အခန်း (၆၆)

931 140 0
                                    

အခန်း (၆၆)

ယန်ယွင်ရန်သည် ကောင်းမွန်စွာ ဝတ်စားထားပြီး လှပသော မျက်နှာရှိ၏။ သူမကို ကြည့်ရသည်မှာ လူချမ်းသာမိသားစုမှ သခင်မလေးနှင့် တူပေသည်။ ထိုသို့သော မိန်းကလေးတစ်ဦးပြောသော စကားသည် မှားနိုင်ဖွယ်ရာ ရှိပါ့မလား။ သူမနံဘေးမှ စားသုံးသူတို့သည် ထိုသို့တွေးနိုင်ကြပေသည်။

အချို့စားသုံးသူများမှာ တီးတိုး‌ရေရွတ်နေကြသည်။ “ဒီမိန်းကလေးကို ကြည့်ရတာ ပိတ်ရက်တွေတိုင်းမှာ တောင်ပေါ်ဖြစ်ဖြစ် ပင်လယ်ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်နေရာကမဆို စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေ စားဖူးတဲ့သူနဲ့ တူတယ်။ သူမက လုံးဝ လူလိမ်တစ်ယောက်နဲ့တော့ မတူဘူး။ သူက တောင်ဘက်လမ်းကဆိုင်ဟာ ပိုစားကောင်းတယ်လို့ ပြောတော့ အဲ့ကဆိုင်ဟာ တကယ့်ကို ပိုပြီးအရသာရှိလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်”

အချို့စားသုံးသူများကမူ စတင်၍ စုံစမ်းမေးမြန်းလာကြသည်။ “တောင်ဘက်လမ်းမှာ စောင့်ရမဲ့ လူတန်းက အရှည်ကြီးပဲ မဟုတ်လား”

အဝါရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားသော ယန်ယွင်ရန်နှင့် တစ်စားပွဲတည်း ထိုင်နေသည့် မိန်းကလေးက ထပြောလိုက်သည်။ “တောင်ဘက်လမ်းကဆိုင်ကတော့ တကယ့်ကို လူများတာ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ဆိုင်ကတော့ အချိန်အကြာကြီး စောင့်စရာရော၊ တန်းစီစရာရော မလိုဘူး”

စားသုံးသူများသည် စတင်၍ ရေရွတ်ပြောဆိုလာကြသည်။ “တောင်ဘက်လမ်းကဆိုင်က အရသာလဲ ပိုကောင်းပြီး စောင့်စရာလဲ မလိုဘူးဆိုရင် ဘာလို့အဲ့ဆိုင်ကို မသွားကြတာလဲ”

ထို့နောက် အစိမ်းရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားသော ထိုစားပွဲမှ ယန်ယွင်ရန်သည် သူမ၏ တူကို ချလိုက်ပြီး “ဒီ မုန့်စျေးတန်းလမ်းက ဆိုင်က အရသာရှိတယ်လို့ ကြားခဲ့တာ ဒါပေမဲ့ ဟိုတောင်ဘက်လမ်းကဆိုင်နဲ့ အကွာကြီး ကွာနေလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး။ အဲ့လိုမှန်းသာ စောစောက သိခဲ့ရင် တောင်ဘက်လမ်းမှာပဲ သွားစားမှာပေါ့။ ဒီမှာ ဘယ်လာစားပါတော့မလဲ။ စောင့်ရတဲ့ အချိန်က အချိန်တွေကို ဖြုန်းလိုက်မိသလိုပဲ”

အစိမ်းရောင်ဝတ်စုံနှင့် မိန်းကလေးသည် ပြောလဲပြော ထလဲထလိုက်သည်။

မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့Where stories live. Discover now