မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၈၂.၂)

အခန်း (၈၂.၂)

အချိန်သည်ကား နံနက်ခင်းပင်ရှိနေသေးပြီး၊ ကြေညာချက် ထုတ်ပြန်သည့်နေရာမှတစ်ပါး စျေးထဲရှိ အခြားနေရာများတွင် လူပင်မရှိ။ ဝမ်လော့ရှန်းသည် ချမ်းအေးလှသည့် စျေးလမ်းကို လျှောက်နေရင်း ကောင်းကင်ကြီးက ပြိုကျသွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

ဤသို့ မဖြစ်သင့်ပါ။ တကယ့်ကို ဒီလိုတွေ မဖြစ်သင့်ပါ။ သူသည် အဆင့်မြင့်မြင့်နှင့် တောက်ပသောအနာဂတ်က ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခါတွင် မည်သို့ဖြစ်သွားရပါသနည်း။

မည်သည့်အချိန်ကတည်းက ဘယ်အရာက မှားယွင်းသွားခဲ့သနည်း။ သူ ယန်ယွင်ရန်နှင့် လကထပ်လိုက်ပြီးကတည်းကများလား။ မဟုတ်ပါ။ ဆုဝန်က သူတို့ဝမ်မိသားစုဆီမှ စွန့်ခွာသွားသော အချိန်ကတည်းကစပြီး အရာရာ လွဲမှားခဲ့သည်လား။ ဟုတ်သည်။ ဆုဝန် သူတို့မိသားစုကို စွန့်ခွာသွားကတည်းက အရာရာ ပြောင်းလဲလာခဲ့တာဖြစ်ပေသည်။

ဆုဝန်က သူတို့မိသားစုအိမ်တွင်ရှိနေစဥ်က အရာရာသည် ချောမွေ့ပြီး အစီအစဥ်ကျနေခဲ့သည်။ ဆုဝန်ထွက်သွားပြီးနောက်ပိုင်းတွငမူ သူတို့မိသားစုသည် စတင်၍ ကမောက်ကမ ဖြစ်လာခဲ့ပေသည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေမျိုးတွင် သူသည် စာကို မည်ကဲ့သို့ သေချာဂရုတစိုက် လုပ်နိုင်ပါမည်နည်း။

မည်သို့ဖြစ်စေ ရှန်လင်း၏ ဘဝသည်မူ တစ်ဆင့်ချင်း ပို၍ကောင်းမွန်လာသည်။ ယခင်က ရှန်လင်းဟူသောသူသည် လူတိုင်း အထင်အမြင်သေးရသည့် ဆင်းရဲသား ငမွဲငနုံတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူ့အနာဂတ်သည်ကား လူတိုင်းအားကျရသည့် တရားဝင်ပညာသင်တစ်ဦးဟူသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ရှိနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုအချိန်တွင် အရာရာသည် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါပေသည်။

ဆုဝန်သည် အလွန်လဲလှလာသည်။ သူမသည် အလုပ်ကိုလဲ သေသေသပ်သပ် နှင့် စနစ်ကျကျ လုပ်တတ်သည်။ ယခုဆို ပို၍လဲ ကြည့်ကောင်းလာသည်။ ထိုသို့သော မိန်းက‌လေးမျိုးကို သူက ဘာလို့ အရင်က ဒီလောက် မုန်းခဲ့မိတာလဲ။ သူသည် သူမ၏ ရုပ်ဆိုးဆိုး အဖာအစပ်များနှင့် အင်္ကျီကို အလွန်မုန်းခဲ့သည်။ စာဖတ်ဖို့နှင့် အခြားကိစ္စရပ်များ လုပ်ဖို့ သူ့ကိုလာပြောသည့် သူမပုံစံကို မုန်းသည်။ သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးသည့် သူမပုံစံကိုပါ မုန်းခဲ့မိသည်။