ŞAH MAT (TAMAMLANDI) +18

Şah - 1. Bölüm

URAZ

Kâbushane

Okul için hazırlanırken sırt çantamın içindeki gereksiz şeyleri çıkarttım. Titizce birkaç eşyamı içine yerleştirdim, çok fazla eşyam olmasa da çantamı tıka basa doldurmak planımı tehlikeye sokardı. Yatakhane boşalmaya başladığında odaya son kez göz gezdirdim. Özellikle de yatağımın olduğu yere. 'Bir daha görüşmemek üzere' diye düşünerek odadan çıktım. Sabahları tam bir keşmekeş olan yemekhanede yer bulabilmek için gözlerimi dört açtım. Aleyna olsaydı büyük ihtimalle şu anda kendini göstermek için masanın üzerine çıkardı ama o şanslı olanlardandı. Buradan kaçmasına gerek kalmadan esaretten kurtulmuştu, tabii koruyucu aileye kurtulmak denirse...

Tabldot kahvaltımı alıp boş bulduğum bir yere oturdum. Bir yandan tabağımdakilerle oynarken diğer yandan kafamda tekrar tekrar planımı canlandırıyordum tam da o sırada tüylerimi diken diken yapan ses yemekhanede yankılandı.

"Servisleriniz geldi."

Asker misali herkes aynı anda ayaklandı. Ben ise kapıdaki kargaşaya olabildiğince geç katılmak için oturmayı sürdürdüm. Bu sırada beni fark eden öğretmenlerden biri gözleri parlayarak yanıma geldi. Kim bilir aklından yine hangi karanlık düşünce geçiyordu.

"Uraz." dediğinde başımı kaldırıp sert hatları olan adama baktım. Bu yüzü asla unutmayacaktım. "Söylediğimi duymadın mı?" Evet, duymuştum ama bunu ona söyleyip, diklenmenin zamanı değildi.

Planımı riske atmayacak bir cevap vermeliydim.

"Kahvaltım daha bitmedi." Bir bana bir kalan kahvaltıma bakan adam daha ne olduğunu anlamadan, tepsiyi bir fiskeyle masadan attı; teneke tepsi, büyük bir şangırtıyla yere düştü.

"Şimdi bitti!"

Daha kapıdan çıkmamış çocuklar bize doğru döndüğünde adam gözlerini benden ayırmadan "Önünüze dönün!" diye bağırdı.

"Kalk ve sıraya gir."

Emir almaktan nefret ediyordum ve inadına; bunun eksikliğini yaşıyormuşum gibi, buradaki tüm öğretmenler emirler yağdırıyordu. Hatta bazı öğrenciler bile...

Sandalyemi sesli bir şekilde geriye ittim ve masadan destek alarak ayağa kalktım. Sırt çantamı elime alıp sıranın sonuna geçtim. Öğretmenlerin gözleri sırtıma çarpan kırbaç darbeleri gibi hissettiriyordu ve bu hisle duruşumu dikleştirdim. Bekle ulan beni, bir gün bana yaşattıklarının intikamını almak için geri geleceğim. O zamana kadar aldığın nefeslerin kıymetini bil...