"ဟဲ့ရောင် ဟိုဘက်တိုးကွာ"
"ငြိမ်ငြိမ်နေ သုတရာ"
"ငါထတော့မယ် ကျောင်းသွားမလို့"
"ဘာ!!!!!!!"
"လန့်လိုက်တာကွာ"
ကျောင်းသွားမယ်ပြောရုံရှိသေးအာပြဲကြီးနဲ့ထအော်တာကြောင့်မနက်စောစောစီးစီးလိပ်ပြာလွင့်မတက်ပဲ။
"ကျောင်းသွားမယ်ဟုတ်လား မင်းရူးနေလား မနေ့ညကပဲ"
"နေသစ်!!!!!!!!"
ကျွန်တော်ကသူ့ကို မနေ့ကကိစ္စကြောင့် အနားယူဖို့ပြောမယ့်အချိန် သူကထအော်လိုက်တာကြောင့် ခုမှသတိထားမိတယ်။သူက အဲ့ကိစ္စကိုမေ့ခိုင်းထားတာပဲ။
"ငါအိပ်မလို့ မင်းလည်းမထနဲ့ပြန်အိပ်"
"ကျစ်..လာဆွဲချမနေနဲ့။ မင်းမနေ့ထဲက ငါ့ကိုဖက်အိပ်နေတာနော် ငါRueမဟုတ်ဘူး"
"ငါကျောင်းမသွားပါဘူးဆိုနေ။ မင်းလည်းမသွားနဲ့"
မျက်လုံးတောင်မဖွင့်ပဲ ပြောချင်ရာပြောနေတဲ့ကောင်ကြောင့်
"လွှတ်စမ်းပါ။ မင်းကကျောင်းနားခံရလို့မတက်တာ ငါက ကျောင်းရဲ့အလိမ္မာတုန်းလေး"
"ချိုချိုသာသာပြောနေတာနော်။ ကုတင်ပေါ်ကစောင့်ကန်ချချင်စိတ်ပေါက်အောင်မပြောနဲ့"
"သွားပြီ"
"ဟာငါအိပ်မလို့ လိုက်မပို့ချင်ဘူး"
"ရတယ် ငါ တက္ကစီစီးသွားမယ်။"
"ဟဲ့ရောင် မင်းကတက္ကစီတွေဘာတွေ စီးလို့ပါလား။ ထောနေတယ်ပေါ့"
နေသစ်ကသာမန်ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော်စိတ်ထဲတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ်။
"ငါ ဘတ်စ်ကား မစီးတော့ဘူး"
အဲ့ကြမှ နေသစ်ခမျာ အသည်းအသန်ကုန်းရုန်းထပြီး သူစကားမှားသွားမှန်းသတိထားမိသွားတယ်ထင်တယ်။
"ငါလိုက်ပို့မယ်ကွာ"
"ငါ့ဟာငါသွားမယ် အိပ်စမ်းပါ တော်ကြာမင်းအိပ်ငိုက်မှကျောင်းမရောက်ပဲ မာလကီးယားသွားပါဦးမယ်။"
"ခဏနေဦး ဒယ်ဒီ့ကိုမေးလိုက်မယ်"
"ဟာ မလုပ်စမ်းပါနဲ့ အားနာစရာကြီး"
