မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၁၄)

အခန်း (၁၄)

ဝမ်ရှီး၏ စကားများသည် ရယ်သွမ်းဖွယ်ကောင်းလှသည်။ သူမပြောပုံအရ ဤတာဝန်များသည် လွယ်ကူသည်ဖြစ်စေ၊ ခက်ခဲလေးလံသည်ဖြစ်စေ သူမကိုယ်ပိုင်အကျိုးအမြတ်ပေါ် မူတည်ပြီး သူမစကားလုံးများက ပြောင်းလဲနေတာဖြစ်သည်။

သူမ ကူညီနိုင်မည့် ရည်ရွယ်ချက်မရှိမှန်း သိပြီးနောက် အမျိုးသမီးဝမ်သည် အသံကိုပြောင်းလိုက်ကာ

“သမီးအမေ့ကို ဒီအလုပ်လေးတွေ အရင်ဆုံး ကူညီပေးပါကွယ်။ တစ်လနေရင်လေ ဆုဝန်လစာရလာတဲ့အခါ တို့မိသားစုအလုပ်တွေကိုလုပ်ဖို့ အစေခံတစ်ယောက်ခန့်လိုက်မယ်။ အဲ့အချိန်ကျရင် သမီးပုံမှန် သက်သောင့်သက်သာဘဝလေးမှာ ဆက်နေလို့ရပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလတော့ တို့တွေ သည်းခံရမယ်လေ နော်”

ဝမ်လော့ရှန်းသည် စိတ်မပါလက်မပါဖြင့် အိမ်တိုက်ရန် အဝတ်စုတ်ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ သူမသည် အိမ်အတွင်းပိုင်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်မည် ဖြစ်ပြီး သူမအမေက ခြံအပြင်ဘက်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်မည် ဖြစ်သည်။ အပြင်ဘက်တွင် နေက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပူ၍နေသည်။

အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သောအခါ ဖုန်အလွှာလိုက်ကြီးသည် ပရိဘောဂများပေါ်တွင် တင်၍နေသည်။ သူမအခန်းနှင့် သူမမိဘတွေ အခန်းတွင် ရှုပ်ပွနေသော အဝတ်အစားများက ပုံအောနေသည်။ ထိုအဝတ်များကို အရင်ရှင်းရမည်လော၊ ဖုန်များကို အရင်သုတ်ရမည်လော သူမ မသိတော့။ ထိုခံစားချက်ကြီးက သူမရင်ထဲသို့ ဝင်လာသည်။

သူမသည် အဝတ်များကို နေ့စဥ်လဲကာ ထိုလဲထားသောအဝတ်များကို အိပ်ရာဘေးက ခုံပေါ်တွင် တင်ထားလေ့ရှိသည်။ ဆုဝန်သည် ထိုညစ်‌ပေနေသောအဝတ်များကို ယူပြီး လျှော်ဖွတ်ရသည်၊ သန့်ရှင်းရသည်၊ ထို့‌နောက် ခေါက်သိမ်းပေးရသည်။ ထိုအလုပ်များကို သူမကိုယ်တိုင် ယခင်က တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပေ။

အဝတ်များသည် ညစ်တော့မညစ်ပတ်ပေ။ လျှော်စရာတော့ မလိုသော်လည်း တွန့်ကြေနေသည်။ ထိုအဝတ်များကို ဗီရိုထဲသို့ ပြန်ထည့်သိမ်းရန် မသင့်တော်ချေ။ အချိန်အတော်အကြာစဥ်းစားပြီးနောက် သူမသည် အဝတ်များကို ထပ်လျှော်ရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ အဝတ်များကို တစ်ခါတည်းနှင့် ပြန့်သွားစေရမည်။