Chapter 63

1.7K 257 0
                                    

Chapter 63
သူက တစ်ကမ္ဘာလုံးရဲ့အချစ်နဲ့ထိုက်တန်တယ်

ရှုနဉ်က သူဗီလိန်လေး၏ဘေးတွင် ရပ်နေသောအခါတွင် သူ့ကို မော့ကြည့်နေရကြောင်းကို သတိထားမိသွားသည်။

သူ ရင်တုန်သွားရသည်။
ဗီလိန်လေးက အရပ်ရှည်လာပြန်ပြီလား...

ထိုအတွေးအမျိုးမျိုးကို ထုတ်ပယ်လိုက်ပြီး ရှုနဉ်က တည်ကြည်စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
“မင်ကျန်း ဘယ်သူကမှ မင်းကို သံသယဝင်နေတာလည်းမဟုတ်သလို ငြင်းပယ်နေတာလည်းမဟုတ်ပါဘူး... သံသယလေးနည်းနည်းဖြစ်တာနဲ့ သူတို့ကို ပစ်ပယ်ထားမယ်ဆိုရင် မင်းတကယ် အထီးကျန်သွားလိမ့်မယ်...”

ယင်းမင်ကျန်းက မထီမဲ့မြင်စွာပြုံးလိုက်သည်။ “အထီးကျန်တယ်တဲ့လား ငါဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ တစ်ယောက်တည်းပဲနေလာတာ ငါဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုဘူး အထီးကျန်မှာလည်းမဟုတ်ဘူး...”

“မင်းတကယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုဘူးလား...”

“မလိုဘူး...”

ရှုနဉ်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ငါ့ကိုရော...”

ယင်းမင်ကျန်းက ထိုစကားကြောင့် အလွန်ထိတ်လန့်သွားရ၏။

ကောင်လေးက အဖြူနှင့်အပြာကျောင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူ့တွင် အနက်ရောင်ဆံပင်နှင့် အနက်ရောင်မျက်လုံးများရှိ၏။ သူ့ဆံပင်က နက်မှောင်ပြီး ပျော့ပျောင်းကာ အသားအရေက ဖြူစင်သည်။ သူ့မျက်နှာက လုံးဝ အံ့ဩနေကာ အလွန်ချစ်စရာကောင်းနေသည်။

ရှုနဉ်က တမင်တကာ ရှေ့သို့တိုးပြီး မေးလိုက်သည်။
“မင်းငါ့ကို မလိုဘူးလား...”

တစ်ဖက်ကောင်လေး၏ တောက်ပသောမျက်ဝန်းများကို တွေ့သောအခါ ယင်းမင်ကျန်းက သူ့ရင်ခုန်သံများ မြင့်တက်သွားကြောင့် ခံစားမိလိုက်သည်။ သူ့အရှေ့က ဆံပင်ရွှေဝါရောင်နှင့်ကောင်လေးကို အန္တရာယ်ရှိသည့်သားရဲသဖွယ်ကြောက်ရွံ့ပြီး အနောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိပြီး နေရခက်စွာဖြင့် အကြည့်များကို လွှဲလိုက်သည်။
“မင်းက မတူဘူးလေ ငါမင်းကိုတော့ လိုချင်တယ်...”

ရပ်တန့်ပြီးနောက် သူက တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
“ငါက မင်းတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ လိုချင်တာ...”

[COMPLETED]သနားစရာဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now