တွယ်ငြိခြင်း ၃၆၅ [ဘာသာပြန်]

Chapter 12 (zawgyi)

                     တြယ္ၿငိျခင္း ၃၆၅

မူရင္းစာေရးသူ - 사하 (Saha)

ဘာသာျပန္သူ - Marilee

                                 ****

အခန္း ၁၂

               ခြၽဲေဂ်ာင္းက စီးကရက္ကို တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ ေသာက္ေနခဲ့တယ္။ သူက ဝရန္တာလက္ရန္းကို မွီထားရင္းကေန ေရရြတ္ေျပာဆိုေနခဲ့တယ္။

               "ဝိုး တကယ္ပဲ ဝိုး...တကယ္အံ့ဩဖို႔ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးပဲ..."

               တကယ္ကို အံ့ဩဖို႔ေကာင္းတာပါ။ ပံုမွန္ဆို လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လက္နက္ေဆာင္ထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခႏၶာကိုယ္က အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ ေတာင့္တင္းေနတတ္တာမို႔ လက္နက္ကို ထုတ္သံုးႏိုင္ေလ့မရိွပါဘူး။ ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္ထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ လက္ေတြ့ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရတဲ့အခါ အခက္ေတြ့ေလ့ရိွပါတယ္။
               ဒါေပမဲ့ လီရယ္ဟြာတစ္ေယာက္ က်ဉ္စက္ေသနတ္ကို ဒီေလာက္ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ဂြမ္ရီထယ္ ထင္မထားခဲ့ပါဘူး။ လီရယ္ဟြာက က်ဉ္စက္ကို အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သူ လူအမ်ားႀကီးအေပၚ အသံုးျပဳခဲ့ဖူးပံုပါပဲ။
               ဂြမ္ရီထယ္က မီးျခစ္ကို လက္ထဲဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး လြတ္က်ေတာ့မလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ၂၄နာရီ စတိုးဆိုင္က ဝယ္လာခဲ့တဲ့ တာဘိုမီးျခစ္ဟာ သူ႔လက္နဲ႔ယွဉ္လိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေသးငယ္ၿပီး တစ္ခါတေလလည္း အခုလိုမ်ိဳး ဖြင့္ရတာ အခက္ေတြ့ရေလ့ရိွတတ္တယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ လြဲေခ်ာ္ၿပီးမွ စီးကရက္မီးၫွိလိုက္ႏိုင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဂြမ္ရီထယ္က စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

               "ဘာလို႔ အေရးမပါတာကို လုပ္ခဲ့တာလဲ။"

               "မဟုတ္ဘူးေလ ဒီလိုတစ္ခါေလာက္ လုပ္ၾကည့္တာ ပိုေကာင္းတာေပါ့။"

               ခြၽဲေဂ်ာင္းက ဆိုးဝါးတဲ့ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခု စီစဉ္ခဲ့တာေလ။ သူ႔အႀကံက လက္ေတြ့က်က် ျပန္ေပးဆြဲတဲ့ အေျခအေနတစ္မ်ိဳး ဖန္တီးၿပီး လီရယ္ဟြာကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့အေနနဲ႔ ေလ့က်င့္ခိုင္းမလို႔ပါ။ အမွန္ေတာ့ အဲ့ဒီအႀကံဆိုတာ လူကံုထံမိသားစုက ေမာက္မာပလႊားတဲ့ သူေဌးသမီးပဲလို႔ သူယူဆစိတ္ကူးထားတဲ့ လီရယ္ဟြာကို အရင္ၪီးက်ိဳးေအာင္ ဖိထားဖို႔အတြက္ ဆင္ေျခပါပဲ။
               ခြၽဲေဂ်ာင္းက မၾကာမၾကာဆိုသလို သူ႔အလုပ္ရွင္ေတြကို တိုက္ခိုက္တတ္မွန္း သိထားေပမဲ့ သူ ဖုန္းေျပာေနတုန္းမွာ အခုလိုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ဂြမ္ရီထယ္ ထင္မွတ္မထားခဲ့မိဘူးေလ။
               ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ခိုက္မႈရဲ့ ရလဒ္က ခြၽဲေဂ်ာင္းရဲ့ ယူက်ံဳးမရစရာအရႈံး ျဖစ္ခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။