နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 38

ဝိန်းရိဖန် ကား​ပေါ်မှဆင်းလာပြီး​နောက် ဆံပင်ကို​သေ​သေသပ်သပ်ဖြစ်​အောင်ပြန်လုပ်ရင်း တံခါးဝဆီသို့​လျှောက်လာလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင််ဆိုင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက​ရောက်​နေမှန်းမသိသည့် မုချန်ယွင်နှင့် ထိပ်တိုက်ဆုံပြီး သူ့ဘက်မှ စ၍နှုတ်​ဆတ်လာ၏။

"ရိဖန်ကျဲ ၊ မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ"

ဝိန်းရိဖန် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း ;

"မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ"

အ​ဆောက်အဦးထဲဝင်လာခဲ့သည်။

ဝိန်းရိဖန်က အခု​လေးတင် စန်းရန်လုပ်သွားသည့်အပြုအမူကိုပြန်​တွေးမိရင်း ​​ခေါင်းကိုလည်း အလိုလိုထိလိုက်မိ၏။ အ​တွေးများက သူမ၏ကမ္ဘာချည်းထဲသက်သက်စီး​မျောသွားသည့်အလား ​ဘေးနားမှ မုချန်ယွင်​ပြော​နေသည့်စကားများကို အာရုံမရ​တော့​ပေ။

တစ်ခဏအကြာတွင်။

မုချန်ယွင်က လှမ်း​ခေါ်လာခဲ့သည်။

"ရိဖန်ကျဲ...."

"....."

ဝိန်းရိဖန် အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားခဲ့၍ ;

"အမ်?....ဘာဖြစ်လို့လဲ"

မုချန်ယွင်၏ရုပ်ရည်သွင်ပြင်မှာ နူးနူးညံ့ညံ့ပုံစံမျိုး​လေးဖြစ်ပြီး အပြုံးတို့က အနည်းငယ်ချစ်စရာ​ကောင်းသည့်ဘက်သို့သွားသည်။ ယခု​လေးတင် လျစ်လျူရှုထားသလိုဖြစ်​နေသည့် ဝိန်းရိဖန်၏အပြုအမူကို စိတ်မကွက်​လေဘဲ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့်​နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်​မေးလာခဲ့သည်။

"အစ်မနဲ့ စီနီယာအစ်ကိုစန်းက ဒိတ်လုပ်​နေတာလား"

ဝိန်းရိဖန် ;

"မဟုတ်ပါဘူး"

မုချန်ယွင်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်၏။

"ကျွန်​တော် ခုဏ​လေးတုန်းကတင် အစ်ကိုက အစ်မကို အလုပ်လာပို့တာမြင်လိုက်လို့ ၊ ပြီး​တော့ အစ်မရဲ့ဆံပင်ကိုဖွနေတာမြင်လိုက်ပြီး ကျွန်​​တော်က...."

မုချန်ယွင်က စကားမဆုံးခင် ရှက်ရှက်နှင့်ပြုံးလိုက်၍ ;

"ကျွန်​တော် အရမ်းပဲ​လျှောက်​ပြော​နေမိပြီလား"