အခန်း (၃၆) (ခ)

1.5K 205 1
                                    

အခန်း (၃၆) (ခ)

ယန်ဝူက ပြုံးလိုက်သည်။

”ကျွန်တော်ပြောပါဦးမယ် အဘိုးရှန်ရယ်။ အဘိုးနဲ့ သူ့ဦးလေးကလွဲလို့ သူ့ကို ဘယ်သူကများ လှောင်ပြောင်သရော်နေကြလို့လဲ။ အဘိုးက သူ့ကို မကောင်းပြောတာ အများဆုံး မဟုတ်ဘူးလား” အဘိုးရှန်သည် အထစ်ထစ်အ‌ငေါ့ငေါ့နှင့် စိတ်ဆိုးစွာ ပြောလိုက်သည်။

“မင်းက အပြင်လူတစ်ယောက်ပဲ။ ဒီ့အတွက် စိတ်ပူပေးနေစရာ မလိုပါဘူး။ ငါတို့ရှန်မိသားစုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မင်းလုပ်ရမှာက တစ်ခုတည်းပဲ။ မင်းလှည်းကို ချပြီး ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားလိုက်စမ်း”

ယန်ဝူကမူ ပြုံးပြီး “အဲ့‌လောက်နဲ့ ဘယ်ရမလဲ အဘိုးရဲ့။ ကျွန်တော်က လှည်းကို ရှန်လင်းဆီကနေ ယူလာတာလေ။ ဆိုတော့ ရှန်လင်းကို ပြန်ရှင်းပြရမှာ။ အကယ်၍ အဘိုးတို့ကို ကျွန်တော်က နွားလှည်း ပေးလိုက်ပါပြီတဲ့။ အဘိုးတို့က နွားကို သတ်စားပြီး လှည်းကိုပါ ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ရင် ကျွန်တော်က ရှန်လင်းကို ဘယ်လို ရှင်းပြရပါ့မလဲ။ တစ်မျိုးတွေ တွေးမနေပါနဲ့။ ရှန်လင်းက နွားလှည်းကို ပေးတယ်ဆိုတာ သူက တစ်ဖက်သားရဲ့ ကြင်နာမှုကို ဘယ်လိုပြန်ပေးဆပ်ရမယ်ဆိုတာ တိတိကျကျ သိလို့ပဲ။ ကျွန်တော်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ညီအစ်ကိုတွေဟာ ရှန်လင်းအတွက်ပါ တစ်ညလုံး ပြောင်းတွေ ခုတ်ဖြတ်ပေးခဲ့ကြတယ်။ အဲ့အတွက် ရှန်လင်းက ကျွန်တော့်ကို နွားလှည်းပေးလိုက်တယ်။ မေးပါရစေဦး။ ရှန်လင်းအတွက် အဘိုးတို့ ဘာတွေများ လုပ်ပေးဖူးလဲ။ ဟင်။ သူ့အတွက် ပြောင်း ကူခုတ်ပေးဖူးလား။ ပြောင်းတွေ ဝိုင်းသယ်ပေးဖူးလား။ ပြောင်းတွေ ဝိုင်းချွေပေးဖူးလား။ စဥ်းစားကြည့်ပါရစေဦး။ ဘာမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူးမလား။ သူ့ဆီက အစားတွေကိုစား။ သူ့ပစ္စည်းတွေကို ယူပြီး ဘာမှလဲ မလုပ်ပေးဖူးဘဲနဲ့ ကျွန်တော့်လိုမျိုး ရဖို့ ဘာမှ မမျှော်လင့်ပါနဲ့။ အဘိုးတို့သာ ကြင်နာတတ်ရင် အရင်ဆုံး သူ့အပေါ်လဲ တာဝန်ကျေပွန်ပေးသင့်တယ်။ ရှန်လင်းအဘိုးတို့အပေါ် ဘယ်‌လောက်ထိ လေးစားလဲ ကြည့်ပါဦး။ အဘိုးတို့က သူ့အပေါ် ဒီလိုဆက်ဆံနေပေမဲ့ သူက အဘိုးတို့ကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံနေတုန်းပဲလေ။ သူက တာဝန်မကျေတဲ့ မြေးမိုက် မဟုတ်ဘူး။ တာဝန်ကျေတာထက်ကို ပိုနေတာ”

မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang