derin bir nefes alıp baş parmağıyla yanağımı okşamaya başladı.

"Beraber olduktan sonra nerede olduğumuzun bir önemi var mı? Sen kazandıktan sonra gerekirse dünyanın öbür ucuna bile gideriz." Kafamı kaldırıp içimi sıcacık yapan mavilere baktım.

"Ailen ne olacak? Onları burada bırakıp başka bir yere gitmek çok zor olur." Kendi ailem yerine koyduğum bu aile benim için çok önemliydi. Herkese çok alışmıştım hem Birgül abla vardı bir kere onu hem ablam hem dostum bellemiştim. Birden hepsini bırakıp gitmek istemiyordum.

"Şimdilik bunları düşünmeyelim olur mu? Sen sınava hazırlanıp üniversiteye gitmek istiyorsan benim için gerisi önemli değil. Ben hep yanındayım senin, hayallerin içinde her şeyi yapmaya hatta her şeyden vazgeçmeye razıyım." Onurun dedikleri gözlerimin dolmasına neden olurken kafamı omzuna yasladım. Şuan hiç bir şey düşünmek istemiyordum. Yanımda ki bedenin omzuna sokulup belki saatlerce belki günlerce dinlenmek istiyordum. 

"Geçen  şeyi konuşacaktık ama arada kaynadı..." O geceye ithafen konuştuğumda aklıma dolan dakikalarla gülümsedim. O anları düşünmek bile içimin kıpır kıpır olmasına neden olmuştu.

"Konuşalım..." Onur saçlarıma minik bir buse bıraktığında alt dudağımı dişledim.

"Bana başlarda neden öyle davrandın? Önceden sorduğumda cevap vermemiştin." Onurun sorduğum soruyla gerildiğini hissedip yanağımın içini dişlemeye başladım. Merak ettiğim sorulardan biride buydu..

"Deli gibi korktum çünkü." Onurun dediği şeyle kaşlarımı kaldırıp gözlerine baktım.

"Neden korktun ki?" Onur boğazını temizleyip sırtını dikleştirdiğinde bende dikleştim. Aylardır merak ettiğim şeyi öğrenecek olmamın heyecanı tüm bedenimi sarmıştı.

"Yine benden gidersin diye.." Onur uzanıp ellerimi tuttuğunda mavilerine bakmaya devam ettim. 

"Hiç unutmam seni ilk iki sokak ötede ki çeşmenin başında görmüştüm. Atanmayı bekliyordum o yüzden köye dönmüştüm. O gün annem evde kimse olmadığı için beni çeşmeye su almaya göndermişti. Bende elimde bidonlarla salına salına çeşmeye gelmiştim. Sonra çeşmenin başında duran gözleri gibi mavilere boyanmış seni gördüm. O an kalbime düştü aşkın. Kendime 'Onur yandın yandın da bu zamanı mı buldun yanacak' dedim." Duyduğum şeyler beni şoka sokarken Onur tepkimi ölçmek ister gibi yüzüme bakmaya başladı. Bir şey dememi bekliyor gibiydi ancak ben konuşamıyordum.

Onurun beni sevdiğini öğrenmek beklemediğim bir şeydi. Nasıl bir tepki vermem gerekiyordu bilmiyordum. Çok şaşırmıştım ancak içten içe de sevinmiştim. Yeni yeni kabullendiğim bu duygularımın karşılıklı olması beni çok mutlu etmişti. Hala yerine oturmayan parçalar olsa da Onuru dinleyerek bu parçaları yerine oturtacağımı biliyordum..

                     Devam Edecek

Sonra ki bölüm konuşmaya devam burada bitmedi yani :)