Β' Μέρος - Κεφάλαιο (30)

549 65 32
                                    

Το αυτοκίνητο με το οποίο φεύγουμε ανήκει στον Κώστα, τον μεγαλύτερο από όλους στην παρέα σε ηλικία και ύστερα από κάνα εικοσάλεπτο φτάνουμε σε μία ήσυχη κατά τα άλλα γειτονιά, αν εξαιρεθούν βέβαια τα φώτα και η βαβούρα που ακτινοβολεί ο πρώτος όροφος της πολυκατοικίας που στεγάζει το πάρτι.

Οι παράδρομοι είναι γεμάτοι παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τα περιθώρια στενά. Ο Κώστας δυσκολεύεται να βολέψει το αυτοκίνητο σε μία από τις κενές θέσεις και ο Τέο γελάει εις βάρος του.

«Είσαι μεγάλος φλώρος αδερφέ»

«Φοβάμαι μη το γρατσουνίσω ρε μαλάκα που θα με πεις και φλώρο», κάνει μια απόπειρα αλλά δεν το ευθυγραμμίζει καλά ώσπου ένα άλλο αυτοκίνητο προβάλλει πίσω και μας κορνάρει να προχωρήσουμε.

Ο Τέο βγάζει το κεφάλι απέξω και κεραυνοβολεί τον οδηγό με ένα σπινθηροβόλο βλέμμα.

«Δώστο σε μένα», προτείνει ύστερα στον Κώστα ο οποίος ετοιμάζεται να υπερασπιστεί την περηφάνεια του όταν ο οδηγός χτυπάει ξανά την κόρνα. «Περίμενε ρε αρχίδι! Περίμενε σου λένε», γυρίζει ο Τέο και του φωνάζει πίσω έτοιμος για καβγά πλέον.

Ο Κώστας αναγκάζεται να παραιτηθεί. Κάνει σε όλους μας νόημα να βγούμε από το αυτοκίνητο και ο Τέο παίρνει την θέση του πίσω από το τιμόνι. «Μην μου την γρατζουνίσεις», απευθύνεται στο αυτοκίνητό του σε γένος θηλυκού.

Ο Τέο φιλάει το δερματόδετο τιμόνι και ύστερα του κλείνει το μάτι. Ο οδηγός κορνάρει ξανά δοκιμάζοντας την υπομονή των αγοριών.

«Άλλη μία να κορνάρει και ορκίζομαι θα τον πάρει ο διάολος», αρπάζεται και λέει όμως η αδερφή του του σφυρίζει μέσα από τα δόντια.

«Ήρεμα», τον διατάζει και αυτός ημερεύει κάπως.

«Θα σας βρω πάνω», νεύει στο μέρος μας και ύστερα πατάει γκάζι φεύγοντας να κάνει τον γύρο.

Τα αγόρια μας αφήνουν να προπορευτούμε και η Αμελί βαδίζει ανήσυχα σκεπτική και ρίχνει συνέχεια κλεφτές ματιές πάνω από τον ώμο της.

«Τι συμβαίνει;»

«Ο Τέο. Ίσως δεν έπρεπε να τον αφήσουμε μόνο του», μου λέει αγχωμένα. «Έχει ιστορικό με καβγάδες», συνεχίζει και λέει. Παίρνει επιφυλακτική στάση καλύπτοντας με τα χέρια της το στήθος. «Χάνει εύκολα την υπομονή του»

Κοιτάζω πίσω στην άσφαλτο αλλά το μόνο που αντικρίζω είναι ένα αποσιωπημένο σκοτεινό τοπίο. Προσπαθώ να την καθησυχάσω χαϊδεύοντας ευλαβικά το μπράτσο της.

Πρωταθλητές στην Αμαρτία Where stories live. Discover now