Yeni bölümümüze hoş geldiniz canımın içleri.
Ee keyifler nasıl? Benim fikrimce uzun bir bölüm sizi bekliyor. Yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin.
Evren Gökalp yaşıyor gençlik. Bu hikaye yüzünden psikolojinizi epey yıprattım farkındayım ama Kalp Kırıkları evreninde işler böyle ilerliyor, bunu biliyorsunuz.
İyi okumalar dilerim. Eveet, şimdi bölümü hangi cümle ile açıyoruz?
Hadi0zaman gururla sunar.
Uzay ve Güneş'in bulunduğu gün
Evren'in arkadaşı: Evren...
Evren: Oğlumdan haber getirmediysen kapat çeneni. Beni de kilitledin zaten bu odaya.
Evren' in arkadaşı: Kötülük olsun diye yapmadık herhalde! Başını belaya sokma diye kilitledim bu odaya. Haber var. Bulunmuş senin oğlanla kardeşi.
Evren: N-ne? İyi miymiş? Lan bir şey desene! İyi olduğunu söylesene! "Oğlun iyi." desene!
Evren'in arkadaşı: Keşke diyebilseydim be reis.
Heyecanı birden sönüverdi Evren'in. Oğlunun bulunduğuna sevinememişti bile ona bir şey olma korkusundan dolayı.
Evren: N-ne o-olmuş?
Dolu gözleriyle ellerüni arasına beyazlar karışmış olan saçlarına geçirdi. Oğlundan ayrı kalmak zorunda kaldıpında oğlu beş yaşındaydı. Şimdi ise oğlu yirmi ikisine yaklaşmıştı ama o hâlâ oğlunu uzaktan izleyerek yetinmeye çalışıyordu.
Ama Uzay'ın kaçırılması her şeyi berbat etmiş, dünyasını başına yıkmıştı.
Evren: Konuşsana! Ne oldu oğluma!?
Evren'in arkadaşı: Vurmuşlar, senin vurulduğun gibi vurmuşlar.
Evren duyduklarının ağırlığıyla dizlerinin üstüne düştü. Olamazdı bu! Onun oğluna bu yapılamazdı. Nasıl kıymışlardı ona?
Evren: Yalan söylüyorsun.... Uzay'ıma bir şey olmadı, yalan söylüyorsun.
Arkadaşı dizlerinin üstüne çöküp ellerini Evren'in omzuna koydu. O da üzülmüştü haliyle ama Evren oğlu için ayağa kalkmak zorundaydı.
Evren'in arkadaşı: Yalan değil. Ve sen... Oğlun için güçlü duracaksın.
Evren: Durumu nasılmış?
Arkadaşının başını öne eğmesiyle gözünden bir damla yaş düştü Evren'in. Oğlunu koruyamadığı her gün için kendinden nefret ediyordu.
Evren: Hayır ya. O-olmaz... Ölemez.
Evren'in arkadaşı: Doktorlar umutlu konuşmuyor.
Evren: ALLAH KAHRETSİN!
Bir anda ayağa kalkıp duvara yumruğunu geçirmesiyle arkadaşı şok olmuştu önce.
Evren'in arkadaşı: Tamam, bir sakin ol. Uzay güçlü çocuktur, iyileşir.
Evren: Ne sakini lan!? Ne sakini!? Oğlumu vurmuşlar benim! Ne sakini!? Ah be babacığım... Ah benim aslan oğlum... Ah be Uzay'ım.
Tekrar yere çöküp başını duvara yasladı. Gözlerinden yaşlar süzülürken oğlunu son gördüğünde yani oğlu ortadan kaybolmadan önce çektiği fotoğrafını çıkardı cebinden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Kırıkları (TAMAMLANDI)
Novela Juvenil"Kalp kırılırsa kaynamaz." Eğer her kalp kırıldığında kaynasaydı kalp kırıklığının ayağı takılıp düşmekten farkı kalır mıydı? Vicdan gerçekten herkes de var mı? Ya da biz vicdansız ve 'insan olmayan' şahısların yaptıklarına ne ara göz yumar olduk? A...
