Kalp Kırıkları (TAMAMLANDI)

Aç Sesini

Yeni bölümümüze hoşş geldinizz canlarım.

Umarım beğenirsiniz.

Hadi0zaman gururla sunar.

"İnanın bana, intikamım çok acı olacak lan! Bu burada bitmez!"

"Bitti bile Cenk. Siz kendi kendinizi bitirdiniz daha doğrusu."

İlkay da öne çıktığında Cenk'in tutulması daha da zorlaşıyordu.

"Onlara öyle bakmayı kes Cenk! Burada asıl suçlu sensin!"

Hamit Bey, Ildız'a işaret verdiğinde Ildız mesajı almıştı. Keyifle yine mikrofona yaklaştı.

"Sayın davetliler... Biz de haberler biter mi? Bitmez. Şöyle... Aslında Ayşıl Ünal diye tanıdığınız o kişi... Hamit Bey'in kızı değil."

"Güray."

"Ne saçmalıyorsun Alaz?"

"Ayşıl Güray. Ayşıl, Kemal Güray'ın kızı."

Ildız ve Efken şaşkınlıkla Alaz'a baktı bir an. Sonra Ildız tekrar mikrofona yaklaştı. Bu da bir koz demekti sonuçta.

"Doğru duydunuz. Ayşıl, mafyanın bayrak sallayanı Kemal Güray'ın kızı. Nigar Hanım da inkar etmediğine göre... Hamit Bey sizin şu boşanma davası işi olacak gibi. Neyse... Ben artık sözü kardeşim, canım, çok çektiği halde ayakta kalanım Uzay'a devrediyorum. Hani nerede alkışlar!?"

Uzay Şaşkınlıkla Ildız'a baktığında Ildız ve Efken onun bu şaşkınlığına güldü sadece. Uzay'ı biliyorlardı, yine kendini geri çekecekti. O yüzden onlar da buna bir el atmaya karar vermişlerdi. Ne olursa olsun Uzay da susmamalıydı.

"Y-yok... Yapamam ben. Hayır..."

Kısık sesle bunları söylerken Temmuz onun elini tuttu ve onun yüzüne bakmasını sağladı.

"Bizim için aşkım. Bizim için... Biliyorum. Kemal sadece benim hayatımı altüst etmedi. Senin de hayatını mahvetmedi mi? Evren Amca, Güneş, Menekşe Teyze... Bana gerçekleri haykırmamı söyleyen sen susacak mısın? Ama niye?"

"Temmuz... Ben yapamam. Cidden bak... Ben senin gibi, Ildız Abla gibi, Efken Abi gibi değilim. Yapamam."

"Uzay! Temmuz haklı oğlum. Hadi babacığım. Ucunda ölüm yok ya. Anlat, bitsin."

"Ya varsa baba? Ya ucunda ölüm varsa?"

Uzay'ın çok net bir şekilde sorduğu soruyla masa buz kesmişti adeta. Ama bu sorunun cevabını asla bilemeyeceklerdi. Temmuz tedirginlikle Evren amcasına döndüğünde gözleri dolu doluydu.

"Y-yok.. Uzay... Sürekli bunu düşünmekle hayat mı geçer oğlum?"

Ülkü Hanım da konuşmaya dahil olduğunda Ildız ve Efken konuşmaları duyamadığı için merakla Uzay'a bakıyorlardı, haliyle endişelenmişlerdi de.

"Özür dilerim... Yapamam ben. Abla gelmeyeceğim! Affedin beni!"

Uzay'ın bu cevabını duyduklarında ise Ildız'ın anında gözleri dolarken Efken de dumura uğramış gibiydi. Bir yıl geçmişti. Yaşananları hatırladıkça canları yanıyordu. Ama Uzay hep farklıydı. Bu bir yılda yaşadıkları da onun için çok farklıydı. Kendine annesinin vurduğu o canavar damgasını atamıyordu üstünden.

"Biraz daha güçlü alkışlayabilir miyiz!? Çünkü benim kardeşim bunu çoktan hak etti!"

Efken'in hem kendinden hem de Uzay'dan emin bir şekilde seslenişiyle yükselen alkış sesleri bu sefer bir öncekinin aksine daha gerçekti.