မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၈၀)

အခန်း (၈၀)

ကျောင်းသားပေါင်း တစ်ဒါဇင်ကျော်လောက်က ကျောင်း၏အနောက်ဘက်တွင် အိမ်ငှားလိုက်သောအခါ ဝမ်လော့ရှန်း၏ ယခင်က ဂုဏ်သတင်းကျော်စောမှုနှင့် သိက္ခာတို့သည် ပြန်လည်ရရှိလာခဲ့သည်။ ထိုကျောင်းသားများက ကျောင်း၏အနောက်ဘက်သို့ ပြောင်းရွှေ့ငှားရမ်းကြသည့်အကြောင်းရင်၏ ပထမအချက်မှာ လမ်းတွင်ကုန်မည့်အချိန်ကို မကုန်ဆုံးစေရန်ဖြစ်ပြီး၊ နောက်တစ်ချက်မှာ ဝမ်လော့ရှန်းနှင့် နီးကပ်ရန်ဖြစ်ပေသည်။ အကယ်၍ နီးနီးကပ်ကပ်လဲ လမ်းလျှောက်နိုင်ပြီး၊ ဝမ်လော့ရှန်းနှင့် မေးခွန်းအချို့ကို မေးနိုင်ရန်ပင် ဖြစ်ပေ၏ ။

ထို့ကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် ထိုကျောင်းသားတစ်ဒါဇင်လောက်သည် ယခင်ကထက် ဝမ်လော့ရှန်းကို ပို၍ အရေးပေးကာ လေးစားလာကြသည်။ ထိုသို့လေးစားကြသောကြောင့် အချို့သူများကပါ ဝမ်လော့ရှန်း၏ နောက်လိုက်များဖြစ်လာကြပြီး၊ အချို့ကလဲ တစ်ယောက်စကား တစ်ယောက်နားနှင့် ဝမ်လော့ရှန်း၏ နောက်လိုက်များ ဖြစ်လာခဲ့ကြလေတော့သည်။

ကျောင်းသားများသည် ဝမ်လော့ရှန်းနှင့် ရှန်လင်းတို့အကြားမှ ကိစ္စရပ်များကို သိထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် လူများတို့က ဝမ်လော့ရှန်းကို ထောက်ခံအားပေးနေကြသော်လည်း လူနည်းစုတို့ကလဲ ရှန်လင်းအား နှိမ့်ချပြောကြသည်။ ရှန်လင်းအား တမင်သက်သက်ဖြစ်စေ၊ မရည်ရွယ်ဘဲနှင့် ဖြစ်စေ ထိခိုက်ပြောဆိုကြလေ၏။

ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့် ကျိုးယွီနှင့် ဝူဝမ်တို့ကမူ ရှန်လင်းအား ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံကြပြီး အလွန်လေးစားကြလေသည်။

ဝမ်လော့ရှန်းအထင်မမှားလျှင် သူသည် စုန်းရှန်ကျောင်းတော်၏ အလေးစားရဆုံးကျောင်းသားတစ်ဦး ဖြစ်မြဲဖြစ်ပြီး ဘာမှက ပြောင်းလဲ၍ မသွားပါပေ။

ဝမ်လော့ရှန်းအား စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည့် တစ်ခုတည်းသောအရာမှာ သူ့အား အဆုံးအစမရှိ မေးခွန်းများမေးရန် ကျောင်းတော်၏အနောက်ဘက်သို့ ပြောင်းရွှေ့လာကြသည့် ‌ကျောင်းသားများသာ ဖြစ်ကြပေသည်။ သသည် ပထမကတော့ ရှင်းပြပေးရန် ကြိုးစားသေးသည်။ သို့သော် ယခုသူ့ဖို့အတွက်ပင် အချိန်မရှိတော့ပေ။ အကယ်၍ သူသာစိတ်ရှည်မှု ကုန်ခမ်းကြောင်း ဖော်ပြလိုက်မိပါလျှင် သူသည် မကောင်းသောအခြေအနေသို့ ထပ်ရောက်ရဦးမည်။ ထို့ကြောင့် ဝမ်လော့ရှန်းသည် စိတ်ရှည်ကာ အကုန် ရှင်းပြပေးနေရသည်။