Chapter 7 (zawgyi)

1.7K 9 0
                                    

                     တြယ္ၿငိျခင္း ၃၆၅

မူရင္းစာေရးသူ - 사하 (Saha)

ဘာသာျပန္သူ - Marilee

                                 ****

အခန္း ၇

               စကားေျပာေနတဲ့ သူ႔ရဲ့အသံက ေနာက္ရြတ္ရြတ္ဆန္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရယ္ဟြာအတြက္ေတာ့ အဲ့ဒါက ေနာက္ေနတာလို႔ လံုးဝမခံစားခဲ့ရပါဘူး။
               ဒါက အက်ယ္ခ်ဲ့ၿပီး အစိုးရိမ္လြန္ေနတာ လံုးဝမဟုတ္ဘူးေနာ္။ 'ဂြမ္ရီထယ္' ဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ႀကံဳဆံုဖူးသူတိုင္း ရယ္ဟြာရဲ့အပူကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး စာနာနားလည္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ရယ္ဟြာက အတည္ေပါက္ အေလးအနက္ေျပာလိုက္တယ္။

               "ဟင့္အင္း။"

               အဲ့ဒီေလာက္နဲ႔ လံုေလာက္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားမိတာေၾကာင့္ အေသးစိတ္ထပ္​ရွင္းျပလိုက္တယ္။

               "ကိုရီးယားမွာ လူသတ္ရင္ ေထာင္ထဲေရာက္မွာေနာ္။"

               ေျပာေနရင္းနဲ႔ ရုတ္တရက္ သိခ်င္လာမိတာမို႔ ရယ္ဟြာ ေမးလိုက္မိတယ္။

               "...ရွင္ ေထာင္ထဲေရာက္ဖူးလား။"

               "ဟင့္အင္း။"

               ဂြမ္ရီထယ္က အၿပံဳးေလးနဲ႔ ျပန္ေျဖလာခဲ့တယ္။ သူ႔လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြနဲ႔ဆိုရင္ အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေထာင္က်ဖူးမဲ့ရုပ္ေပါက္ေနတာမို႔ ဒါက ထင္မွတ္မထားစရာပါပဲ။ ရယ္ဟြာက အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ ခပ္တင္းတင္း ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။

               "ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတိုင္း ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္လိုသာေနေပး။"

               "ဟုတ္ပါၿပီ မိန္းမ။"

               လီဆယ္ယြန္းက အနားေလးေရာက္လာၿပီျဖစ္တာမို႔ ဂြမ္ရီထယ္ကို မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ဖို႔ မလြယ္ခဲ့ဘူးေလ။ ရယ္ဟြာက အၿပံဳးမပ်က္ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ဂြမ္ရီထယ္ရဲ့ခါးကို တံေတာင္နဲ႔ထိုးလိုက္တယ္။
               သူကေတာ့ ရိွသမ်ွအားကုန္သံုးၿပီး ထိုးလိုက္တာဆိုေပမဲ့ ဂြမ္ရီထယ္ကေတာ့ နာက်င္သြားတဲ့အရိပ္အေယာင္ တစ္စက္ကေလးေတာင္ မျပခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ႂကြက္သားေတြက မာေက်ာလိုက္တာမွ ေက်ာက္တံုးအတိုင္းပဲေလ။ အဲ့ဒါထက္ နာက်င္သြားရတာက ရယ္ဟြာရဲ့တံေတာင္ဆစ္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
               ဂြမ္ရီထယ္က ဝါဂြမ္းလံုးေလးနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရတဲ့အလား ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပံဳးၿပီး အဲ့ဒီေနာက္မွာ ရယ္ဟြာ့ကို ပိုနီးနီးကပ္ကပ္ ဆြဲယူလိုက္တယ္။
               သူတို႔ရိွရာဆီကို ျမဴးထူးစြာေလ်ွာက္လာခဲ့တဲ့ လီဆယ္ယြန္းရဲ့ မ်က္လံုးေတြ က်ံဳ႔သြားေတာ့တယ္။ သူက ေျဗာင္က်က်ပဲ အခ်င္းခ်င္း ပူးကပ္ေနၾကတဲ့ ရယ္ဟြာနဲ႔ ဂြမ္ရီထယ္ကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။
               သူ႔မ်က္လံုးေတြမွာေတာ့ ေမးခြန္းေတြ ျပည့္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုက လူယဉ္ေက်း မမေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အေလ်ာက္ စပ္စုလိုစိတ္ကို ေရ႔ွတန္းမတင္ဘဲ အရင္ဆံုး ယဉ္ယဉ္ေက်းေက်း ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။

တွယ်ငြိခြင်း ၃၆၅ [ဘာသာပြန်]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin