မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း ( ၆၀ )

အခန်း ( ၆၀ )

ဝမ်လော့ရှန်းသည် သူယခင်ဘဝ၏ နေ့ရက်ကောင်းများကို ပြန်တွေးမိပြီးနောက် လက်ရှိ စိတ်တိုင်းမကျဖွယ်ကို တွေးမိချိန်၌ အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားလေ၏။

ယခင်ဘဝ၌ သူသည် ပြဿနာတစ်ခုမှ ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးပုံ မပေါ်ပေ။ သို့သော် လက်ရှိဘဝတွင်မူ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မျက်လုံး ဖွင့်လိုက်ချိန်၌ စိတ်ပျက်စရာ ကိစ္စရပ်များကိုသာ တွေ့နေရ၏။ ယင်းက တစ်ခုခု မမှန်ပေ။

ဝမ်လော့ရှန်းသည် သူ၏ ယခင်ဘဝအကြောင်း ‌တွေးမိချိန်တိုင်း သူသည် ယွင်ရန်နှင့် မကြာခဏ ဆက်သွယ်လေ့ရှိကြောင်း အမှတ်ရသွား၏။ ယွင်ရန်က သူ့ကို အကြံဉာဏ်ကောင်းများ ပေးတတ်သည်။ သူက နားထောင်ပြီး အရာအားလုံး ချောမွေ့သွားတာ ဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ယခုဘဝ၌ ဆုဝန်သည် ဝမ်မိသားစုမှ ထွက်သွားသောကြောင့် သူသည် ကိစ္စအသေးအမွှား များစွာကို အရင်ဆုံး ဆောင်ရွက်နေရပြီး စာလေ့လာရန် အချိန်နည်းသွား၏။ ထိုအကြောင်းအရင်းကြောင့် ယွင်ရန်နှင့် အချိန်ပိုမဖြုန်းနိုင်တော့ပေ။ ယွင်ရန်ကလဲ အချိန်သိပ်မရှိပေ။

အစက သူသည် ဆုဝန်ကို ပြန်ခေါ်ချင်ခဲ့သော်ငြား သူမ၏ လက်ရှိ အနေအထားအရ သူမသည် ရှန်လင်းနှင့် စေ့စပ်ခဲ့ပြီး ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူမ မည်မျှလှပစေကာမူ သူမကို ပြန်ခေါ်တာက အဆင်မပြေပေ။

နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ဆုဝန်နှင့် ရှန်လင်းတို့သည် သူတို့လိုချင်သည့် အရာကို မရသောကြောင့်သာ စေ့စပ်ခဲ့ရတာပဲ ဖြစ်၏။ အဆင့်အတန်းက နှိုင်းယှဉ်မရပေ။

တကယ်တော့ သူသည် ဆုဝန်၏ လှပသောသွင်ပြင်နှင့် စီးပွားရေး လုပ်တတ်သည့် ပုံစံတို့ကို မြင်တွေ့ပြီး ရင်ထဲ နောင်တရနေမိ၏။ သို့သော်ငြား ထိုနောင်တကို သူဝန်မခံနိုင်ပေ။ သူမက ရွာသူမလေး တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ပညာတတ်သော ယွင်ရန်ကဲ့သို့ မည်ကဲ့သို့ ယှဉ်နိုင်မည်နည်း။ ယှဉ်ကြည့်လျှင် ယွင်ရန်က ချင်းယွင်ကောင်တီရှိ အမျိုးသားများစွာ၏ အိပ်မက်ထဲက မိန်းကလေး ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယွင်ရန်သည် သူ့ကိုသာ သဘောကျပြီး တခြားသူများကို မစဉ်းစားခဲ့ပေ။