The Destroyer King 2(4D)

Chapter 72.

RED POV.

" Hys! Boringg!." Sabi nitong katabi ko, kanina pasya nag iingay, boring daw kasi.

" Can't you quiet even a few minutes!?." Inis na sabi ko sa kanya, ayan napa English na..

Umupo sya ng maayos at tinaasan ako ng kilay, yan na, mag sisimula nasya, kaya ayaw ko talagang kontrahin yung mga ginagawa nya e, tatalak nanaman.

" It's so boring here duh! Don't have a same fluffy bed, richy food, many marshmallows, and don't have a stupidity like Leona." Pag tataray nya, napahilot nalang ako sa sentido ko, nasakit na ang ulo ko sa mga pinag sasabi nya.

" Bahala ka sa buhay mo!." Bulyaw ko sa kanya at tumayo..

" Where are you going?." Tanong nya, aba talagang makikipag spokening English sya sakin..

" To the moon!." Sabi ko bago sya iwan, pumunta ako sa kwarto na tinutulugan ko at nahiga, kinuha ko yung laptop ko at binuksan.

Totoo namang boring, pero anong magagawa ng pag rereklamo? Nag sasayang lang sya ng laway..

Pag kaopen ay agad nakong nag hanap ng movie na mapapanood, wala akong magagawa kundi ang manood at mahiga, dahil yun lang talaga ang magagawa ko.

Habang tahimik akong nanonood hindi ko maiwasan na hindi mag react sa nangyayare, ayaw nanga ng babae pinipilit pa ng lalaki, mga tao nga naman oh, may sinabi yung lalaki na ikina tigil ko.

" Wag mokong iwan, please stay in my side, don't leave please.."

Parang may tumusok sa puso ko, yung mga salitang yon, kapareho ng mga sinabi ng baliw nayon.

Baby, stay in my side, don't leave me please.

Nag simula mamuo ang luha ko ng maalala ang sinabi nyang yon, yung pag mamakaawa nya na wag akong umalis, at yung pag aangkin sakin..

Napa tungo ako at naramdaman ko ang luha ko, anlakas talaga ng impact nya sakin, nakakainis.. kahit naman kasi mag sisi ako wala ng mababago, mahal kona sya e, ano pabang magagawa ko?

" Mahal kita alam moyan, pero sobrang sakit na kasi." Sabi ng babae.

" Give me another chance, I can change, hindi ako perpekto kahit pilitin ko maging perpekto sa paningin mo, may mga bagay talagang hindi kayang pigilan." Iyak na sabi ng lalaki kaya napa iyak na ng malakas yung babae.

Niyakap ng lalaki yung babae, in the end, nag yakapan na sila, pinahid ko ang luha ko at napa ngiti ng malungkot.

" Sana.. ganyan kami, kaso hindi e, naging cold pasya imbis na tanungin kung ok lang ba ako." Iyak na sabi ko, hindi kona napigilan ang pag hikbi ko, tuwing gabi, umiiyak ako, dahil buong araw ikaw ang laman ng isip ko, ansakit na.. gusto konang itigil tong nararamdaman ko pero hindi ko magawa.

Gusto kong sabihin nya na mahal nya ako, gusto kong sabihin nya na mali ako ng dinig ng araw nayon, gusto kong maniwala sa kanya kahit wala naman syang sinasabi, mas gusto kosyang pakinggan kesa sa sinasabi ng iba.. gusto konang bumalik pero hindi ko kaya, kasi kahit anong sabihin at isipin ko, lahat ng nakita at narinig ko ay totoo..

" R-red? Ayos kalang?." Napa iwas ako ng tingin at pinahid ang luha ko at sipon, naramdaman ko ang pag lapit nya.

" Bakit ka umiiyak?." Takang tanong nya, napa tingin ako sa laptop, nasa drama pa sila kaya tinuro ko yung laptop ng hindi tumitingin sa kanya.

" N-naiiyak ako sa drama nila, tagos hanggang buto." Pag dadahilan ko at inayos ang itsura ko.

" Grabe parang yan lang, mahina ka." Sabi nya at tumabi sakin, buti naman at naniwala sya, wala naman syang utak hangin lang, kaya mabilis mapaniwala, char..

Nakisama nasya sa panonood ko, hindi ko alam pero napa hinga ako ng maluwag dahil nandito sya ngayon sa tabi ko, kahit wala syang ginagawa feel ko nacocomfort nya ako gamit ang pag sama lang sakin dito.

May pakinabang naman pala sya, kala ko kasi puro pang iinis lang ang alam nya, palihim akong napa ngiti sa di ko malaman na dahilan.

" Hys.. napanood kona to boring." Sabi nya, yan nanaman sya sa pag puputak nya nakoo..

" Pero alam moba? Minsan talaga may mga bagay tayong di maintindihan dahil iniiwasan natin tong malaman, may pag kakataon na hindi mo talaga maiintindihan kung hindi ka makikinig, kaya mas mabuting makinig talaga sa mas nakakaalam, kahit na may alam kapa, hindi parin yon rason para iwan sya, kasi may mga bagay tayong alam pero hanggan don lang yon, mas maganda kung buong detalye ang alam natin bago tayo gumawa ng kilos, sa huli kasi talaga ang pag sisisi.." Sabi nya kaya napa titig ako sa kanya..

Grabe.. bakit parang natamaan ako sa mga sinabi nya? May point naman sya, pero kasi..

" Haha Joke lang! Kahit mahinang ebedensya pa hawak mo iwan mona! Walang kwenta mga paliwanag basta iwan nayan!." Sabi nya at humagalpak ng tawa.

Napa irap nalang ako, ganda na e, nag mumuka syang matured, gago joke lang pala yon, pero saan sya humugot para masabi yung mga yon? Sira ulo talaga ano ngabang maasahan dyan? Puro kalokohan lang naman ang alam.

" Letchee ka!." Bulyaw ko sa kanya..

" Bakit? Sinayang nanga yung second chance inulit pa.. oh! Dapat talaga hindi na nag bibigay ng second chance, dahil kung paano mosya nakilala ganon na talaga, kung baliw, baliw na talaga, kung tanga, tanga na talaga, oh wala ng mag babago." Natatawang sabi nya, napa iling nalang ako.

Hindi ko maintindihan kung bakit sya tawang tawa sa mga sinasabi nya, Wala naman nakakatawa, siguro sya talaga yung baliw dito.. dalin kona ba sa mental?

" Lumabas kana nga dito! Nag iingay kalang naman!." Bulyaw ko kaya tinaasan nya ako ng kilay.

" Bahay koto!." Sabi nya kaya napa taas ang kilay ko.

" Sino nag papakain dito?." Sabi ko kaya masama ang tingin nya at padabog na tumayo.

" Sige! Isumbat mo! Palibhasa may pera tsk.. bahala kana nga dyan." Inis na sabi nya bago lumabas ng kwarto, napa iling nalang ako, grabe sa attitude be?

Hindi ko talaga keri yung katarayan nya, lalo na yung pamimilosopo nya minsan, minsan ansarap nalang nyang ilibing ng buhay..