Για κάποιον λόγο χαίρομαι που είναι αυτός.
«Εσύ με σκέπασες;», με ρωτάει με ένα εύθυμο χαμόγελο.
«Σε είδα που κρύωνες», απαντάω και συνειρμικά συνειδητοποιώ πως ίσως του χάλασα τον ύπνο. «Δεν πιστεύω να σε ξύπνησα»
«Κοιμάμαι ελαφριά», αποκρίνεται κρύβοντας ένα χασμουρητό. «Κοίταξα στο κρεβάτι και είδα που εξαφανίστηκες. Ανησύχησα»
«Ανησύχησες;», γέρνω στο πλάι και τον ρωτάω χουρχουρίζοντας τυλίγοντας περισσότερο τον εαυτό μου με την κουβέρτα. «Για ποιον λόγο;»
«Μου πέρασε η σκέψη από το μυαλό πως μπορεί να στην έδωσε και να επέστρεψες σπίτι με τα πόδια», σηκώνει τους ώμους ανάλαφρα. «Έδειχνες απίστευτα βαρεμένη εκεί πίσω», λέει και ένα ίχνος απογοήτευσης μαραίνει το όμορφο πρόσωπό του.
«Βαρεμένη δεν είναι ακριβώς η λέξη που θα επέλεγα»
«Ξαναμμένη;», ρωτάει και συνοφρυώνομαι απαξιωτικά. «Υποθέτω πως όχι», μόνος του απαντάει. «Πάντως φιλάς πολύ ωραία»
«Ναι... ευχαριστώ», προσποιούμαι ότι η σκέψη του φιλιού μας μου πέρασε αδιάφορη. Στην πραγματικότητα ήτανε πολύ βλακώδης απόφαση η αποψινή. Ωστόσο δεν είχα ποτέ μου κανένα θέμα να περιπλεχτώ ερωτικά με κάποιο αγόρι αρκεί να σεβόταν μερικά όρια. Δεν δένομαι όμως ποτέ συναισθηματικά κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που κρατώ τις περισσότερες από τις σχέσεις μου επιφανειακές.
«... και εσύ το ίδιο;», λέει τα δυνατά τα λόγια που προφανέστατα περίμενε να ανταποδώσω. Έτσι για να σβήσω τελείως την σπίθα που νομίζει πως έχει ανάψει ανάμεσα μας αποκρίνομαι λέγοντας...
«Είχα και καλύτερα», αστειευόμενη λέω μπροστά μα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το υποσυνείδητο σφυροκοπιέται θυμούμενο το φιλί του Θέμη.
Ναι... αυτό κι αν ήταν φιλί.
«Άουτς!», μορφάζοντας μου λέει.
«Εντάξει το ομολογώ πως το αποψινό δεν ήταν ακριβώς το είδος της ψυχαγωγίας που γύρευα», ούτε και θα ήθελα να ξαναζήσω σύντομα. «Αλλά δεν θα τριγυρνούσα ποτέ μόνη μου το βράδυ στους δρόμους μιας μεγάλης πόλης»
«Χαίρομαι που το μαθαίνω», εφησυχασμένος μου απαντάει και εγώ βουλιάζω στην ξαπλώστρα μου έτοιμη να αποκοιμηθώ.
«Δεν θα επιστρέψω στο κρεβάτι», λέω μετά βεβαιότητας καθώς έχω βολευτεί για τα καλά. «Μπορείς να κοιμηθείς εκεί αν θέλεις», παραχωρώ την θέση μου.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Πρωταθλητές στην Αμαρτία
RomantizmΜια μοιραία συνάντηση, δύο αντίθετες ψυχές και ένας άκαυτος πόθος. Εκείνη αρνείται πως θα πέσει πρόθυμα στο κρεβάτι του. Εκείνος της ορκίζεται πως θα την κάνει δική του. Μια ανήθικη συμφωνία που θα πλέξει τις μοίρες δύο ανθρώπων σε έναν επικίνδυ...
