Chapter 21

2.6K 330 0
                                    

Chapter 21
စိတ်တိုလာပြီ

ည ၁၀ နာရီရောက်သောအခါတွင် မစ္စချိုက်က သူဘယ်ရောက်နေကြောင်းကို ဖုန်းဆက်မေးသည်။ ရှုနဉ်က သူမမေးသည့်မေးခွန်းများကို ချိုသာပြေပြစ်သည့်စကားများဖြင့် မြှောက်ထိုးပင့်ကော်လုပ်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျိုးကျွမ်နှင့် ယင်းချန်းက ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ယင်းချန်းက လျှောက်လာရင်းနှင့် ကျိုးကျွမ်ကို ဆဲဆိုကာ မကောင်းပြောဆိုနေသည်။

ကျိုးကျွမ်က သူ့သူ့ကိုဆက်ပြီး ရှင်းပြနေသည်။

သူတို့ပုံစံကိုကြည့်၍ ရှုနဉ်က ကျိုးကျွမ်တွင် အနှိပ်စက်ခံရခြင်းတွင်သာယာသည့်ရောဂါများရှိနေသလားဟု သံသယဝင်မိသွားသည်။ တချို့သောအကြောင်းပြချက်များကြောင့် သူမသည် ထိုလူ၏ နေ့တိုင်းရိုက်နှက်ခြင်းနှင့် အလုပ်မလုပ်ဘဲ စကားကောင်းမပြောသည့်ဒဏ်များကို နေ့တိုင်းခံနေရ၏။

“ငါ့ကိုရှာနေတာလား” ယင်းချန်းက ရှုနဉ်ကိုတွေ့သောအခါ သံသယဖြင့်မေးလိုက်သည်။

ရှုနဉ်က မတ်တပ်ရပ်လာပြီး အနီရောင်ဝိုင်ပုလင်းကိုယူကာ ယင်းချန်းကိုပေးလိုက်ပြီး သူက အပြုံးနှင့်ပြောလိုက်သည်။

“တစ်ယောက်ယောက်က ခင်ဗျားကို ဒီဟာပေးခိုင်းလို့”

ယင်းချမ်းက လမ်းမီးအားကိုးဖြင့် ဝိုင်ပုလင်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူက မူးရူးနေခြင်းဖြစ်၏။ သူက အရက်အကြောင်းကို အနည်းငယ်သိပြီး ထိုအနီရောင်ဝိုင်ပုလင်းက ဈေးကြီးကြောင်းကိုပြောနိုင်သည်။ သူ၏မပျော်ရွှင်သောအမူအရာက ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားရသည်။ သူက ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ပုလင်းကို လှည့်ပတ်ကာ ဘေးဘက်တွင်ရေးထားသော စာသားများကိုကြည့်နေသည်။

ပုလင်းပေါ်ရှိစာများကိုဖတ်ပြီးနောက်တွင် ရှုနဉ်ကို သံသယဝင်စွာဖြင့်မေးလိုက်သည်။

“ဘယ်သူပေးတာလဲ”

ရှုနဉ်က ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

“ကျွန်တော်မသိဘူး… ဦးလေးက ဝိုင်ဘယ်လိုသောက်ရမလဲသိလား”

“သိတာပေါ့” ယင်းချန်းက ဝိုင်အကြောင်းကို စကားစလာသောအခါတွင် စိတ်ပါဝင်စားစွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

[COMPLETED]သနားစရာဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now