Α' Μέρος - Κεφάλαιο (9)

712 89 53
                                    

Στην επιστροφή αμφότεροι δεν μιλάμε ο ένας στον άλλο. Ο Θέμης μονάχα απαντάει σε μερικά επαγγελματικά τηλεφωνήματα και απορρίπτει τα δύο που κάνει η γυναίκα του.

Περνάμε σταδιακά από τις όμορφες, πλούσιες συνοικίες με τα θεόρατα σπίτια και τους πρασινωπούς κήπους όπου όλα δείχνουν ειδυλλιακά στο κέντρο με τη βαβούρα και τη βρωμιά να ζέχνει σε κάθε γωνιά.

Αφήνουμε πίσω μας την εγκατειλημένη οικοδομή στης οποίας το ισόγειο παίζουνε συχνά τα πιτσιρίκια της γειτονιάς και σύντομα φτάνουμε έξω από το κτίριο που διαμένω προσωρινά.

Ο Θέμης παρκάρει στην είσοδο.

«Ίδια ώρα αύριο;», ρωτάει και κουνώ θετικά το κεφάλι. Σηκώνεται να βγάλει από το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου τον σάκο να μου τον παραδώσει.

«Ρεβέκκα; Θα μπορέσεις να μου κάνεις ακόμη μία χάρη;», δεν ξέρω πόσες χάρες του θα αντέξω ακόμα. Γνέφω μηχανικά φοβούμενη μερικώς για το τι μπορεί να ζητήσει. «Έχω κλείσει ένα φιλικό ματς να παίξει ο Κυριάκος αύριο και θα ήθελα πολύ να τον παρακολουθήσεις. Να δεις τα λάθη που κάνει πάνω στον αγώνα»

«Φυσικά», συμφωνώ συλλογιζόμενη πως αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω μετά τον υπερκοστολογημένο καφέ που με κέρασε.

«Αυτό είναι το ποδήλατό σου;», το προσέχει στραπατσαρισμένο και προσδεμένο στον κορμό ενός δένδρου λίγο παραπέρα. Σε αυτό το σημείο και να το έκλεβε κανείς δεν είχε καμία αξία όπως έχει καταντήσει.

«Ό,τι απέμεινε από αυτό», απαντώ αστειευόμενη μόλο που ο Θέμης δεν συμμερίζεται το χιούμορ μου. «Καλή σας μέρα κύριε Λουκρέζη», τον αποχαιρετώ ανεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλιά της εισόδου.

Όταν γυρνώ να ελέγξω τι γυρεύει απέξω ακόμη τον πιάνω να χαζεύει τα σπίτια τριγύρω. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ πώς είναι ένας ιδιαίτερα σκεπτόμενος και μυστήρια κλειστός άνθρωπος.

«Ποιος ήταν αυτός;», ο Λάμπρος γεμάτος περιέργεια με ρωτάει σαν εισέρχομαι στο σπίτι.

«Κανένας», αποκρίνομαι. Ρίχνω το βάρος του σάκου από πάνω μου και αυτός πέφτει στο πάτωμα με έναν γδούπο. «Ο πατέρας ενός παιδιού που κάνω μάθημα»

Ο Λάμπρος όμως τέτοιο προστυχόμουτρο που είναι ξέρω πως δεν θα το αφήσει εκεί. Για μένα... ήτανε μεγάλη υπόθεση να με επιστρέψει κάποιος άνδρας σπίτι αφού η ερωτική μου ζωή ήτανε πρακτικά ανύπαρκτη το τελευταίο διάστημα.

Πρωταθλητές στην Αμαρτία Donde viven las historias. Descúbrelo ahora