မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့

အခန်း ( ၄၈ )

အခန်း ( ၄၈ )

ဝမ်လော့ရွှယ်က ပျော်ရွှင်စွာ မေးလိုက်လေ၏။

“ ဆုဝန်က ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ ’’

ဝမ်ရှီးက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် အိမ်ထဲ လျှောက်လာလေ၏။

“ သူ့ပစ္စည်းတွေ ထုပ်ပိုးပြီးနေပြီ။ မကြာခင် ဒီကို ရောက်လာလိမ့်မယ် ”

ဝမ်လော့ရွှယ်သည် တံမြက်စည်းကို ချက်ချင်း ပစ်ထုတ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ပျော်ရွှင်စွာ ပြန်ဝင်သွားကာ ဆုဝန် ပြန်လာမှာကို စောင့်နေလေ၏။

ဝမ်လော့ရွှယ်၏ ရင်ထဲတွင်မူ ဆုဝန် ပြန်လာချိန်တွင် သူမ လုပ်စရာ အလုပ်များစွာ ဆီးကြိုနေမည်ဟု တွေးမိသည်။ အိမ်ရှိ အဝတ်အစားက နှစ်ဇလုံ ဖြစ်နေ၏။ ဆုဝန် ပြန်လာချိန်၌ အချိန်မီ လျော်ဖွပ်နိုင်လိမ့်မည်။

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ဖုန်များ ညစ်ပေနေပြီး ဆုဝန် ပြန်လာချိန်၌ သန့်ရှင်းရေး လုပ်နိုင်မှာပဲ ဖြစ်သည်။

အခန်းထဲရှိ ပရိဘောဂများပေါ်တွင်လဲ ဖုန်တစ်ထပ် ရှိနေပြီး အိပ်ယာခင်းကိုလဲ နေလှန်းသင့်ပြီ ဖြစ်သည်။ ဝမ်လော့ရွှယ်က ဆုဝန်ကို ယခင်က ထိုမျှ အရေးပါသည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ သို့သော် ဆုဝန် ထွက်သွားပြီးနောက် ဝမ်လော့ရွှယ်သည် နေ့တိုင်း ထိုအဝတ်များနှင့်သာ ထိနေရသည်။ မပြီးဆုံးနိုင်သော အိမ်မှုကိစ္စများဖြင့် သူမ နေ့တိုင်း အလုပ်များနေ၏။

ဆုဝန် ပြန်ရောက်လာချိန်တွင် ဆုဝန်ကို မိသားစုအတွက် ဟင်းတချို့ ချက်ပြုတ်ခိုင်းမှာ ဖြစ်သည်။ ဤရက်များအတွင်း သူမ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မစားသောက်ရပေ။ ရံဖန်ရံခါ၌ အသား စားရသော်ငြား ဆုဝန်၏ လက်ရာလောက် အရသာ မရှိပေ။

ဝမ်လော့ရွှယ်က ယခုဆို ဆုဝန်က ဤမိသားစုထဲ၌ မရှိမဖြစ်မှန်း သဘောပေါက်သွား‌ေလ၏။ နောင်ကျ အစ်မရွှယ်ယန်ကို သူ့အစ်ကို၏ ဇနီးဖြစ်ခိုင်းပြီး ဆုဝန်ကို သူ့ကိုယ်လုပ်တော် ဖြစ်ခိုင်းမည်။ ဤနည်းဖြင့် လောက၏ အကောင်းဆုံးကို ခံစားနိုင်မှာပဲ ဖြစ်သည်။

ဝမ်လော့ရွှယ်သည် အခန်းသို့ ပြန်သွားကာ မျက်ခုံးမွှေး ခြယ်သနေပြီး ဆုဝန် ဤနေရာသို့ ပြန်ရောက်လာချိန်၌ သူမသည် ဇိမ်ကျသော ဘဝ၌ နေထိုင်ရတော့မည် ဖြစ်သည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ဆုဝန်ကို နောင်ကျ နည်းနည်း ပိုကောင်းကောင်း ဆက်ဆံမည်။ သူမက အသုံးဝင်တာ ရှိနေသေးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။