Δ' Μέρος - (mini) Κεφάλαιο : Αρνητές της Αλήθειας

381 56 57
                                    

Έχοντας παταγωδώς αποτύχει να αφεθώ στην αγκαλιά του Μορφέα σηκώνομαι από το κρεβάτι γύρω στις δύο τα χαράματα κατευθυνόμενη προς την κουζίνα. Σκέφτομαι πως ένα ζεστό ποτήρι γάλα ίσως ηρεμήσει τα ξεφτισμένα μου νεύρα.

Τα ξυπόλυτα πόδια μου φιλάνε το δροσερό, ξύλινο πάτωμα καθώς αλαφροπάτητη διαβαίνω τον στενό διάδρομο εξωτερικά των υπνοδωματίων που βγάζει στο κατά πολύ ευρύτερο καθιστικό, όταν συνειδητοποιώ πως η εξώπορτα στα δεξιά μου είναι ανοιχτή.

Ακούγονται φωνές απέξω, ευγενικές κι αλάνθαστες στην αντίληψη μου. Ο Θέμης κι ο Περικλής συζητάνε μεταξύ τους. Δεν το έχω σκοπό να κρυφακούσω, μάλιστα μπορώ εύκολα να περάσω απαρατήρητη καθώς η κουζίνα συνιστά ξεχωριστό δωμάτιο.

Κάνω μια παύση ωστόσο με το χέρι ακουμπισμένο ελαφρά στο πόμολο της πόρτας σαν ακούω το όνομα μου. Αυτό μου κεντρίζει την περιέργεια.

Φροντίζοντας λοιπόν να μείνω καλά κρυμμένη πίσω από τον τοίχο, αυτόν που στρίβοντας αριστερά βρίσκεις το χολ επιτόπου, ακουμπάω τον εαυτό μου στην δροσερή επιφάνεια με την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά καθώς γίνομαι μάρτυρας της συνομιλία τους.

Αμφότερων ο τόνος ακούγεται νοσταλγικός και απόμακρος. Σαν να αναπολούν τα χαμένα μιας πικραμένης ιστορίας.

«Για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου», μιλάει ο οικοδεσπότης. «Μου φάνηκε πως... πως είχα την Ηλιάνα ξανά στο σπίτι», υπάρχει πόνος στην φωνή του. «Και το ένιωσα τόσο...»

«Ζωντανό», ο Θέμης άμεσα συμπληρώνει δίχως ίχνος αμφιβολίας.

«Ναι», συμφωνεί ο άλλος. «Να την προσέχεις αυτήν Λουκρέζη»

«Αυτό κάνω»

«Δεν με πιάνεις μικρέ. Δεν ανησυχώ για εκείνη. Είναι σκληρό καρύδι τούτη, δεν χαμπαριάζει», στήνω αυτί να ακούσω καλύτερα. «Το λέω για σένα»

«Τηρώ τα όρια δεν πρόκειται να...»

«Ναι σωστά», ξεκάθαρα τον ειρωνεύεται με την βραχνή, ένρινη φωνή του.

«Τι θέλεις από μένα Πέρη;»

«Να ανοίξεις τα μάτια σου, αγόρι», αυστηρός λέει στο μέρος του. «Έκανες την πλάκα σου, περάσατε καλά μαζί», κάθε μου λαχτάρα για ζεστασιά έχει εξανεμιστεί. «Τώρα είναι ώρα να το λήξεις»

«Όχι ακόμη», ο Θέμης αποκρίνεται. «Δεν είναι έτοιμη», λέει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από την σύγχυση.

Πρωταθλητές στην Αμαρτία Donde viven las historias. Descúbrelo ahora