မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၄၀) လှောင်ပြောင်သရော်နေမှုမှ မနာလိုဝန်တိုမှုသို့ ပြောင်းသွားခြင်း

အခန်း (၄၀) လှောင်ပြောင်သရော်နေမှုမှ မနာလိုဝန်တိုမှုသို့ ပြောင်းသွားခြင်း

ဝမ်လော့ရှန်းသည် ချင်းယွင်ကောင်တီသို့ ဦးတည်၍သွားခဲ့၏။ သို့သော် သူသည် ရှန်လင်း၏ သည်းခံနိုင်မှုကို မလွန်ဆန်နိုင်ပေ။ ရှန်လင်းဆီမှ အနိုင်ယူလိုက်ခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရသည်။

လူအနည်းငယ်တို့သည် ယနေ့နံနက်က ရှန်လင်း သကြားတုတ်ထိုးများရောင်းနေသည်ကို မြင်ခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုမြင်ခဲ့သော သူတို့သည် လူတိုင်းကို ရှန်လင်းက သကြားတုတ်ထိုးရောင်းသည့်အကြောင်း လိုက်ပြောကြလေတော့သည်။

ထို့ကြောင့် ထိုနေ့က စိုက်ခင်းထဲရော တောင်ကြားထဲမှာရော လူအားလုံးတို့သည် ရှန်လင်း သကြားတုတ်ထိုး ရောင်းသည့် အကြောင်းကိုသာ ပြောနေကြတော့၏။

"ရှန်လင်းက ခုရက်ပိုင်းအတွင်း ပိုက်ဆံတွေအများကြီး သုံးနေတာလေ။ သူက ယန်မိသားစုကို ညစာလဲကျွေးတယ်။ နွားလှည်းလဲ ငှားသေးတယ်။ အစားကောင်းတွေလဲ ကျွေးသေးတယ်လေ။ သူက သူ့ပိုက်ဆံတွေကို အကုန်သုံးလိုက်ပြီးတော့ သကြားတုတ်ထိုးတွေရောင်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား"

"ရှန်မိသားစုရဲ့ ဒုတိယသားက ပျော်ပျော်နေခဲ့ရပါတယ်။ အရမ်းလဲ ချမ်းသာခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ ခု သူ့သားလက်ထက်ရောက်တော့ အရမ်းဆင်းရဲတဲ့အပြင် သကြားတုတ်ထိုးတွေတောင် ရောင်းနေရပြီ"

ပညာသင်များ၊ လယ်သမားးများ၊ စီးပွားရေးသမားများ နှင့် ရွာသားများသည် စီးပွားရေးအသေးစားလေးအပေါ် အထင်အမြင်သေးကြသည်။ သကြားတုတ်ထိုး ရောင်းခြင်းကဲ့သို့ စီးပွားရေးအသေးစားလေးသည် သူတို့အဖို့ ပို၍ပင် အထင်သေးစရာ ကောင်းနေပေသည်။

ရွာထဲမှ လူများသည် သကြားတုတ်ထိုးလုပ်သည့်နေရာမှ သကြားပြားများ ပြန်ဝယ်ရခြင်းမှာ ဈေးမသက်သာမှန်း သိကြသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုသကြားတုတ်ထိုးများကို ရောင်းခြင်းမှ ဝင်ငွေများများ ရနိုင်မည်မဟုတ်။

အားလုံးက ပြောကြ‌သေးသည်။ သကြားတုတ်ထိုးများကို ဝယ်ယူခြင်းအပေါ် ငွေသုံးပြား သုံးချင်သူများ အများအပြား ရှိနေမည်မှာ မှန်သည်။ ရှန်လင်းသည်လည်း ထိုသကြားတုတ်ထိုးများဝယ်ရန် အများအပြား သုံးခဲ့ရမည်။