နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 22

နောက်ထပ်သုံးရက်ဆက်တိုက်လုံး ဝိန်းရိဖန် ပုံမှန်အတိုင်းအလုပ်ဆင်းရသည်။

စန်းရန်က အလုပ်များ​နေပုံရပြီး ​​နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံပွဲလုပ်ပြီးသည့်​နေ့ကတည်းက အိမ်ပြန်မလာခဲ့​ပေ။ သို့​သော် ချမှတ်ထားသည့်စည်းကမ်းအား အလွန်အမင်းကိုလိုက်နာလျက်ရှိကာ ​​နေ့စဥ် ည ၁၀နာရီထိုးသည့်အခါတိုင်းတွင် ဝိန်းရိဖန် Wechat ထဲ၌ မက်​ဆေ့များ အချိန်မှန်​ရောက်လာခဲ့သည်။

အချိန်နှင့်အမျှ သူ​ပြောလာသည့်စကားလုံးအ​ရေအတွက်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ​လျော့​လျော့သွားခဲ့၏။

ပထမရက်တွင်။

စန်းရန် ; [ ဒီ​နေ့ည ပြန်မလာဘူး..​သော့ခတ်လိုက်​တော့ ]

ဒုတိယရက်။

စန်းရန် ; [ ပြန်မလာဘူး..​သော့ခတ်လိုက် ]

တတိယရက်။

စန်းရန် ; [ ​သော့ခတ် ]

ဝိန်းရိဖန်၏တုန့်ပြန်မှုမှာ​တော့ အကြိမ်တိုင်း '​ကောင်းပြီ'ဆိုသည့် ပြန်စာ တစ်ပုံစံတည်းသာဖြစ်၏။

​နောက်တစ်​နေ့ ​နေ့လည်ခင်းတွင်။

ဝိန်းရိဖန်နှင့် ဖုကျွမ့် အပြင်မှအင်တာဗျူးပြီး ပြန်​ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် တည်းဖြတ်ခန်းထဲသို့သွားပြီး ရုပ်သံတည်းဖြတ်​နေကြ၏။

သိပ်မကြာခင်အရင်ရက်များတုန်းက ​ဖုကျွမ့်က​ကျောင်းကိစ္စဖြင့် မကြာခဏခွင့်ယူထားခဲ့ကာ ယခုရက်ပိုင်းတွင်​တော့ ပိတ်ရက်မရှိဘဲ အလုပ်ဆက်တိုက်ဆင်းရသည်။ထို့​ကြောင့် သူက စားပွဲခုံ​ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချ၍

"အိုင်း..အရမ်းခက်ခဲတာပဲ"

ဝိန်းရိဖန်က အလျင်းသင့်သလိုစကားဆက်​ပြောလိုက်၏။

"ဘာ​တွေ ခက်ခဲ​နေတာလဲ"

"မ​နေ့တုန်းက အဘိုးကြီးချန်က ကျွန်​တော့်ကိုဆူပြန်ပြီ"

ဖုကျွမ့်က ခပ်မတ်မတ်ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း ချန်​ဝေ့ဟွာ၏​လေသံမျိုးတု၍

"ကျွန်​တော် တည်းဖြတ်ထားတဲ့ဟာက ​​ခွေးဆွဲလာတဲ့မစင်​လောက်​တောင် မ​သေသပ်ဘူးတဲ့!..ပြီး​တော့ ​ပြော​သေးတယ်..ကျွန်​တော့်ဟာကို လိုက်ပြင်​နေရတာက သူအသစ်ထလုပ်ပစ်လိုက်တာထက်​တောင် ခက်​တယ်တဲ့!"