အခန်း (၃၃) (ဂ)

1.5K 175 0
                                    

အခန်း (၃၃) (ဂ)

အဘိုးရှန်က အင်တင်တင်ဖြင့် ဆို၏။

“ ငါတို့မှာ အဲဒီလောက် ငွေအများကြီးမရှိဘူး။ အခုတော့ အကြွေးထားလိုက်။ ငါတို့မှာရှိတဲ့အချိန်ကျ ပြန်ဆပ်မယ်”

ဆုဝန်က တိတ်တိတ်လေး ကြိတ်ပြုံးလိုက်၏။ အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်၏လှည့်ကွက်များကား အတောမသတ်နိုင်တော့ပေ။ သို့ရာတွင် ဆုဝန်က သဘောတူလိုက်၏။ သို့ပေသိ ဆုဝန်က ရွာသူကြီးဝမ်ကို အာမခံပေးသူအဖြစ်ထားကာ အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်အား အကြွေးစာချုပ်ပေါ်တွင် အာမခံထားခိုင်းလေ၏။

ရွာသူကြီးဝမ်မှာ ကျိန်းသေပေါက် အနှီအာမခံပေးသူအဖြစ် မလုပ်လိုပေ။ အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်သည် ရိုးသားသူများ မဟုတ်။ ရွာသူကြီးဝမ်က မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် “ ကျွန်တော်ပြောမယ်။ ဦးလေးရှန်နဲ့ အဒေါ်ရှန် ၊ ငွေအများကြီးလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့။ ဦးလေးတို့နှစ်ယောက် ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒီမှာ ဦးလေးရဲ့ မြေးအိမ် တစ်လုံးလည်း ရှိနေတယ်။ ပုံမှန်ဆို ဦးလေး သွားလာနေကျပဲကို။ ဒီငွေလေးကို မပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ ဘယ်သူက ယုံမှာလဲ”

ရွာသူကြီးဝမ့်၏အသံမှာ စိတ်မရှည်မှုများအပြည့်ဖြင့်။ ရွာသူကြီးဝမ်မှာ သြဇာလွှမ်းမိုးမှု ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်မှာ ရွာသူကြီးဝမ်ကို ထိပ်တိုက်မတွေ့ရဲပေ။ အဘိုးရှန်မှာ ဝတ်ရုံလက်ထဲမှ ငွေတစ်တွဲကို မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်လိုက်ကာ ပြားတစ်ရာ့နှစ်ဆယ် ရေတွက်၍ ဆုဝန်အား ပေးလိုက်၏။

ဆုဝန်က ‌ငွေကိုယူလိုက်ပြီး သူ၏ ဝတ်ရုံလက်အတွင်း ထည့်ထားလေ၏။

ငွေပေးပြီးနောက် အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်က မှုန်ကုပ်ကုပ်မျက်နှာထားဖြင့် စောနက သူတို့ထုပ်ထားသော အကျန်များကို ကောက်ယူသွားလိုက်ကာ ရှန်လင်းတို့အိမ်မှ ထွက်သွားတော့သည်။ သူတို့ ထွက်သွားခါနီးတွင် နှစ်ဦးသားမှာ ရှန်လင်းအား ခက်ထန်စွာ တစ်ချက်စီ ကြည့်သွားကြ၏။

ရှန်လင်းမှာ ခေါင်းစိုက်ချလျက်  အဘိုးရှန်နှင့် အဘွားရှန်တို့အား တံခါးမကြီးဆီသို့ လေးစားစွာ ပို့ပေးခဲ့သေးသည်။

မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့Donde viven las historias. Descúbrelo ahora