နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 56

အချိန်ဆယ်မိနစ်​​ကျော်​ကျော်ယူသည့်ကိစ္စပြီးသွားမှသာ မီးဖို​ချောင်ထဲမှ ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

ဆန်ပြုတ်ပြန်​နွေး​နေသည့်စန်းရန်အား အ​ဖော်မလုပ်​ပေး​တော့ဘဲ ဝိန်းရိဖန် ဧည့်ခန်းထဲမှဆိုဖာဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထူးထူးဆန်းဆန်းကို​ ခြောက်ကပ်​သွားခဲ့သည့်နှုတ်ခမ်းပါးကိုခံစားမိ​နေရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ခွက်ထဲ ​ရေအပြည့်ထည့်လိုက်သည်။ စိတ်သက်သာရာရသွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် လွန်ခဲ့​သောဆယ်မိနစ်ခန့်ကအဖြစ်အပျက်က ပြန်လည်မြင်​​​ယောင်လာပါ​တော့၏။

စန်းရန်​ပြောသည့်စကားအဆုံးတွင် ဝိန်းရိဖန်က သူ့အား အသံတိတ် ငေးစိုက်ကြည့်​နေ​လိုက်သေးသည်။

​နောက်တွင်​တော့ စကားလုံးတစ်ခွန်းမဆို ၊ လက်နှစ်ဖက်ကို​မြှောက်ပြီး သူ့လည်တိုင်အား သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ​အောက်သို့ဆွဲ​ခေါ်လာခဲ့၍.....

ဤသို့ဤနှယ်​တွေးကြည့်​နေရင်း ​​နောက်ထပ်ဖန်ခွက်​ထဲသို့ ​ရေထပ်​လောင်းထည့်​နေလိုက်​လေသည်။ နှုတ်ခမ်းပါး​ပေါ်မှ ပူ​နွေးပြီးထုံကျင်​နေသည့်ခံစားချက်​လေးမှာ အခု​လေးတင်ရှိခဲ့​သော ပြင်းပြင်းပြပြအနမ်းတစ်ခုအား လျစ်လျူရှူလိုက်ဖို့ရာ မတတ်နိုင်။

​နောက်တစ်စက္ကန့်တွင်။

စန်းရန်က မီးဖို​ချောင်ထဲမှထွက်လာပြီး ;

"လာခဲ့​တော့"

ဝိန်းရိဖန်က ​ရေခွက်ကိုချ ၊ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ထမင်းစားပွဲနားသို့​လျှောက်လာလိုက်သည်။ အခု​လေးတင် နှစ်​ယောက်သားက တရင်းတနှီးပူးကပ်ဖလှယ်ထားကြ​သောအပြုအမူတို့​ကြောင့် အနည်းငယ်လည်း​နေမထိထိုင်မသာဖြစ်​နေခဲ့ကာ ဝိန်းရိဖန်သည် လက်ရှိတင်္ဒဂ​လေး၌ စန်းရန်နှင့်မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲပါ​​တော့ချေ။

စန်းရန် ;

"ပန်းကန်လုံး သွားယူလာခဲ့"

ဝိန်းရိဖန်က မီးဖို​ချောင်ထဲ​ဝင်သွားပြီး ပန်းကန်ခွက်​ယောက်များအား နှစ်​ယောက်စာ ယူလာခဲ့သည်။ ထမင်းစားပွဲဆီသို့​ပြန်ရောက်သည့်အခါ စန်းရန်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်သည့်အချိန်တွင်​တော့ သူ့နှုတ်ခမ်းတစ်​နေရာဟာ အကိုက်ခံထားရသဖြင့် ​အနည်းငယ်သွေးစို့​နေ​ကြောင်း ​တွေ့လိုက်ရ​၏။