အခန်း (၁၀)

2K 225 0
                                    

အခန်း (၁၀)

လီဖုကွေ့နှင့် သွမ့်ကျင်းထျန်တို့ ပြန်သွားပြီး မကြာမီပင် ဝမ်အမျိုးသမီးသည် ဆုဝန်အား စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်ကာ

“ကြည့် အချိန်တိုင်းနင့်ကြောင့် ဝမ်မိသားစုက သခင်လေးသွမ့်ရဲ့ အမြင်မှာ မကောင်းဖြစ်ရတယ်၊ နင်ဟာလေ တကယ့်အရှုံးသမားပဲ”

“နင် အနာဂတ်မှာ ဝမ်မိသားစုအတွက် ဘယ်လိုဒုက္ခတွေ ယူလာပေးမလဲတော့ ငါမသိဘူး ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ ပြောလိုက်မယ်၊ နင် အပြင်သွားရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ နင်ဟာ‌ လော့ရှန်းနဲ့ စေ့စပ်ထားပါတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို မပြောမိစေနဲ့။ လော့ရှန်း မင်းက ခုဆို ကျော်ကြားတဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ။ မင်းမှာ စေ့စပ်ထားတဲ့သူရှိမှန်း လူတွေသိသွားကြရင် လူတွေ ပြုံးပြရယ်ပြတာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး”

ဝမ်လော့ရှန်းသည် ယခင်နှစ်က ပညာသင်ဆုရ ကျောင်းသားအဖြစ် သတ်မှတ်ခြင်းခံရသည်။ ထို့ကြောင့် ချင်းရှီတစ်ရွာလုံးက ဝမ်လော့ရှန်းနှင့် ဝမ်မိသားစုအပေါ် အထင်ကြီးလေးစားကြပေသည်။

ကလေးသတို့သမီးတစ်ဦးဖြစ်သော ဆုဝန်သည် ဝမ်လော့ရှန်းအတွက် သတို့သမီးကောင်းအဖြစ် မလုံလောက်ပေ။

ဝမ်လော့ရှန်းကိုယ်တိုင်ကလဲ ထိုသို့ပင်တွေးသည်။ ဆုဝန်သည် သူ့အဖို့တော့ ပြေးမလွတ်နိုင်သော အကုသိုလ်ကြီးပင်။ ထို့ကြောင့် ယခုဘဝတွင်တော့ ဆုဝန်က သူ့ကို လက်မထပ်ချင်လာခင် သူ့အဝေးသို့ ပို့ပစ်ရမည်။

ဝမ်မိသားစုပြောသလို ဆုဝန်ကလဲ ဖြစ်ချင်တာမဟုတ်။ ဝမ်မိသားစုက ဆုဝန်ကို လက်မထပ်ချင်သလို ဆုဝန်ကလဲ လက်မထပ်ချင်ပေ။

ဝမ်လော့ရှန်းသည် ဆုဝန်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး အေးစက်စွာ ပြောလိုက်သည်။ “အမေခု ဘာပြောလိုက်တယ်ဆိုတာ မင်းကြားတယ်မလား”

ဝမ်လော့ရှန်း၏ပုံသည် သွေးနားထင်ရောက်နေသည့်အတွက် ဆုဝန်က သူ့ကို စကားမပြောချင်ပေ။

ဆုဝန်က ဘာမှ ပြန်မပြောသောအခါ ဝမ်လော့ရှန်းက သူ့လေသံကိုမြှင့်လိုက်သည်။

“ငါ့မိဘတွေက မင်းကို ဒီကိုခေါ်လာတယ်။ ပြီးတော့ စားစရာလေး ပေးထားတာနဲ့တင် ငါတို့ရဲ့ ကြင်နာမှုကြီးဖြစ်နေပြီ။ မင်း ဒီ့ထက် ဘာမှပိုမတွေးထားရင်ကောင်းမယ်”

မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang