Heartbeat of the Ruthless Criminal

CHAPTER 6

HINDI ko alam kung ilang oras na ba akong umiiyak habang panay ang pagpupumiglas mula sa aking pagkakatali sa pagaakalang kaya kong makawala, pero tanging sakit sa katawan lang ang napala ko. Nakatulugan ko narin ang pag-iiyak, pero nang magising ako ay nakatali parin ako. Ramdam ko na ang paghapdi ng mga kamay ko sa aking likuran dahil sa pagkakatali ng lubid. Nakakaram na rin ako ng gutom at pagkauhaw. I feel like my throat is drying up. Nanginginig na 'rin ako sa lamig. Hindi ko inaakala na ganito pala kalamig sa loob ng basement, samahan pa ng basa kong kasuotan.

Mula sa pagkakayuko ay mabilis akong napaangat ng tingin nang makarinig ng tunog ng mga yapak na parang pababa ng hagdan.

Para akong nabuhayan ng loob nang makita ang lalaking naka simpleng t-shirt at ragged denim short na may dalang isang bote ng mineral water. Nakapuyod ang mahaba niyang buhok na kulay abo. It's him, Darius.

“Thirsty or hungry?” Darius smirked at me. Habang papalapit sa akin ay binubuksan nito ang takip ng bote ng dalang mineral water.

“I'm . . . Im thirsty..” Halos hindi ko marinig ang sarili kong boses.

“Here, drink it.” Inilapit ni Darius sa akin ang mineral water at pinainom ako. Para naman akong uhaw na tuta na agad nang nilantakan ng inom ang mineral water.

“Be carefull. Masakit mabulunan ng tubig,” Darius laughs. Hinaplos-haplos pa ang buhok ko habang pinapainom ako. Pakiramdam ko para akong uhaw na tuta sa klase ng paghaplos niya.

Nang maubos ko ang laman ng mineral water ay agad itong itinapon ni Darius sa loob ng trashcan.

“So how's the path you chose, baby girl?” pabulong niyang tanong mula sa aking likuran.

“P-Pakiusap... Pakawalan mo na ako dito. I'll do whatever you want, basta pakawalan mo lang ako dito sa basement. I'm scared to be alone here,” pagmamakaawa ko.

“Sure. Madali naman akong kausap,” sagot ni Darius. Hanggang sa namalayan ko na lang ang pagluwag ng mga kamay ko mula sa pagkakatali.

Tila ako nabunutan nang tinik nang tuluyan nang naalis ang pagkakatali ko sa upuan.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Muntik pa akong matumba kung hindi lang ako nahawakan sa baywang ni Darius.

Napatingala ako sa kanyang mukha. “Katawan ko ang gusto mo 'di ba?” Nakatitig lang siya sa akin. “Ibibigay ko sayo 'yun basta 'wag niyo lang akong ikulong dito.”

Pansin ko ang kanyang paglunok. Nakayapos parin ang dalawa niyang braso sa baywang ko.

“Kapag naadik ako sa isang bagay, hindi ko na 'yun tinitigilan hangga't hindi ako nagsasawa. I'm also wild when it comes to sex, kaya kailangan mong paghandaan 'yun, Miss Gabriel.”

Napalunok ako. Hindi ko alam ang isasagot kaya napaiwas ako ng tingin sa kanya.

“Tsk.. Kinakausap pa kita pero umiiwas ka na.”  Napasinghap ako nang biglang hinawakan ni Darius ang panga ko at pinaharap sa kanya. “Oras na angkinin kita, huwag kang umiyak sa harap ko. Kapag umiyak ka, hindi ako magdadalawang isip na patayin ka. I hate weak women. I hate tears, always remember that. Because if you don't, you might end up dying in my own bare hands. Do you understand?" Napalitan ng mabangis na anyo ang kanyang maamong mukha kanina.

Wala sa sarili akong napatango dahil sa takot. Kasabay ng pagtango ko ay ang mabilis niyang pagsakop sa labi ko.

Napasinghap ako sa pagkabigla, at sinamantala niya 'yun upang ipasok kanyang mapangahas na dila.

Marahas at puno ng diin ang bawat pagsipsip niya sa labi ko. Para siyang gutom na tigre. Pakiramdam ko ay namantal agad ang labi ko dahil sa halik niya.