Πρωταθλητές στην Αμαρτία

Γ' Μέρος - Κεφάλαιο (74)

«Εξακολουθεί να πονάει;», κρατάει το τιμόνι σταθερά με το αριστερό χέρι μόλο που τον βολεύει περισσότερο το δεξί.

«Θα βγω να αγοράσω μυοχαλαρωτικό αύριο», η διάθεση του έχει επιτέλους αναπτερωθεί. Ο Θέμης δεν είναι εκφραστικός τύπος, για αυτό η παραμικρή ένδειξη χαμόγελου ή ρυτίδας μπορεί να αποκαλύψει πολλά.

Μου έρχεται μια ιδέα.

«Θες μήπως να... τίποτα άστο», και μετά την παίρνω πίσω.

«Πες»

«Στη σχολή δουλέψαμε πάνω σε κάτι τεχνικές χειρομάλαξης», βέβαια δεν είχα κανένα πιστοποιητικό ακόμη και δεν ήθελα να το παίξω επαγγελματίας μασέρ. «Ίσως μπορέσω να βοηθήσω λίγο με τον πόνο. Αν βρούμε ποιος μυς είναι που έχει πιαστεί», με κοιτάζει με ενδιαφέρον. Δεν θα πειραματιζόμουν ακριβώς πάνω του γιατί είχα ήδη καταφέρει να βοηθήσω την Αμελί με τους πόνους στην πλάτη της.

«Εντάξει», κατανεύει χαμογελώντας μου λοξά. Εγώ απλά χαιρόμουν που με εμπιστευόταν.

Στο δωμάτιο μου, στην τσάντα με τις ρακέτες και τα μπαλάκια προπόνησης πάντοτε κουβαλούσα θερμαντικές ή ψυκτικής δράσης κρέμες που χρησιμοποιούσα ανάλογα την φύση του τραύματος. Αν ήτανε μυς θα έβαζα την αλοιφή που στο πορτοκαλί της κουτάκι έγραφε thermo power gel, ενώ αν ήτανε άρθρωση ή κάποιο στραμπούληγμα πάντοτε εκείνη που άφηνε μια κρύα αίσθηση και δυσάρεστη, φαρμακερή μυρωδιά.

Αυτήν την είχα και σε σπρέι.

Βάζω τον Θέμη να καθίσει στο κρεβάτι. Σκέφτηκα στην αρχή να τον βολέψω σε καρέκλα αλλά θα χρειαζόταν να σταθώ όρθια πράγμα που θα με εξαντλούσε. Έτσι βρίσκομαι στα γόνατα καθισμένη πίσω του.

Αφού ξεφορτωθούμε το πουκάμισο του αρμέγω λίγη από την πορτοκαλιά αλοιφή στο χέρι. Την απλώνω πρώτα να καλύψω όλο το εύρος του ώμου και της περιοχής της ωμοπλάτης που τον πονά και ύστερα αρχίζω να μαλάσσω αργά, πλάθοντας το δέρμα του σαν ζυμάρι.

Ο Θέμης μουγκρίζει αλλά μου ζητάει να συνεχίσω. Με τον αντίχειρα πιέζω ελαφρώς τα σημεία να πιάσω να δω που είναι περισσότερο κορδωμένος ο μυς. Σφίγγεται ολόκληρος.

Κι ενώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην δουλειά μου, καθώς τα δάχτυλα μου κινούνται τον ρυθμό μου ακολουθούν και οι συσπάσεις των μυών του Θέμη. Δυσκολεύεται να καθίσει χαλαρός πράγμα που θα εξυπηρετούσε και τους δυο πολύ περισσότερο.

Οι μύες στην κοιλιά του στρογγυλεύουνε πιέζοντας το δέρμα στην κορυφή του και έρπονται νωχελικά καθώς ανασαίνει. Και εκεί που επιμένω τρίβοντας τις παλάμες και σημαδεύοντας με τα δάχτυλα τα πονεμένα σημεία τον νιώθω να χαλαρώνει.