အခန်း (၃၆) (က)
ဆုဝန်က ထပ်၍ပြောလိုက်သည်”ညီမ နွားလှည်းကို ငှားလာခဲ့ပြီးပြီ။ ပြီးတော့ ဘာအကြောင်းကြောင့်မှ ဒီလှည်းကို ပြန်ပြီး မထားနိုင်ဘူး။ အစ်ကိုရှန် ဘာမှ နှေးတိနှေးတုံ့လုပ်မနေနဲ့။ မြန်မြန်လေး ဒီလှည်းကို အိမ်ထိ ပြီးအောင် ဆွဲသွားလိုက်။ အကယ်၍ အခန်းလွတ်တစ်ခန်းခန်း ကျန်နေသေးမယ်ဆိုရင် အစ်ကိုယန့်ကိုပါ ကူညီနိုင်တာပဲကို။ သွားကြရအောင်ပါ”
ရှန်လင်းသည် ထိုအရာကို ကြားသောအခါ ကျိုးကြောင်းလဲ သင့်လျော်ပေသည်။
အနီးတွင်ရှိသော ယန်ဝူက ဆုဝန်ကို ပြုံးပြရင်း ပြောလေသည်”ဆုဝန် ငါနားလည်ပြီ။ မင်းဆိုတဲ့ မိန်းကလေးဟာလေ အတွက်အချက်လဲ ရတာပဲ”
အကယ်၍ လူတစ်ယောက်ယောက်ကသာ ဤအလုပ်ကို လုပ်ပါလျှင် အနည်းဆုံးလေးငါးရက်တော့ ကြာမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် နွားလှည်းနှင့် ဆွဲပါလျှင် တစ်ရက်တည်းနှင့် ပြီးနိုင်ပြီး လေးငါးရက် အချိန်ကုန် သက်သာပေမည်။
နွားလှည်းငှားလျှင် တစ်ရက်ကို ဆယ့်ငါးပြားကျသင့်မည်။ အကယ်၍ ရှန်လင်းသည် ဤရက်အနည်းငယ်အတွင်း အပြင်ထွက်လုပ်မည် ဆိုပါက ကောင်တီတွင် သာမန် အလုပ်သမားတစ်ယောက်သည် တစ်နေ့ကို ဆယ်ပြားရပေသည်။ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်လုပ်လိုက်လျှင် ကုန်သွားသော ပိုက်ဆံကို ပြန်ကာမိမည် ဖြစ်သည်။
ဆုဝန် တွက်ချက်လိုက်သည်မှာ အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးချဖို့သာဖြစ်သည်။ ရွာသားအများစုသည် မည်သို့ တွက်ချက်ရမည်ကို မသိကြချေ။ သူတို့တွေးကြသည်မှာ သူတို့သည် သူတို့ကိုယ်ပိုင်အင်အားဖြင့် လုပ်နိုင်သမျှ အကုန်ကို လုပ်ရန်သာဖြစ်သည်။ ရယ်စရာကောင်းလှပေသည်။
သေချာသည်တစ်ခုမှာ ရွာသားများသည် ရှန်လင်းက နွားလှည်း သုံးသည့်အတွက် စတင် လှောင်ပြောင်နေကြပြန်ချေပြီ။ ဆုဝန်သည် ပြောစရာစကားပင် မရှိတော့ပါ။ ဤလူ့ငမိုက်သားများကို တကယ့်ကို မကယ်တင်နိုင်တော့ပါ။ သူသည် ထုတ်ကုန်ကို ပိုပြီးမြန်မြန်လုပ်နိုင်အောင် နည်းလမ်းများကို သုံးနေသည် ဖြစ်သော်ငြား လူတို့ကသူ့အား လှောင်ပြောင်နေကြပေသည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့
Romanceဝမ်မိသားစု၏ ကလေးသတို့သမီးလောင်းဖြစ်သည့် ဆုဝန်သည် ခိုအီငါးလေး(koi )ဖြစ်သည်။ ဆုဝန်က ဝမ်မိသားစုသို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ခင်ပွန်းလောင်း ဝမ်လော့ရှန်းသည် ရွှေစာရင်းထဲတွင် ပါလာပြီး ဝမ်မိသားစုသည် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကြွယ်၀လာတော့သည်။ သို့သော်ငြား ဝမ်မိသားစုသည် သူတ...
