Chapter 93

2.2K 271 8
                                    

Chapter 93
ခေါင်းကိုင်အဖေနှင့် ခေါင်းကိုင်အမေ

ဝေ့ရှီမင်းက လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်တတ်သည့် မင်းသားလေးအဖြစ် သူ့ကိုယ်သူ ပုံဖော်လေ့ရှိသည်။ သူက ပုံမှန်ကိစ္စကြောင့် မငိုတတ်ပေ။ သူ့ပုံရိပ်ပျက်စီးသွားသကဲ့သို့ ခံစားရသောကြောင့် သူ ငိုလည်းမငိုချင်ပေ။ ငိုခြင်းက သူ့ကို မိန်းကလေးဆန်ကာ ဆွဲဆောင်တတ်သည့်ပုံပေါက်စေသည်။

သို့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူက သူ့၏ မင်းသားလေးပုံစံ ရောင်ဝါစက်ဝန်းကို ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ယုံကြည်နိုင်မည့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ပြောရန် အကွက်ဆင်လိုလျှင် အနည်းငယ် အရှက်မဲ့ပြီး သနားစရာကောင်းသော မျက်နှာပေးကို ပြုလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။

သူ့ငိုသံကို နားထောင်ပြီးနောက် လီယုံးနာ့၏ မျက်ခုံးများ ဖြေလျော့သွားသည်။
"ဒီတစ်ခါတော့ မင်းလုပ်တာက မှားနေတယ်… မင်း မင်ကျန်းကို သေချာပေါက် တောင်းပန်ရလိမ့်မယ်…”

ဝေ့မင်ကျန်းက မျက်ရည်များကို သုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် တောင်းပန်ပြီးသွားပြီ…ဒါပေမယ့် မင်ကျန်းက လက်မခံဘူး…မား …မဒမ်ဝေ့ကို ပြောတယ်... သူက ကျွန်တော့်ကို ကန်ထုတ်ပစ်ဖို့ မဒမ်ဝေ့ကို ပြောခဲ့တယ်… ပြီးတော့ သူက မဒမ်ဝေ့ကို ခြိမ်းခြောက်ဖို့ အိမ်ကနေ ထွက်သွားခဲ့တယ်…”

"အိမ်ကနေ ထွက်သွားတာလား….”
လီယုံးနာ့ အလွန်အံ့သြသွားသည်။ သူ့ စိတ်ထဲတွင် ဝေ့မိသားစုက ရွှေအသိုက်ဖြစ်သည်။ မိသားစုထဲတွင် အသိအမှတ်ပြုခံရရန်ထက် မည်သည့်အရာကိုမှ မလိုလားသည့် တရားမ၀င်ကလေး အများအပြားရှိသည်။

ဝေ့မင်ကျန်းက တကယ်ပဲ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့တာလား….

လီယုံးနာ့ ဒေါသထွက်သွားသည်။

သူမက အိမ်တော်ထိန်းကို ခေါ်ရန် ဘဲလ်တီးလိုက်ပြီးနောက် မေးလိုက်သည်။
"ဝေ့မင်ကျန်း အိမ်ကနေ တကယ်ထွက်သွားတာလား…."

အိမ်တော်ထိန်းက လျှင်မြန်စွာ မေးမြန်းစုံစမ်းလိုက်ပြီးနောက် လျင်မြန်စွာ ပြန်ပြောသည်။ 
"ဟုတ်ကဲ့…သခင်လေးမင်ကျန်းက ချူကျိုးကို ပြန်သွားပါပြီ…"

[COMPLETED]သနားစရာဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now