[COMPLETED]သနားစရာဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း (ဘာသာပြန်)

Chapter 47

Chapter 47

ရှုနဉ်ထိုသို့ လုပ်ရခြင်းက ကျိုးကျွမ်က သူမကိုယ်ကျိုးအတွက် အားလုံးယူသွားမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

သူ့အမေ သူ့ကိုပြင်ပေးလိုက်သည့်မနက်စာဟူ၍ သူကျောင်းသို့ ကြွားရန်ယူသွားသည့် ပေါင်မုန့်များ၊နို့များနှင့် အစေ့အဆန်များကို ယင်းမင်ကျန်း ပြန်သတိရသွားသည်။သူ့မျက်နှာက စိတ်သက်သာရာ ရသွားသကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ကျိုးကျွမ်နှင့် ယင်းချန်းက အစားအစာများကို သူတို့ဘာသာ စားလိုက်ကြပြီး သူ့အတွက် မနက်စာ နို့တစ်ခွက်သာ ကျန်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တုန်းကလည်း ရှုနဉ်က " ဘာလို့ နို့တစ်မျိုးပဲ သောက်တာလဲ"ဟု မေးခဲ့သည်။ထိုနေ့တွင် ကျိုးကျွမ်က ပေါင်မုန့်၊နို့နှင့် အစေ့အဆန်များ အပြည့်ပါသည့် အိတ်တစ်လုံးဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့၍ သူ မနက်စာ ပြန်စားနိုင်သွားသည်။

ကျိုးကျွမ်က သူ့ကို ဖိနပ်အသစ်နှင့် ဘောင်းဘီအသစ်ဝယ်လာပေးသည့်နေ့ကို သူမှတ်မိနေဆဲဖြစ်သည်။ သူအလွန်ကို ကြည်နူးခဲ့ရ၍ နောက်တစ်နေ့တွင် ကြွားဝါရန် သူကျောင်းသို့ ဝတ်သွားခဲ့သည်။ ရှုနဉ်က သူ့ကို “အင်္ကျီကရော ဘာလို့လဲ”ဟု မေးခဲ့သည်။

ကျိုးကျွမ်က ပြောခဲ့သည်မှာ ရှုနဉ်က သူ့ကို ဘောင်းဘီနှင့်ရှူးဖိနပ်အပြင် ဂျာကင် ကိုပါဝယ်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော် သူထိုနေ့က ဝတ်မလာသည့်အတွက် ရှုနဉ်က သေချာပေါက် မေးမြန်းခြင်းဖြစ်သည်။

ယင်းမင်ကျန်းက သူ့လက်တွင်းရှိ ဖြတ်ပိုင်းစာရွက်များကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လက်သီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း တင်းကျပ်လာသည်။ သူ့မျက်လုံးများကလည်း မျက်ရည်များကြောင့် ပူလာ၏။

အသေးစိတ်အချက်အလက်များအားလုံး ချိတ်ဆက်မိသွားသည်နှင့် ရှုနဉ်ကသာ သူ့ကို ယခင်အချိန်များတည်းမှ ယခုအချိန်ထိတိုင်အောင် အမှန်တကယ် ကူညီနေကြောင်း သူသိလာခဲ့သည်။

ရှုနဉ်က သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးမည်ဟု ပြောခဲ့သည်ကလည်း ဟာသတစ်ခုမဟုတ်ကြောင်း ပေါ်ပေါက်လာသည်။