မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၂၉) (ခ)

အခန်း (၂၉) (ခ)

ဝမ်လော့ရှန်းသည် မနက်စောစော အနောက်ခြံဝန်းတွင် ရေလောင်းနေရင်း ရုတ်တရက် မျက်ဝန်းထောင့်မှ ရင်းနှီးနေသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရ၏။

ဝမ်လော့ရှန်းက လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ရှန်မိသားစု ဥယျာဥ်အတွင်းမှလူကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရ၏။ သူသည် မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် မျက်လုံးများအး ပွတ်သပ်လိုက်ရရှာသည်။

'ငါ ဒါက မနိုးသေးဘဲ မျက်လုံးတွေဝါးနေတာများလား။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဥယျာဥ်ထဲကလူက ဘယ်လိုလုပ် ဆုဝန်နဲ့ ဒီလောက်ဆင်နေရတာလဲဟ'

မနေ့က ဝမ်လော့ရှန်း ကျောင်းတော်မှ ပြန်လာချိန်တွင် သူ့အမေက တခြားသူများရှေ့တွင် သူနှင့်ဆုဝန်တို့ မသက်ဆိုင်ကြောင်း ငြင်းဆိုခဲ့ပြီးဖြစ်ကြောင်း၊ ဆုဝန်မှာ နောက်တွင် ဝမ်မိသားစုနှင့် ဘာမှသက်ဆိုင်တော့မည် မဟုတ်တော့ကြောင်း သိခဲ့ရ၏။

ဘေးအိမ်မှ ရှန်လင်းသည် ဆုဝန်ကို ရှာရန် ထိုဆိုင်အကူနောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့ကြောင်းလည်း သူကြားခဲ့ရသေး၏။ ထိုအချိန်က ဝမ်လော့ရှန်းမှာ စိတ်ထဲတွင် ကြိတ်၍ လှောင်ရယ်နေခဲ့၏။ အနှီရှန်လင်းမှာ သူ မလိုချင်၍ စွန့်ပစ်လိုက်သည့်လူကိုသာ ကောက်ယူနိုင်သည်ပင်။

ယခင်တုန်းက ရှန်လင်းသည် သူ့ထက် စာလေ့လာသည့်နေရာတွင် ထူးချွန်ခဲ့၏။ သို့ပေသိ ယခုမူ သူ့အား မည်သည့်နေရာတွင်မှ မယှဥ်နိုင်တော့ချေ။ သူ မလိုချင်တော့သည့်လူကိုသာ ခေါ်ထားနိုင်တော့၏။

သို့ပေသိ သူ မလိုချင်သည့်လူ ဖြစ်နေသည်ဆိုလျှင်တောင်မှ သူ့နောက် လိုက်ရန်မသေချာပေ။ ရှန်လင်းတွင် ဆုဝန်ကို ပြန်ခေါ်ရန် ငွေခုနစ်တုံးမရှိခြင်းကို မဆိုထားနှင့်။ အကယ်၍ ရှန်လင်းတွင် ငွေခုနစ်တုံးရှိနေခဲ့လျှင်တောင် ဆုဝန်က သူ့နှင့်ပြန်လိုက်ရန် မသေချာချေ။

ဝမ်လော့ရှန်းသည် ဆုဝန်က သူ့ကိုမည်မျှပင်ချစ်မြတ်နိုးမှန်း သိထားပေ၏။ ဆုဝန်က ရင်ထဲအသည်းမှပင် သူနှင့် လက်ထပ်ချင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ လမ်းခုလပ်တွင် တခြားယောက်ျားနှင့် အိမ်ပြန်လိုက်မည်ဆိုပါက သူနှင့်လက်ထပ်ဖို့ အခွင့်အရေး လုံးဝမရှိနိုင်တော့ချေ။