အခန်း (၂၉) သူ ကျိန်းသေပေါက် ငါနဲ့နီးစပ်ဖို့အတွက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်
ရှန်လင်းမှာ မတတ်သာသော်လည်း ထမင်း၊ ဟင်းချက်ရုံမှတစ်ပါး ရွေးစရာမရှိပေ။ ရှန်ရှီးသည် ဖျား၍ အိပ်ရာထဲလဲနေခဲ့ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိအားအင်မှာ သူထ၍ ရေအိမ်သွားရုံသာ ထောက်ပံ့ပေးနိုင်၏။ တခြားကိစ္စများကို လုံးဝ မလုပ်ဆောင်နိုင်ချေ။ ရှန်ယာယာမှာ ငါးနှစ်ခွဲမျှသာ ရှိသေးသော်လည်း ရိုးရှင်းသည့် ဟင်းတချို့ကို ချက်ပြုတ်တတ်ပေသည်။
သို့ပေသိ သူသည် မီးဖိုလောက် အရပ်မရှည်သည့်အတွက် ဇွန်းကိုင်၍ မီးဖိုရှေ့တွင် ချက်ပြုတ်ရန်မှာ အန္တရာယ်များလှ၏။
ရွာထဲတွင် ဟင်းချက်ရင်း မီးလောင်သေရသည့် ကလေးတချို့ရှိခဲ့ဖူးရာ ရှန်လင်းသည် ရှန်ယာယာကို ချက်ပြုတ်ခွင့်မပေးနိုင်ပေ။
သို့ကြောင့် ရှန်လင်းသည် နေ့စဥ်နှင့်အမျှ ထမင်းချက်လေ့ရှိ၏။ ရွာထဲမှရှန်လင်းနှင့် ရွယ်တူကောင်လေးများသည် ရှန်လင်းအား ငကြောက်ဟု လှောင်ရယ်ကြလေသည်။
ထိုသူများသည် လုပ်ဆောင်ချက်ကိုသာမြင်ကြပြီး ရှန်လင်းမှာ နောက်ကွယ်၌ ယောက်ျားတစ်ဦးကဲ့သို့ မည်မျှတာဝန်ယူထားရသည်အား မမြင်နိုင်ကြချေ။
ရှန်လင်းက ထမင်းဟင်းများ ပြင်ပြီးသွားသောအခါ ဆုဝန်သည် သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်လာခဲ့၏
" ကျွန်မကိုကြည့်ပါဦး။ ဒီမှာ စကားများပြီး အလုပ်ရှုပ်နေလိုက်တာ။ ကိုကိုရှန်လင်းကို မကူလိုက်မိဘူး"
ရှန်ရှီးက ဆို၏။
" လိမ္မာလိုက်တဲ့ကလေး။ သမီး ဒီမှာ ဒီလောက် အနေခက်ဖို့မလိုပါဘူး။ ဟင်းချက်တာက လင်းအာ နေ့တိုင်း ဒီလိုပဲ ချက်နေကျပဲကို။ ပြောရမယ်ဆိုရင် အဒေါ်အသုံးမဝင်တော့တာကိုပဲ အပြစ်တင်ရမှာ"
ရှန်ရှီးသည် ယခင်က စားစရာများကို ကောင်းမွန်စွာ ချက်ပြုတ်ခဲ့ဖူး၏။ သူ နာမကျန်း ဖြစ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်းမှ ဘာကိုမှ မလုပ်နိုင်တော့ခြင်းပင်။
ဆုဝန်က ရှန်ရှီး၏လက်များအား အလျင်အမြန် ကိုင်လိုက်ကာ
" အဒေါ်၊ ဒီလိုမပြောပါနဲ့။ နောက်ဆို အဒေါ် ကျိန်းသေပေါက် ပြန်ကောင်းလာမှာပါ။ အဲဒီအခါကျ အရင်လို ဟင်းတွေပြန်ချက်လို့ရပြီလေ"
YOU ARE READING
မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့
Romanceဝမ်မိသားစု၏ ကလေးသတို့သမီးလောင်းဖြစ်သည့် ဆုဝန်သည် ခိုအီငါးလေး(koi )ဖြစ်သည်။ ဆုဝန်က ဝမ်မိသားစုသို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ခင်ပွန်းလောင်း ဝမ်လော့ရှန်းသည် ရွှေစာရင်းထဲတွင် ပါလာပြီး ဝမ်မိသားစုသည် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကြွယ်၀လာတော့သည်။ သို့သော်ငြား ဝမ်မိသားစုသည် သူတ...
