မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း (၂၈) (ခ)

အခန်း (၂၈) (ခ)

“မိန်းကလေးဆု ဘယ်မလဲ”

ဒီပိုက်ဆံတွေနဲ့ ဘာလုပ်ရမည်နည်း။

ထိုယောက်ျားသည် ထိုသို့တွေးလိုက်စဥ် သူ၏ တာဝန်သည် ပြီးဆုံးသွားပေပြီ။ မိန်းကလေးဆုက ဝမ်မိသားစုသည် လူအများ၏ ရှေ့တွင် ဆုဝန်သည် ဝမ်မိသားစု၏ ကလေးသတို့သမီး မဟုတ်တော့ကြောင်းနှင့် ဝမ်မိသားစုနှင့် ‌နောက်ထပ် ပတ်သက်စရာမရှိတော့ကြောင်း ပြောသည်ထိသာ မှာခဲ့ပေသည်။

ယခုတွင်မူ ဤလူငယ်လေးသည် လိုက်လာချင်သည် ဆိုပါသောကြောင့် သူသည် ငြင်း၍မရပေ။ အကယ်၍ သူငြင်းလိုက်လျှင် သူလိမ်တာ သိသွားကြလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် ဤလူငယ်လေးသည် မိန်းကလေးဆုတွင် အကြွေးငွေခုနစ်တုံး ရှိတာကို သိရက်နှင့် မိန်းကလေးဆုဆီ လိုက်လာချင်တာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် မိန်းကလေးဆုနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်စေတနာကောင်း ရှိသည်မှာ ထင်ရှားပေသည်။

ထို့ကြောင့် သူ့ကိုခေါ်သွားခြင်းသည် မိန်းကလေးဆု၏ အစီအစဥ်ကို ဖော်ထုတ်ရာ ရောက်မည် မဟုတ်ပေ။

ဆေးဆိုင်မှ အလုပ်သမားသည် “လိုက်လာခဲ့ပါ သခင်လေး ကျွန်တော်နဲ့ လိုက်ခဲ့ပါ။ ဒါနဲ့ သခင်လေးရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က”

“ငါ့မျိုးရိုးနာမည်က ရှန် ပဲ။ ခင်ဗျားကရော”

“ကျွန်တော့်နာမည်က လီရှင်းပါ။ သခင်လေးရှန် မိန်းကလေးဆုကို နေမဝင်ခင် သွားခေါ်ကြရအောင်”

ရွာသားအားလုံးသည် ရှန်လင်းကို အံ့သြစွာ ကြည့်နေကြသည်။ သူသည် ဆင်းရဲလွန်းသည်။ သူသည် ဘယ်ကနေ ငွေခုနစ်တုံးကို ရနိုင်မည်နည်း။ အကယ်၍ ငွေခုနစ်တုံးသာ ရှိလျှင်လဲ အဘယ်ကြောင့် မိသားစုကောင်းမှ မိန်းကလေးကို မရှာဘဲ ရုပ်ဆိုးဆိုးနှင့် ဆုဝန်၏ ဆေးဖိုးအတွက် သုံးပါမည်နည်း။

အားလုံး၏ သံသယမျက်လုံးများအောက်မှ ရှန်လင်းသည် ရှန်ယာယာ့ကို ခေါ်ကာ အမျိုးသားကြီးနောက်မှ လိုက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက်ရွာဝင်ပေါက်မှ ထွက်သွားလေတော့သည်။

ရှန်လင်းထွက်သွားသည်ကို မြင်သောအခါ ရှန်စန်းသည် ထပ်မံ၍ ဆဲရေးပြန်သည်။ “ရှန်လင်း အကြီးအကဲရဲ့ ရှစ်ယောက်မြောက် မြေးကြီး ငါက သူ့ရဲ့ ဝမ်းကွဲပဲ။ သူကငါ့ကို ရိုက်ရဲတယ်ပေါ့လေ။ အားလုံးပဲ မြင်တယ်မလား။ သူ့ငါ့ကို ရိုက်တာကိုလေ”