မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၇၈)

အခန်း (၇၈)

ဝမ်လော့ရှန်းသည် တရားရုံးသို့ ခေါ်သွားခံရသည်ကို သိသောအခါ ကျောင်းတစ်ခုလုံးသည် ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် ပေါက်ကွဲလုမတတ် အုံးအုံးကြပ်ကြပ်ဖြစ်သွားကြသည်။ သူသည် ကျောင်းတွင် နာမည်ကြီးကျော်ကြားသောသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် သူသည် အနာဂတ်တွင် ကျင်းရှီပညာသင်အဖြစ် သတ်မှတ်ခြင်းခံရနိုင်သည့်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောသူသည် အဘယ်ကြောင့် တရားရုံးသို့ ခေါ်သွားခြင်းခံရပါသနည်း။

အားလုံးသိကြသည့်အတိုင်း ဝမ်လော့ရှန်းသည် ပညာသင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ တရားသူကြီးသည်ပင် သူ့ကိုဒူးတုပ်ထိုင်စေခြင်းမရှိခဲ့ပါ။ မည်သို့ဖြစ်စေ ယနေ့ ဝမ်လော့ရှန်း၏ပုံစံကို ကြည့်ရသည်မှာ သူ၏ သေသပ်သောပုံစံ ပျောက်နေသည်။ သူသည် ထက်မြက်နူးညံ့သည့် ‌ပညာသင်တစ်ဦးပုံစံ ပေါ်မနေပါချေ။ သို့သော် တကယ့်ကို ကြည့်မကောင်းသော လူသာမန်ပုံစံသာပေါ်နေသည်။

ဆုဝန်သည် တရားရုံးအစေခံက ဝမ်လော့ရှန်းနှင့် အဘိုးရှန်ကိုခေါ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်သည်။ ထိုသို့မခေါ်သွားခင်က ရှန်လင်းနှင့် အဘိုးရှန်၊ အဘွားရှန်တို့က ဆက်ဆံရေးကို ရှင်းလင်းပြီး ဖြစ်သောကြောင့်သာ ဆုဝန်သည် စိတ်အေးသွားရသည်။ ထိုနှစ်ယောက်သည်လည်း တကယ့်ကို ကပ်တွယ်နိုင်လွန်းသည်။ အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်တို့သည် ရှန်လင်းက ကျောင်းပြန်တက်နေသည်ကို မသိကြပါ။ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ခြုံငုံသုံးသပ်ကြည့်လိုက်လျှင် ဝမ်လော့ရှန်းက ပြောလိုက်တာ ဖြစ်ရမည်။ ထို့ပြင် ဝမ်လော့ရှန်းသည် ဤနေရာ၌ မီးလောင်ရာ လေပင့်၍ အောက်ဆီဂျင်လုပ်ရန် ရှိနေတာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခုလိုခေါ်သွားခံရတာ တကယ့်ကို သူနှင့်ထိုက်တန်လှသည်။

ဆုဝန်သည် မူလက ရှန်လင်းကို ကြိုရန်မလာပါချေ။ သို့သော် နေ့လယ်စာစားချိန်ရောက်တုန်း မာလာထန်းဆိုင်ကို လာကြည့်ရင်း ဤအဖြစ်အပျက်ကို တွေ့လိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဆုဝန်သည် ရှန်လင်းနှင့်အတူတူ အိမ်ကိုပြန်ပြီး ရှန်လင်းနှင့်အတူတူ ညစာစားရန် လာခေါ်တာ ဖြစ်ပါပေသည်။