Kalp Kırıkları (TAMAMLANDI)

~Hayata Tutun~

Yeni bölümümüze hoşşş geldinizzzz

Beklenmedik aralar veren ben ğhfkfpv9gkdoğf Neyse işte döndüm ben. Ufak bir bunalıma falan girip çıktım, iyiyim şimdi. Klasik Kalp Kırıkları Yazarı Irmak halleri hpmepgpvkdldpckdk

Bu bölüm Uzay'ımız merkezli olacak. İçinde bir savaş veriyor, peki bunu ne kadar içinde tutabilecek?

Umarım beğenirsiniz.

Hadi0zaman gururla sunar.

Uzay: Bir kıskançlık yüzünden mi şimdi kızın travmasını tetiklemiş bu!? Delirtecekler insanı.

Ildız: Kendime o kadar çok kızgınım ki. Böyle bir şey olabileceğini bilebilseydim keşke.

Efken: Bilemezdin Ildız.

İlkay: Ulaşmanın başka bir yolunu bulurlardı. Sadece Sima işlerini kolaylaştırmış.

Kerem: Arkadaşlar olan oldu. Bizim yapacağımız şey, artık Temmuz'u daha fazla korumak ve çevremize karşı dikkatli olmak.

Sima her şeyi anlatmıştı ve şu anda da karakoldaydı. Temmuz, Nesli ve Ozan da onunla birlikte karakoldaydı. Diğerleri ise kalabalık yapmamak için gitmemişlerdi. Temmuz en başında bir tepki veremese de sonrasında yine içi acımaya başlamıştı. Yamaç ile aralarındaki arkadaşlığın bunlara sebep olacağını bilemezdi. Sima'ya kızgındı ama kendine de kızgındı, bir haftada nasıl da farkedememişti?

Uzay: Koruyamadık kızı. O gözlerindeki acıyı hatırladıkça delirecek gibi oluyorum! Sima aşkına kavuşacak diye bizim kızı harcayacak yok öyle bir dünya.

Uzay öfkesini dizginlemek için başını ellerinin arasına aldığında dizleri de titriyordu. Sima gelene kadar keyifleri yerindeydi, niye bozmuştu ki keyiflerini? Niye bir kez daha Temmuz'un canı yanmıştı ki? Güneş'i olayların dışında tutmak için içeri göndermişlerdi ama o da kötü bir şeyler olduğunu biliyordu. Ne kadar çabalasa da pnu da bu olayların içine çektiğinşn farkındaydı ve bu da canını sıkıyordu. Hayata tutunmak da zorlanırken onu hayata döndürmeye çalışan bir kardeşi ve arkadaşları vardı artık.

Ailesi vardı. O ailede anne baba yoktu ama kardeşlik duygusu vardı. O ailenin hiçbir ferdinin canını onun dertleriyle sıkmak istemiyordu. Ama çok yorulmuştu, dinlenmek istiyordu. Uyumak istiyordu, uyursa uyanmak istediğinden emin değildi. Ellerindeki ve kollarındaki izlerden şu sıralar tekrar kanlar süzülmeye başlamıştı sanki.

İyice kendini soyutladığında saçlarının biri tarafından dağıtılmasıyla kaldırdı başını, Efken'di.

Efken: Bize de zor kardeşim ama kendimizi toparlayıp Temmuz'a destek olacağız.

İlkay: Ayynen öyle. De... Sima'ya ne olacak?

Ildız: Adını anma şunun. Bu kadar bencillik olamaz ya.

Kerem: Ne olacağı belli. Yaptığı yanına kâr kalır kesin. Ama bir daha onu kafede görmek istemiyorum.

Beşi de öfkeliydi. Aradıkları kişi diplerinde olmasına rağmen bir haftadır farkedememişlerdi. Ama o iki kişinin ne kadar tehlikeli olduğunu çok iyi anlamışlardı.

2 gün sonra

Ildız: Uzay, Güneş nasıl? Okulda bir sorun yaşamadı diye düşünüyorum.

Uzay: Güneş iyi ya, yaralar da iyileşince iyice rahatladı. Bir tek işte gergin yine de.

Temmuz: Neden?

Uzay: Dün okul çıkışına gelmiş şerefsiz babası. Kolları alçıda diye Güneş'in yanına gitmedi ama bakışlarıyla psikolojik şiddet uyguluyor köpek.