နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 28

ဝိန်းရိဖန် ချက်ချင်း​ခြေတစ်လှမ်း​နောက်ဆုတ်လိုက်ကာ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုလည်း အိတ်ကပ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ဤ​မေးခွန်းအား သူမ ပြန်မ​ဖြေ ၊ မျက်လွှာချကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် စန်းရန်၏ဗလာသက်သက် လက်နှစ်ဖက်ကိုမြင်​လိုက်ရသည်။

"နင်​ပြော​တော့ ပစ္စည်းဝယ်စရာရှိလို့ဆို"

စန်းရန်က ခပ်မတ်မတ်ပြန်ရပ်လိုက်၏။

"သွားမယ်​လေ"

"...."

ဝိန်းရိဖန် ;

"မဝယ်ရ​သေးဘူးလား"

"အမ်?"

စန်းရန်က တစ်ဖက်သို့​ခေါင်းလှည့်လိုက်၍ စကားသံက အ​ရှေ့အ​နောက်မဆီ​လျော်။

"အခုပဲ သွားဝယ်​​တော့မှာ​လေ"

ဝိန်းရိဖန် ;

"နင်ပဲ​ပြော​တော့ မသယ်နိုင်လို့ဆို"

စန်းရန် ;

"ဟုတ်တယ်​​လေ"

ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် စန်းရန်လုပ်ပြ​နေသည့် ​ကောင်းကင်နှင့်​မြေကြီးတစ်ခွင် လုပ်ချင်ရာလုပ်မည်ဆိုသည့်အမူအရာကြီး​ကြောင့် ​ပြောစရာစကားမဲ့သွားခဲ့ရသည်။

ဟမ်..

သူမကပဲ နားလည်မှုလွဲသွားခဲ့တာလား..

သူဆိုလိုချင်တာက ခုဏတုန်းကပဲ မသယ်နိုင်တာ ၊ အခု မသယ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့သ​ဘောများလား...

နှစ်​ယောက်သားက စူပါမားကတ်ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့၏။ ကြားထဲတွင် အချိန်တစ်ခုစာ တိတ်ဆိတ်​နေလျက်သား။

ဘယ်​နေ့က စမှန်းမသိပါ​သော်ငြား သူတို့နှစ်ဦးကြားထဲရှိ အ​ခြေအ​နေမှာ ကသိက​အောက်နိုင်​နေမှန်း ဝိန်းရိဖန်ခံစား​နေမိခဲ့သည်။ အရင်တုန်းကအတိုင်း တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး လျစ်လျူရှုထားခြင်းမျိုးနှင့်လည်း အနည်းငယ်ဆင်တူပြီး တစ်​ယောက်ကိုတစ်​ယောက် သူစိမ်းများလိုဆက်ဆံထားပါ​သော်လည်း တစ်​နေရာရာက ကွဲပြား​နေသလိုလို။

သို့​သော်လည်း သူမ တိတိကျကျမ​ပြောပြတတ်။

ဝိန်းရိဖန်က စက်​လှေကား​ပေါ်အရင်တက်လိုက်ပြီး စုထျန်း​ပြောထားသည့်စကားများကို အစ​ဖော်လိုက်၏။