နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 76

လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအ​ခြေအ​နေအား လမ်းသွားလမ်းလာများက တစ်ဦးစ၊နှစ်ဦးစနှင့် လှမ်းကြည့်လာကြကာ ကင်းလှည့်​နေသည့်ရဲအဖွဲ့မှာလည်း လက်ရှိအချိန်၌ ​အချိန်ကိုက်ရောက်လာ​ခဲ့သည်။ အ​ခြေအ​​နေကို အကျိုးအ​ကြောင်းရှင်းပြပြီးသည့်အခါ ရဲအဖွဲ့က ချယ်ရှင့်ဒယ်အား လက်ထိပ်ခတ်ပြီး ကားထဲဆွဲထည့်ထားလိုက်သည်။

ရဲအရာရှိများမှာ စန်းရန်အား ​ဆေးရုံသို့လိုက်ပို့​ပေးမည်ဟုဆိုလာပြီး နှုတ်ဖြင့်လည်း မှတ်တမ်းယူ​နေကြသည်။

စန်းရန်က ပူးပေါင်း​ပေးမည်ဖြစ်​ကြောင်း စကားဆိုလိုက်​သော်ငြား အရင်ဆုံး ထိုလူတစ်စုကို ​စောင့်ခိုင်းထား​သေး၏။ ကားရပ်ထားသည့်​နေရာဆီသို့ ပြန်လာပြီး ကား​သော့နှင့်လက်ကိုင်ဖုန်းကိုယူမည်အပြုတွင် လှည့်ပတ်ပြီးရှာ​သော်ငြား လက်ကိုင်ဖုန်းကိုမ​တွေ့။ အ​ရေးတကြီးလုပ်မ​နေ​တော့ဘဲ တစ်ဖက်သို့ပြန်လှည့်လာကာ ရဲကားနှင့်အတူ လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။

လမ်းတစ်​လျှောက်တွင် ရဲအရာရှိများက ဒဏ်ရာကို ​သွေးတိတ်​အောင် ကူညီ​ပေးရင်း ဖြစ်​ကြောင်းကုန်စင်ကို​လည်း မေးမြန်းလာခဲ့သည်။

စန်းရန်၏ဒဏ်ရာမှာ ​သွေးတစိမ့်စိမ့်ထွက်​နေဆဲဖြစ်ပြီး ဒဏ်ရာကိုလက်ဖြင့်အုပ်၍ ​မေးသမျှကိုလည်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်ပြန်​ဖြေ​ပေးခဲ့၏။

အချိန်အ​တော်ကြာသွားပြီး မြို့​ဆေးရုံနားသို့ ​ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် ရဲအရာရှိကထပ်၍​မေးမြန်းလာခဲ့၏။

"လူကြီးမင်းနဲ့ ဝရမ်း​ပြေးတရားခံနဲ့က...."

တစ်ဖက်လူ၏စကားမဆုံး​သေးခင် စန်းရန်က စကားဖြတ်​ပြောလာခဲ့သည်။

"အခု ဘယ်နှနာရီရှိပြီလဲ"

ရဲအရာရှိ ;

"၈နာရီနဲ့ မိနစ် ၄၀ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိပြီ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

စန်းရန် ;

"စိတ်မရှိပါနဲ့ ၊ ကျွန်​တော့်ကို ဖုန်းခဏ​လောက်ငှား​ပေးလို့ရမလား"

ဤအချိန်သည်ကား 'ရှန့်အန်း'ရပ်ကွက်ထဲမှလမ်းများ စည်ကားပြီးပိတ်​နေသည့်အချိန်။