«... έχω πάψει από καιρό να πιστεύω Λένα μου», η μητέρα μου απευθύνεται στην αδερφή της λέγοντας, η οποία σαν άγρυπνος φρουρός στέκεται στο πλευρό της την ώρα που εισέρχομαι στο νοσοκομειακό δωμάτιο.
Η αποκαμωμένη της φιγούρα βρίσκεται ξαπλωμένη στο ανασηκωμένο κρεβάτι.
Μόλις με εντοπίζει τα μάτια της βρέχονται και ολόκληρο το πρόσωπο της φωτίζεται από ένα συγκινησιακά φορτισμένο χαμόγελο.
«Μπέκι μου!», πνίγεται στα δάκρυα φωνάζοντας το χαϊδευτικό μου και γρήγορα τρέχω να την αγκαλιάσω. Παίρνει το πρόσωπο μου στα χέρια της αγγίζοντας το να βεβαιωθεί πως πράγματι βρίσκομαι εκεί. Πως δεν είμαι αποκύημα της φαντασίας της.
«Γεια σου μανούλα», βουρκωμένη την κοιτάζω κι εγώ παίρνοντας λίγο από τον πόνο της μακριά.
«Το όμορφο κοριτσάκι μου!», λέγοντας με κοιτάζει και ύστερα συνοφρυώνεται. «Μπέκι μου είσαι εδώ! Τι κάνεις στην Κρήτη Μπέκι;», ανοίγει διάπλατα τα μάτια της τρομαγμένη. «Έχεις τις σπουδές σου, την δουλειά σου. Ανάθεμα τους νοσοκόμους και το ιατρικό προσωπικό. Ζήτησα να μην σε ενοχλήσουν!», ρίχνω μια φευγαλέα ματιά προς την θεία Λένα μαρτυρώντας την πηγή μου. «Σου είπα να μην την ανησυχήσεις»
«Έπρεπε να το κάνω. Είναι γυναίκα πλέον Λίτσα και ό,τι συμβαίνει στην οικογένεια δικαιούται να το γνωρίζει», κάνει η θεία να υπερασπίσει τον εαυτό της. «Πέρασε ήδη το σοκ μία φορά στη ζωή της. Δεν ήθελα να μάθει τα νέα από ξένου τα χείλη πάλι», η μητέρα επιστρατεύει το πιο αυταρχικό της βλέμμα και με αυτό κεραυνοβολεί την θεία.
«Χαίρομαι που το έκανε μαμά», της λέω κεντρίζοντας γρήγορα την προσοχή της. «Δεν μπορείς να μου κρύβεις τέτοια πράγματα»
«Δεν είναι τίποτα Μπέκι, στο ορκίζομαι», με πιάνει από το μπράτσο και τρίβει τα χέρια της παρηγορητικά επάνω μου. «Με ξέρεις εμένα είμαι από γερή στόφα. Τίποτα δεν με αγγίζει», λέει περήφανη για τον εαυτό της και ασυνείδητα χαμογελάω επιτρέποντας σε μερικά δάκρυα να κυλήσουν.
Προλαβαίνω να μάθω πώς ξεκίνησε όλο αυτό με την μαμά και την θεία να δειπνούν στο σαλόνι απολαμβάνοντας το βραδινό τους τσάι όταν ξαφνικά μεταφέροντας τα πράγματα στον νεροχύτη κατέρρευσε άξαφνα με αποτέλεσμα να χτυπήσει το κεφάλι στο σκάλισμα μιας ξύλινης καρέκλας.
Εξού και το σκίσιμο με τον πρησμένο μώλωπα στην λοξή προέκταση του ματιού της. Έχει τώρα καλυφθεί με επίδεσμο μέσα από τον οποίο αχνοφαίνεται μια πορφυρή κουκκίδα.
ESTÁS LEYENDO
Πρωταθλητές στην Αμαρτία
RomanceΜια μοιραία συνάντηση, δύο αντίθετες ψυχές και ένας άκαυτος πόθος. Εκείνη αρνείται πως θα πέσει πρόθυμα στο κρεβάτι του. Εκείνος της ορκίζεται πως θα την κάνει δική του. Μια ανήθικη συμφωνία που θα πλέξει τις μοίρες δύο ανθρώπων σε έναν επικίνδυ...
